ΜΕΡΟΣ Α': Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ, Ο ΠΑΝ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ & O κ. ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ ΕΠΟΚ
Ο κ. Μελέτης Μελετόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών που η διδακτορική διατριβή του εκδόθηκε το 1996 με τίτλο «Η δικτατορία των Συνταγματαρχών Κοινωνία – Ιδεολογία - Οικονομία». Πρόκειται για έργο το οποίο υποπίπτει σε κραυγαλέα λάθη πάνω σε ιστορικά γεγονότα και ονόματα, σε εμφανείς αντιφάσεις στα συμπεράσματα καθώς και σε γλώσσα τόσο επιθετική ενίοτε, ώστε να μην συνάδει με τον επιστημονικό χαρακτήρα μιάς διδακτορικής διατριβής. Το βιβλίο του αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης μας στο μέλλον. Προς το παρόν θα ασχοληθούμε με την πρόσφατη ανάρτησή του στο προφίλ του στο facebook. Στην πρώτη αυτήν συνέχεια, θα απαντήσουμε στην πρώτη φράση του κ. Μελετόπουλου, ο οποίος γράφει με αθώο και απλοϊκό ύφος: «Στις 3 Απριλίου του 1967 ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, με σκοπό να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές μέσα στον Μάϊο. Στις 21 Απριλίου ανετράπη από την χούντα, συνελήφθη, οι εκλογές ακυρώθηκαν και επεβλήθη δικτατορία τριτοκοσμικού τύπου».
Από τα γραφόμενά του συμπεραίνει κάποιος ανίδεος ότι είχαμε μία απόλυτη πολιτική ομαλότητα και μία εκλεγμένη Κυβέρνηση που φυσιολογικά και χωρίς προβλήματα όδευε προς εκλογές και ξαφνικά, εντελώς αναίτια και απρόσμενα ήλθε μία χούντα, ανέτρεψε τον Κανελλόπουλο και τις εκλογές και επέβαλε δικτατορία και μάλιστα «τριτοκοσμική»!!!
Ποια είναι η ιστορική αλήθεια τώρα:
Ὁ Κανελλόπουλος ὑπῆρξε ὁ πολιτικός πού περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ἔκρουσε τόν κώδωνα τοῦ κομμουνιστικοῦ κινδύνου τήν περίοδο 1964 - 1967. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε:
Στίς 16-2-1965 ἔλεγε: «Ὁ “ἀνένδοτος ἀγών“ εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἄνοιξε τήν κοίτην εἰς τήν ὁποίαν εἰσέρρευσαν κατά κύριον λόγον, τά βίαια ὕδατα τοῦ κομμουνισμοῦ».
Καί στίς 19-2-1965 πάλι: «Πῶς ἔγινε τό 42% τοῦ Νοεμβρίου, ἐντός τριῶν μηνῶν, ὡς ἐάν ἦτο ἡ ψυχή τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μαγική εἰκών, 52%; Ἔγινε βεβαίως διά τῆς ηὐξημένης κομμουνιστικῆς πριμοδοτήσεως...».
Στίς 7 Φεβρουαρίου 1965, ἔλεγε καί πάλι: «Ὁ κομμουνισμός, διαβιβρώσκων ἐπί ἔτη τά πάντα, ἀνεκηρύχθη ἤδη καί ἐπισήμως ἐν τῇ Ἐθνικῇ ἀντιπροσωπείᾳ, ρυθμιστής τῶν πολιτικῶν μας πραγμάτων. Ἦλθεν ἡ ὥρα νά διακηρυχθῇ ἡ ἀνάγκη τῆς ἀμύνης τοῦ Πολιτεύματος...».
Καί στίς 19 Φεβρουαρίου 1965, σέ λόγο του στήν Πλ. Κλαυθμῶνος ἀναφωνοῦσε: «Δέν θά ἐπιτρέψωμεν νά γίνη ἡ βόρειος Ἑλλάς, βόρειον Βιετνάμ… Ἕνας βίαιος ἄνεμος ΕΑΜισμοῦ πνέει εἰς τήν ὕπαιθρον… ἀφανῶς, ὑπούλως, εἰσδύει παντοῦ καί ἐπικρατεῖ βαθμιαίως ὁ Κομμουνισμός, χωρίς νά μᾶς δίδῃ κἄν τήν εὐκαιρίαν τῆς κατά μέτωπον, ἀνοικτῆς κατ᾽ αὐτοῦ μάχης».
Τήν 1η καί 2α Σεπτεμβρίου 1965 στά Συμβούλια τοῦ Στέμματος τόνιζε:
«Μετά τόν συμμοριτοπόλεμον, διά πρώτην φοράν κατέχουν ἐν πολλοῖς τήν ὕπαιθρον, ἀλλά καί πολλούς συνοικισμούς ἔξω τῶν Ἀθηνῶν καί πολλά προάστια τά ὁποῖα ἀπειλοῦν… Εἰς τάς πόλεις, ὄχι μόνο τάς μικράς, ἀλλά καί εἰς τήν Πρωτεύουσαν, ἔχουν ὀργανωθῆ δυνάμεις κρούσεως τοῦ κομμουνισμοῦ… Φοβούμεθα διά τήν ἐπιβίωσιν τοῦ Ἔθνους μας… Ἡ Χώρα ἀπειλεῖται ἀπό ἐμφύλιον πόλεμον… Ἡ κρίσις τοῦ καθεστῶτος τῆς ἐλευθερίας εἶναι βαρυτάτη. Ἡ Δημοκρατία ἔχει καταλυθῆ… Ἔχομεν φθάσει εἰς τό ὅριον τῶν καιρῶν. Θα ἀρχίσωμεν νά γλιστρῶμεν, νά πίπτωμεν, ἡ Ἑλλάς, ὁ Θρόνος, τά πάντα».
Στίς 9/2/1966 καί πάλι: «Ἀνησυχῶ διά τήν ἐπιβίωσιν τοῦ Γένους μας, τό ὁποῖον εἶναι ὀλιγάριθμον. Θά χαθῶμεν ὡς Γένος…».
Καί στίς 12 Μαρτίου 1966: «… Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά παύσωμεν νά εἴμεθα Ἑλλάς διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν!… Τό κομμουνιστικόν κίνημα εἶναι ἡ πρώτη εἰς τήν ἱστορία μας πού, ἐάν ἐπικρατήση, ἠμπορεῖ νά μεταβάλη αὐτό τοῦτο τό πρόσωπον τοῦ Ἕλληνος… Τό Ἑλληνικόν Γένος -εὐτυχῶς ἤ ἀτυχῶς- εἶναι ὀλιγάριθμον. Οἱ Σλάβοι, οἱ Γερμανοί, οἱ Ἀγγλοσάξονες, οἱ Λατίνοι, οἱ Κινέζοι, οἱ Ἰνδοί, ἀκόμη καί οἱ Ἄραβες, εἶναι ὠκεανοί λαῶν. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀποτελοῦμεν νησίδα εἰς τούς ὠκεανούς αὐτούς. Κρατηθήκαμε, ὑπερνικήσαμε τάς δοκιμασίας τόσων ἐπιδρομῶν καί κατακτήσεων, τρεῖς χιλιάδες χρόνια, διότι ἡ κατάκτησις δέν ἐσήμαινε ποτέ συγχώνευσιν τῶν δουλωθέντων πρός τούς κατάκτητάς, παράδοσιν καί τῆς ψυχῆς των εἰς τάς χείρας των. Μία κομμουνιστική ὅμως Ἑλλάς… θά ἐσήμαινε σύν τῷ χρόνῳ ἐξαφάνισιν τῆς νησίδος πού λέγεται Ἑλληνικόν Γένος μέσα εἰς τόν ὠκεανόν τοῦ σλαβικοῦ κομμουνισμοῦ. Ἡ Ἑλλάς θά ἐγίνετο σύν τῷ χρόνῳ ἡ Ἀτλαντίς. Εἰς τήν Μακεδονίαν θά ἐσημειοῦτο τοῦτο τάχιστα καί μέ τρόπον τραγικόν…».
Ἡ θνησιγενής συμφωνία
Στίς 18 Δεκεμβρίου 1966 ὁ Παναγιώτης Κανελλόπουλος καί ὁ Γεώργιος Παπανδρέου μέ τήν παρουσία τοῦ Βασιλέως ὑπέγραφαν μία μυστική συμφωνία ἡ ὁποία προέβλεπε:
α) ἀνατροπή τῆς κυβερνήσεως Στεφανοπούλου,
β) ὁρκωμοσία κυβερνήσεως κοινῆς ἐμπιστοσύνης ἀπό τόν Ἰωάννη Παρασκευόπουλο καί
γ) διεξαγωγή ἐκλογῶν μέ ἁπλή ἀναλογική στίς 28 Μαΐου 1967!
Ἡ συμφωνία ἐκείνη ὑπῆρξε ἐξ᾽ ἀρχῆς θνησιγενής καί ἦταν μοιραῖο νά καταλήξη σέ ἕνα θλιβερό φιάσκο:
α) Ἔπρεπε νά εἶναι φανερή καί ὄχι μυστική. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Γεώργιος Παπανδρέου θά κατέστελλε τό ἀνεξέλεγκτο “Λαϊκό Μέτωπο” πού εἶχε δημιουργηθῆ μεταξύ τῆς ΕΔΑ καί τῆς βάσεως τοῦ κόμματός του. Γι᾽ αὐτό ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος γράφει: «Ἦταν πάντως πολύ παράδοξο γιά τήν ἑλληνική πραγματικότητα τό ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή κρατήθηκε μυστική».[1] Ὅμως, ὁ “γέρος” δέν ἤθελε νά δημοσιευθῆ ἡ συμφωνία, ἀκριβῶς διότι ἐφοβεῖτο τήν ἀντίδρασι τοῦ υἱοῦ του Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος δέν θά τήν ἐδέχετο. Κατά μαρτυρία τοῦ Στεφ. Στεφανοπούλου: «Ὁ Κανελλόπουλος ἤθελε νά καταστήσῃ τήν συμφωνίαν δημοσίαν, ἀλλά ὁ Παπανδρέου ἐπέμενε στήν ἀπόκρυψίν της διά νά ἀποφύγη τήν ἀντίδρασιν -ὅπως ἔλεγεν- τοῦ Ἀνδρέα».[2]
β) Δέν προέβλεπε σέ μετεκλογική συνεργασία, ὥστε νά κατασταλῆ ἡ πιθανότης “Λαϊκοῦ Μετώπου”. Τό κέρδος πήγαινε μόνον στόν Γ. Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος ἤθελε ἐκλογές γιά νά ἐπανέλθη στήν ἐξουσία. Καί ὁ διάδοχος τοῦ Καραμανλῆ στήν ΕΡΕ Παν. Κανελλόπουλος, παρεδίδετο ἀμαχητί στόν Γ. Παπανδρέου καί στίς ἐκλογές.
γ) Ὁ Π. Κανελλόπουλος τήν παραβίασε. Τό ἄδοξο τέλος της ἦλθε ἀπό τόν ἀρχηγό τῆς ΕΡΕ καί τόν Βασιλέα. Στίς 3 Ἀπριλίου 1967, ἡ κυβέρνησις “κοινῆς ἐμπιστοσύνης” τοῦ Ἰωάννου Παρασκευοπούλου ἀνατρέπεται καί τήν πρωθυπουργία ἀναλαμβάνει ὁ ἴδιος ὁ Παναγιώτης Κανελλόπουλος…
Ἡ ὀλέθρια λοιπόν ἐκείνη μυστική συμφωνία καί τό μοιραῖο τέλος της, τό μόνο πού πέτυχαν ἦταν νά ὁρισθῇ ἡ ἡμερομηνία τῶν ἐκλογῶν τῆς “αἱματοχυσίας”!…
Κατόπιν αὐτῶν, στίς 20 Δεκεμβρίου 1966 ὁρκιζόταν ἡ κυβέρνησις Παρασκευοπούλου. Ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός τῆς συμφωνίας ἔχοντας ἀναλάβει τήν ἐξουσία, τόν Φεβρουάριο τοῦ 1967, ὁμολογοῦσε στόν δημοσιογράφο Σάββα Κωνσταντόπουλο: «Ἡ διεξαγωγή ἐκλογῶν τήν 28ην Μαΐου θά ἀποτελέσῃ ἐθνικήν συμφοράν. Ἡ Χώρα διατρέχει θανάσιμον κίνδυνον ἐάν στηθοῦν αἱ κάλπαι. Ἐπιβάλλεται ἀναβολή τῶν ἐκλογῶν».
Κανελλόπουλος: “Ἄν πέσω, κάνω δικτατορίαν...”
Στίς 3 Ἀπριλίου 1967, ὁρκίζεται ἡ κυβέρνησις Παναγιώτη Κανελλοπούλου, παραβιάζωντας τήν μυστική συμφωνία. Ὁ Γ. Παπανδρέου καταγγέλει τόν Βασιλέα διότι ἀναθέτει τήν κυβέρνησι στό κόμμα πού εἶχε ἡττηθῆ στίς τελευταῖες ἐκλογές:
«Καταγγέλλω πρός τόν ἑλληνικόν λαόν τό νέον πραξικόπημα. Ὁ Βασιλεύς δυστυχῶς ἐπροτίμησε νά γίνῃ κομματάρχης!».
Ἄς σημειωθῆ ὅτι ὁ Π. Κανελλόπουλος μέ τίς ἐνέργειές του τορπίλλισε δύο φορές ἐπιτυχημένες διαπραγματεύσεις γιά τήν Ἕνωσι τῆς Κύπρου ἀνατρέποντας τήν Κυβέρνησι Στ. Στεφανοπούλου καί ξανά τήν Κυβέρνησι Παρασκευοπούλου![3]
Ὁ ἴδιος ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Τάλμποτ ἔγραφε στήν Οὐάσιγκτων, πώς ἡ κίνησις τοῦ Βασιλέως νά ἀναθέση στόν Κανελλόπουλο τήν πρωθυπουργία ἦταν ἡ “χειρότερη” πού εἶχε κάνει. Καί ὅτι ἔτσι ἀποξενώθηκε καί ἀπό τήν ΦΙΔΗΚ καί ἀπό τόν Μαρκεζίνη: «…ὁ Βασιλεύς ἔχει ταυτιστεῖ ἀνοικτά μέ τήν ΕΡΕ πού ἔχει ὑποστήριξι τοῦ 30-40% τοῦ πληθυσμοῦ. Πρόκειται ἀσφαλῶς γιά πολύ περιορισμένη βάσι ἐπί τῆς ὁποίας θά στηρίξη τό μέλλον του».[4]
Ἔπρεπε νά εἶχε σχηματισθῆ κυβέρνησις συνεργασίας «ὅμως ἦταν πλέον ἀργά». Τήν ἑπομένη ἡ “λαϊκομετωπική” δράσις ξεπερνᾶ τά “Ἰουλιανά” τοῦ 1965, φθάνοντας σέ σημεῖα παροξυσμοῦ. Ἡ Ἀθήνα καθημερινῶς φλέγεται θυμίζοντας Δεκεμβριανά τοῦ 1944.
Ἤδη ἀπό τίς 11 Δεκεμβρίου 1966 τρία κορυφαῖα στελέχη τῆς ΕΡΕ, οἱ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ, Παναγῆς Παπαληγούρας καί Παναγιώτης Πιπινέλης σέ συνομιλία τους μέ τόν Πρέσβυ τῶν ΗΠΑ Φίλιπ Τάλμποτ εἶχαν προτείνει: «…μή κλασικές λύσεις καί τήν ἀνάγκη ἐξευρέσεως εὑρηματικῶν λύσεων γιά τήν διακυβέρνησι τῆς Χώρας, μετά ἀπό ἀναστολή τῆς λειτουργίας τοῦ κοινοβουλευτικοῦ πολιτεύματος».[5]
Γιά νά πείση ὁ Κανελλόπουλος, τόν Βασιλέα νά τόν κάμη πρωθυπουργό, τοῦ εἶπε: «Δῶστε μου τήν Κυβέρνησιν καί ἄν πέσω εἰς τήν Βουλήν, θά κάνω ἐγώ δικτατορίαν».[6]
Τό συγκλονιστικό γεγονός ἀναφέρει ὁ ἴδιος ὁ τότε Βασιλεύς Κωνσταντῖνος: «(Ὁ Παν. Κανελλόπουλος) μοῦ εἶχε δυό φορές εἰσηγηθεῖ νά κηρύξω τόν Στρατιωτικό Νόμο. Μία ἐπί κυβερνήσεως Στεφανοπούλου καί μία ὅταν ἦταν πρωθυπουργός τό 1967!...».
