ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΤΡΑΣ: ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

 

 

Τήν Πέμπτη 13 Ἰανουαρίου 2022 ἀπεβίωσε πλῆρης ἡμερῶν (101) ὁ καθηγητής καί τέως Ὑπουργός τῶν Κυβερνήσεων Γ. Παπαδοπούλου, Λουκᾶς Πάτρας.

 

 

Γεννήθηκε τό 1921 στόν Πύργο Ἠλείας. Ἀποφοίτησε ἀπό τήν Νομική Σχολή Ἀθηνῶν. Ἐπί Κατοχῆς ἐντάχθηκε στήν ἀντιστασιακή ὀργάνωση «ΙΕΡΑ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ» καί συνελήφθη ἀπό τίς δυνάμεις κατοχῆς γιά τήν δράση του. Τό 1945 διετέλεσε ἰδιαίτερος γραμματεύς τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καθηγητοῦ Ι. Θεοδωρακοπούλου.

 

Ἀπό τόν Μάιο τοῦ 1946 μέχρι τόν Δεκέμβριο τοῦ 1949 ὑπηρέτησε στόν Στρατό καί συμμετεῖχε στίς πιό σημαντικές ἐπιχειρήσεις ζώνης ἐπαφής.

Δικηγόρος Ἀθηνῶν, ἀπό τό 1950 ἐκπροσώπησε κοινωνικούς ἀσφαλιστικούς ὀργανισμούς. Τήν περίοδο 1954 - 1957 ἔκανε μεταπτυχιακές σπουδές στήν Σχολή Νομικῶν καί Οἰκονομικῶν Σπουδῶν στό Παρίσι, ὅπου καί ἀναγορεύθηκε ἀριστοῦχος διδάκτωρ (doctorat d’Etat).

 

Τήν περίοδο 1958 - 1963 διετέλεσε διαδοχικά εἰδικός συνεργάτης τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κ. Καραμανλή καί μέλος τῆς Κεντρικῆς Νομοπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς καί μέλος τοῦ Δ.Σ. τοῦ ΙΚΑ.

Τήν περίοδο 1961 - 1964 διετέλεσε πρῶτος Γενικός Διευθυντής τοῦ Ο.Γ.Α. (Ὀργανισμός Γεωργικῶν Ἀσφαλίσεων), τοῦ ὁποίου τήν οἰκονομικοτεχνική μελέτη, τό προσχέδιο νόμου καί τήν εἰσηγητική ἔκθεση, εἶχε ὁ ἴδιος συντάξει (Ν.Δ. 4169/61).

 

Στίς 10 Αὐγούστου 1967 ἀνέλαβε Γενικός Διευθυντής Κυβερνητικῆς Πολιτικῆς.

 

Ὑπῆρξε ὁ εἰσηγητής τοῦ Ὑπουργείου Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν (Ν.Δ. 1/68), τό ὁποῖο καί ἀνέλαβε στίς 20 Ἰουνίου 1968

 

Στίς 29 Ἰουνίου 1970 ἀνέλαβε Ὑπουργός Ἄνευ Χαρτοφυλακίου

 

Και στίς 21 Ἰανουαρίου 1971 ἀνέλαβε Ὑπουργός Βορείου Ἑλλάδος.

 

Διετέλεσε ἐπίσης μέλος τῆς Κεντρικῆς Νομοπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς (1968 - 1970) καί τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐπεξεργασίας Προγράμματος Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968-1972, καθῶς καί Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς συντάξεως σχεδίου Κώδικος Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας τό 1969-1970.

 

Ὅταν τό 1971 ἀπεχώρησε ἀπό τήν Κυβέρνηση Γ. Παπαδοπούλου, τοῦ προτάθηκε νά διορισθῆ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος στό Παρίσι καί κατόπιν Πρόεδρος τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου, ἀλλά ἐκεῖνος προτίμησε νά ἐπιστρέψη στήν καθηγητική του ἕδρα.

 

Συμμετείχε ἐπίσης τήν περίοδο 1972-1973 στήν διαμόρφωση ἀπό τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο τοῦ πολιτικοῦ κινήματος Ε.ΠΟ.Κ.

Τήν περίοδο 1971 - 1974 δίδαξε Κοινωνική Πολιτική καί Ἱστορία Οἰκονομικοῦ Βίου στό Οἰκονομικό Τμῆμα τοῦ Α.Π. Θεσσαλονίκης καί Κοινωνιολογία καί Βιομηχανική Κοινωνιολογία ὡς ἐπισκέπτης Καθηγητής στήν Ἀνωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ἐπίσης, τό 1972 - 73 ἐξελέγη ἀναπληρωματικός καί τό 1973 - 74 τακτικός συγκλητικός τοῦ Α.Π. Θεσσαλονίκης.

 

Μετά τήν ἀπόλυση πού ὑπέστη ἀπό τήν μεταπολίτευση, τήν περίοδο 1975 - 1978 συνέχισε τό ἔργο του ὡς Καθηγητής στό Πανεπιστήμιου τοῦ Ἀλγερίου.

Δημοσίευσε πληθώρα ἔργων, μεταξύ τῶν ὁποίων «Θεμελιώδη προβλήματα κοινωνικῆς πολιτικῆς» (1965), τό ὁποῖο βραβεύθηκε ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, «Ἡ δημοσία κοινωνική διοίκησις ἐν Ἑλλάδι» (1966),

«Σχεδιασμός τῆς Κοινωνικῆς Πολιτικῆς» (1971), «Ἱστορία Οἰκονομικοῦ Βίου» (1972), «Κοινωνική Πολιτική - Εἰσαγωγή» (1972/74), «Συστηματική Κοινωνιολογία» (1974). Ἐπίσης συνέβαλε μέ ἄρθρα του στήν Μεγάλη Ἐγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica.

 

Τό 2005 ἐξέδωσε τό δίτομο ἔργο του «Ἐξουσία καί Διανόηση στήν Νεότερη καί Σύγχρονη Ἑλλάδα» καί τό τρίτομο αὐτόβιογραφικο «Μνήμη Προσώπων καί Γεγονότων».

Τέλος τιμήθηκε μέ τό Μετάλλιο Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως, τό Χρυσό Μετάλλιο ΕΕΣ, τόν Ἀνώτερο Ταξιάρχη Γεωργίου τοῦ Α΄ κ.ἄ.

 

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΚΛΕΚΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ...