Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ & Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Μία ἄγνωστη Ἰστορία
Ὁ Νίκος Μπελογιάννης ἦταν ἀδίστακτος καί φανατικός “σταλινικός”. Εἶχε διατελέσει κορυφαῖος συνεργάτης τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη στήν Κατοχή. Ὁ Μπελογιάννης ἦταν ὁ ἠθικός αὐτουργός γιά τίς σφαγές τοῦ Βαλτετσίου, τοῦ Φενεοῦ Κορινθίας, τῶν Γαργαλιάνων καί ἰδίως τοῦ Μελιγαλᾶ.
Γιά τήν σφαγή τοῦ Μελιγαλᾶ, ὁ κομμουνιστής Γ. Καραμούζης γράφει:
«Ὁ Ἄρης καί οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ κόμματος Κουλαμπᾶς καί Ν. Μπελογιάννης εἶχαν πάρει τήν ἀπόφαση: Ὅλοι ἔπρεπε νά ἐκτελεστοῦν...»!!!
Ἐκεῖνος μάλιστα ἐνεπνεύσθη καί τήν ἀρχή της... “οἰκογενειακῆς εὐθύνης” ἡ ὁποία ὁδηγοῦσε σέ βασανιστήρια καί ἐκτελέσεις γυναικοπαίδων!
Κατά τήν διάρκεια τοῦ Συμμοριτοπολέμου ἦταν “Πολιτικός Ἐπίτροπος” τῆς 10ης “Μεραρχίας” τοῦ Δ.Σ.Ε., “διαφωτιστής” καί “κομισσάριος” στά διαβόητα “Λαϊκά Δικαστήρια” τοῦ ΚΚΕ μέ τίς ἀμέτρητες ἐκτελέσεις “διά βοῆς”...
Ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 1950, εἶχε εἰσέλθει κρυφά στήν Χώρα ἀπό τό “παραπέτασμα”, μέ σκοπό τήν ἀναδιοργάνωσι τῆς ἐπαναστατικῆς δράσεως τοῦ ΚΚΕ.
Στίς 20 Δεκεμβρίου 1950, ἡ Ἀσφάλεια εἶχε μία μεγάλη ἐπιτυχία. Κατάφερε νά συλλάβη ἕνα ἀπό τά πιό ἀκραία καί ἐπικίνδυνα στελέχη τῆς Κ.Ε. τοῦ παρανόμου μηχανισμοῦ τοῦ Κ.Κ.Ε.
Ὁ μόνος στρατοδίκης πού μειοψήφισε
Ἡ πρώτη δίκη Μπελογιάννη ἄρχισε στίς 19 Ὀκτωβρίου 1951, μαζί μέ ἄλλους 92 κατηγορουμένους. Ἡ δίκη ἔγινε μέ βάσι τόν Α.Ν. 509/47 ἀπό τό Ἔκτακτο Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν. Πρόεδρος τοῦ Στρατοδικείου ἦταν ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Σ.Δ. Ἀπόστολος Σταυρόπουλος. Ὡς μέλη - στρατοδίκες διορίστηκαν οἱ Ταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ν. Κομιανός, Γ. Κοράκης καί ὁ Λοχαγός Κυριακόπουλος.
Στίς 2/11/1951 -ἐνῶ ἐξελίσσετο ἡ δίκη- ὁ Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης Ἀλ. Σακελλαρίου κάλεσε τόν Πρόεδρο τοῦ Στρατοδικείου Σταυρόπουλο καί τούς Δικαστικούς Συμβούλους Ι. Σίμο, Κ. Ἀθανασούλη, Β. Πετρούλια, Ἀπ. Καρκαζή καί Ι. Κριτσέλη καί ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία τῆς κυβερνήσεως Πλαστήρα νά βρεθῆ τρόπος “διακοπῆς” τῆς δίκης γιά μικροπολιτικούς λόγους!
Ὁ πρόεδρος τῆς Δίκης, Σταυρόπουλος ἀρνήθηκε. Καί τήν ἑπομένη οἱ ἐφημερίδες τῆς ἀντιπολιτεύσεως “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ” καί “ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ” δημοσίευαν σέ ἄρθρα τούς τό παρασκηνιακό αἴτημα τῆς κυβερνήσεως.
Ἡ “διαρροή” εἶχε προέλθει φυσικά ἀπό τόν ἴδιο τόν Σταυρόπουλο, ὁ ὁποῖος τιμωρήθηκε μέ 6μηνη ἀργία γιά «παράβασι ὑπηρεσιακῆς ἐχεμυθείας». Τό Πρωτοβάθμιο Ἀνακριτικό Συμβούλιο ἐξέτασε καί ὅλους τους στρατοδίκες καί στίς 15/12/1951 ἐξέδωσε παμψηφεί ἐπίσημη γνωμοδότησι ὅτι γιά τήν διαρροή δέν εὐθυνόταν οὐδείς ἄλλος ἐκ τῶν στρατοδικῶν.