Ὁ πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ὁ ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης Παναγῆς Παπαληγούρας καί ὁ ὑπουργός Δημοσίας Τάξεως Γεώργιος Ράλλης, εἶχαν συλλάβει ἕνα ὀπερετικό σχέδιο ἀνατροπῆς τῆς κάλπης, ἀνήμερα τῶν ἐκλογῶν. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπεκάλυψε ὅτι ἔγινε Σύσκεψίς τους, στό γραφεῖο τοῦ Δημητρίου Μπίτσιου:
«Στήν σύσκεψη, οἱ δυό ὑπουργοί (Παπαληγούρας καί Ράλλης) μοῦ εἰσηγήθηκαν νά ἐνεργοποιήσω τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου 91 τοῦ Συντάγματος τοῦ 1952 γιά τήν ἀναστολή ὁρισμένων ἄρθρων τοῦ Συντάγματος καί νά θέσω σέ ἰσχύ τόν νόμο “περί καταστάσεως πολιορκίας”. Ἐρώτησα τόν πρωθυπουργό (Π. Κανελλόπουλο) ποιά ἦταν ἡ δική του ἄποψη. Μοῦ ἀπήντησε: “Ὅπως γνωρίζετε Μεγαλειότατε, κάτ᾽ ἀρχήν δέν συμφωνῶ μέ τέτοιες λύσεις, ἀλλά στήν προκειμένη περίπτωση συμφωνῶ μέ τούς ὑπουργούς μου”». [7]
Τό γεγονός παραδέχθηκε ὁ Γεώργιος Ράλλης:
«Πήγαμε στό Τατόϊ καί τοῦ εἴπαμε ὅτι ἄν -ὅπως ὑπῆρχε κίνδυνος- γινόταν ἐκτροπή, ἡ κυβέρνησις θά μποροῦσε νά κάνη χρήσι τοῦ ἄρθρου 91 τοῦ Συντάγματος πού ἐπιτρέπει τήν κήρυξι τοῦ Στρατιωτικοῦ Νόμου… Ὁ Κατσώτας ἔλεγε ὅτι θά κατέβη ἐπί κεφαλῆς 500.000 ἀνθρώπων στό Σύνταγμα γιά νά ὁρκίση Κυβέρνηση. Τά ἴδια ἔλεγε καί ὁ Ἀνδρέας. Καί εἴπαμε τοῦ Βασιλέως ὅτι ἄν γίνουν αὐτές οἱ ἐπαναστατικές κινήσεις, ἡ ἀπάντησις πρέπει νά εἶναι ἡ κήρυξις στρατιωτικοῦ νόμου».[8]
Τό γεγονός γνώριζε καί ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Φ. Τάλμποτ ὁ ὁποῖος ἔγραφε στήν Οὐάσιγκτων πώς ὁ Κανελλόπουλος δήλωσε στόν Βασιλέα ὅτι ἄν διαφαινόταν νίκη τῆς Ε.Κ. στίς ἐκλογές τότε:
«…θά τίς ἀνέβαλλε ἔπ᾽ ἀόριστον καί θά ἦταν διατεθειμένος νά καταστῇ de facto δικτάτωρ!»[9]
Στόν ἴδιο μάλιστα τόν πρέσβυ, ὁ Κανελλόπουλος δήλωσε: «Τό Ἑλληνικόν Ἔθνος δέν θά παραδοθῇ ποτέ στούς κομμουνιστάς ἤ στόν Ἀνδρέα Παπανδρέου».[10]
Ἀκόμη καί ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης τό γνώριζε: «Ἡ ΕΡΕ θά ἔκανε δική της δικτατορία. Τό ἔχουνε ὁμολογήσει ὁ Γεώργιος Ράλλης και ὁ Παπαληγούρας».[11]