Στίς 16 Νοεμβρίου 1951, ἡ δίκη ἔληξε μέ τήν καταδίκη του Μπελογιάννη καί ἄλλων 11 σέ θάνατο.
Ἀλλά ἐκεί συνέβη καί ἕνα περιστατικό ἀπό τά πρῶτα γνωστά τοῦ χαρακτῆρος καί τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου: Ὑπῆρξε ὁ μόνος στρατοδίκης πού δέν ψήφισε τήν ἐπιβολή τῆς θανατικῆς ποινῆς στούς κατηγορουμένους!
“Στρατιωτικά μυστικά ἐπί σκοπῶ κατασκοπείας”
Ἡ δίκη εἶχε τελειώσει. Καί ἡ ἀπόφασις ἔμενε ἀνεκτέλεστη. Ἔπειτα ἀπό λίγες ἡμέρες ὅμως, ἡ Ἀσφάλεια ἀνεκάλυψε δυό “γιάφκες” στήν Καλλιθέα καί στήν Γλυφάδα, πού ἀνῆκαν στήν συμμορία τοῦ Μπελογιάννη. Ἐκεῖ βρέθηκαν ἀσύρματοι γιά μετάδοσι κατασκοπικῶν πληροφοριῶν στήν Βουλγαρία! Τό γεγονός ὁδήγησε σέ διεξαγωγή νέας δίκης.
Ἡ δεύτερη δίκη τοῦ Μπελογιάννη καί ἀκόμη 29 συγκατηγορουμένων του, ἔγινε πλέον ἀπό τό Διαρκές Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν μέ βάσι τόν νόμο 375/36 «περί κατασκοπείας». Σέ αὐτήν δέν εἶχε ἀπολύτως καμμία συμμετοχή ἤ σχέσι ὁ Γ. Παπαδόπουλος.
Κατά τήν δίκη ἐκείνη κατέστη σαφές ὅτι τό ΚΚΕ εἶχε ἀρχίσει τήν προπαρασκευή τοῦ 4ου γύρου! (Βλπ. στρατηγοῦ Δ. Χονδροκούκη «Ὁ Μπελογιάννης χωρίς γαρύφαλλο»).
Ὁ τότε Γεν. Δ/ντής τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων, Πανόπουλος, κατέθετε:
«Εἴχαμε διασταυρωμένες πληροφορίες ὅτι ἀπό τό “σιδηροῦν παραπέτασμα” μπαινόβγαιναν εἰδικά ἐκπαιδευμένοι κομμουνιστές μέ διπλό ρόλο: Ὁ ἕνας, νά μεταφέρουν ὁδηγίες ἀνασυγκροτήσεως τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ ΚΚΕ… καί ὁ ἄλλος νά συλλεγοῦν πληροφορίες γιά νατοϊκή δραστηριότητα στήν Χώρα μας… καί ἄλλες ἀπόρρητες στρατιωτικές πληροφορίες… Ἐντύπωσί μας ἔκαναν τά σήματα πού κατασχέσαμε καί οἱ κώδικες συνεννοήσεως. Ἐκοπιάσαμε νά βροῦμε τίς κλεῖδες ἀποκρυπτογραφήσεως… Ἐπί κεφαλῆς καί γενικός ἀρχηγός, ὁ ἀνέκαθεν κατηγορούμενος Νίκος Μπελογιάννης…»
Καί ὁ ἀστυνομικός Ρακιντζῆς ἔλεγε:
«Ὑπάρχουν προσέτι, ἐκτός συνόρων τῆς Ἑλλάδος, περί τούς 30.000 κομμουνιστᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐκπαιδεύονται στρατιωτικῶς καί κατασκοπευτικῶς, ἄλλοι ὡς σαμποτέρ, μέ μόνιμον σκοπόν, ὅταν δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά δράσουν στρατιωτικῶς κατά τῆς Πατρίδος τῶν, διά μίας νέας εἰσβολῆς…»
Στίς 1/3/1952 ἐξεδόθη ἡ καταδίκη του Μπελογιάννη καί ἀκόμη 3 “εἰς θάνατον” ὡς πράκτορες πού μετέδιδαν «στρατιωτικά ἤ ἄλλα μυστικά ἐπί σκοπῶ κατασκοπείας». Καί στίς 30/3/1952 οἱ Ν. Μπελογιάννης, Ν. Καλούμενος, Δ. Μπάτσης καί Ἡ. Ἀργυριάδης ἐκτελέστηκαν.