Κύριοι φορεῖς αὐτῆς τῆς ἐνεργείας, ἦσαν ὁ ἀπόστρατος Στρατηγός καί βουλευτής τῆς ΕΡΕ Ἀθανάσιος Φροντιστῆς καί ὁ Ἐπιτελάρχης τοῦ Γ’ Σ.Σ. Ταξίαρχος Ὀρέστης Βιδάλης[12] Στό παρανοϊκό αὐτό σχέδιο, ἡ ΕΡΕ ἀποβλέπει καί σέ ἕνα παραστρατιωτικό τμῆμα ἀπό τριακόσιους (300) πολίτες μέ ὁπλισμό.[13]
Ὁ Στ. Καραμπέρης ἀναφέρει πώς οἱ Παπαληγούρας καί Ράλλης εἶχαν διαθέσει στόν Ὀρ. Βιδάλη τό ποσόν τῶν 100.000 δρχ. ὑπέρ τοῦ προεκλογικοῦ ἀγῶνος τῆς Ε.Ρ.Ε. στήν Βόρειο Ἑλλάδα (!) Καί φώναξε τόν ἴδιο καί τούς Συνταγματάρχες Ἰ. Κόρκα καί Σπ. Φραγκίσκο γιά νά τούς διατάξη νά βοηθήσουν μέ τά χρήματα αὐτά τήν Ε.Ρ.Ε.!...[14]
Στίς 9 Μαρτίου 1967, ὁ Ἀθ. Φροντιστῆς, ἐπισκέφθηκε τόν Αρχηγό ΓΕΣ Γρηγ. Σπαντιδάκη, προκειμένου νά τόν πείση. Ὁ ἴδιος ὁ Σπαντιδάκης καταμαρτυρεῖ ὅτι τόν συμβούλευσε:
«Τήν ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν νά παρακολουθήσω τά ἀποτελέσματα μέ προσοχή. Καί ἐάν μέν αὐτά εὐνοοῦσαν τήν ΕΡΕ, εἶχε καλῶς. Ἐάν ὅμως ἦσαν κατά τῆς ΕΡΕ, νά ἐπέμβω διά τοῦ Στρατοῦ καί νά τά ἀνατρέψω καί νά φέρω τόν Καραμανλῆ ἀπό τό Παρίσι». Καί συνεχίζει ὁ Σπαντιδάκης, περιγράφωντας τήν ἀντίδρασί του: «Σχεδόν τόν ἐπέταξα ἔξω ἀπό τό γραφεῖο μου».[15]
Ἀργότερα ὁ τότε Α/ΓΕΣ θά ἔγραφε χαρακτηριστικά:
«Οἱ ἀξιωματικοί στό σύνολό τους, ὄχι μόνον οὐδεμίαν διάθεσιν εἶχαν νά μεταβληθοῦν εἰς ὄργανα τοῦ οἱουδήποτε πολιτικοῦ, ἀλλά καί ἐθεώρουν ὑπεύθυνα καί κατεδίκαζαν ὅλα ἀνεξαιρέτως τά κόμματα... εἶμαι εἰς θέσιν νά διαβεβαιώσω ὅτι δέν θά εὕρισκον οὔτε Ἀνθυπολοχαγόν πρόθυμον, διά νά πραγματοποιήσῃ τοιαῦτα σχέδια!...».[16]
Στίς 13 Ἀπριλίου 1967 ὁ Δ/τής τοῦ Κλιμακίου ΚΥΠ Θεσσαλονίκης Ν. Γκαντώνας εἶχε ἔλθει στήν Ἀθήνα καί κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς ΚΥΠ, ἐπεσκέφθη τόν Πρωθυπουργό Παν. Κανελλόπουλο στό γραφεῖο του. Ἀφοῦ τοῦ ἐξέθεσε τά συγκλονιστικά στοιχεῖα γιά τήν κατάστασι τῆς Χώρας, τοῦ εἶπε:
«Εἶμαι ὑποχρεωμένος κ. Πρωθυπουργέ νά σᾶς ἀναφέρω ὅτι μερικοί φανατικοί ὀπαδοί σας -καί μάλιστα ἕνας ἐκ τοῦ στενοῦ περιβάλλοντός σας- λέγουν: ”Ἄν ὁ Ἀνδρέας ὁρκίσει τήν κυβέρνησιν εἰς τήν Πλατείαν τοῦ Συντάγματος, θά διαταχθῆ νά ἐπέμβῃ ὁ Στρατός”... Ποτέ ἱστορικῶς δέν ἔγινε κάτι παρόμοιον, ἀλλά καί ἄν σκεφθῇ κανείς νά τό κάμῃ τότε θά ἀποτύχῃ ἡ προσπάθεια ἐν τῇ γενέσει της. Ἐάν ἤμουν Διοικητής Συντάγματος καί ἤθελον διαταχθῇ νά ἐπέμβω μέ τό Σύνταγμά μου, ἵνα διαλύσω μετεκλογικήν συγκέντρωσιν, θά ἠρνούμην νά ἐκτελέσω τήν διαταγήν, στρέφων τά ὅπλα ἐναντίον ἀδελφῶν Ἑλλήνων. Δέν πρόκειται νά πέσῃ οὔτε πυροβολισμός κατά τοῦ ζητωκραυγάζοντος τήν ἐκλογικήν του νίκην, πλήθους, διότι μέσα σ᾽ αὐτό, εἶναι πιθανόν νά εἶναι φίλοι μας, συγγενεῖς, γείτονες ἤ ἐν πάσῃ περιπτώσει Ἕλληνες! Αὐτοί εἶναι ἀκροβατισμοί ὀλέθριοι καί δι᾽ αὐτούς πού τυχόν θά τούς προτείνουν καί δι᾽ αὐτούς πού τυχόν θά τούς υἱοθετήσουν!».[17]
Δυό ἡμέρες μετά, ὁ Δ/ντής τῆς ΕΣΑ Συνταγματάρχης Ἰ. Λαδᾶς συναντοῦσε τόν Ὑπουργό Ἐθνικῆς Ἀμύνης Παναγιώτη Παπαληγούρα γιά ὑπηρεσιακούς λόγους. Καί ἐκεῖ τοῦ τόνισε καί πάλι: «Κανένας δέν θά σᾶς βοηθήση κ. Ὑπουργέ σ᾽ αὐτό πού σκέπτεσθε νά κάνετε μετά τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν. Καί πρῶτος ἐγώ!».[18]
Ἐπρόκειτο γιά θλιβερά ἐπικίνδυνο σχέδιο πού θά ὁδηγοῦσε σέ σίγουρη αἱματοχυσία.[19] Εὐλόγως ὁ Ἀντώνιος Σκαρμαλιωράκης σχολιάζει: «Νοτιοαμερικανικά δηλαδή καί δονκιχωτικά σχέδια, πού θυμίζουν τόν Πλαστήρα τοῦ 1933. Ἐκεῖνος κατάφερε νά τό σκάσῃ ἀπό τά κεραμίδια. Αὐτοί ἀπό ποῦ θά τό σκάσουν;».[20]
Όπως βλέπουμε δηλαδή, «τριτοκοσμική» δικτατορία ενός κόμματος, θα είχαμε αν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος είχε αφεθεί να πραγματοποιήση τα σχέδιά του…
Ἡ αὐτογελοιοποίηση
Ἡ 21η Ἀπριλίου ἀνέτρεψε τήν Κυβέρνησί του καί τά παρανοϊκά σχέδιά της. Καί μάλιστα κατά τρόπο ἐξευτελιστικό. Ἔκτοτε ἄρχισε τό ἀσίγαστο μῖσος του ἐναντίον της. Ἔνοιωσε “στραπατσαρισμένος” χωρίς νά ἀντιληφθῆ τήν πολιτική ἀνεπάρκειά του.
Καθ᾽ ὅλη τήν διάρκεια τῆς 6ετίας Γ. Παπαδοπούλου -σέ σύμπνοια μέ τόν Γ. Μαῦρο- ἔτρεχε ὡς “μάρτυρας ὑπερασπίσεως” τῶν κάθε λογῆς “βομβιστῶν” πού συνελαμβάνοντο. Καί πού καί πού, ἔκανε “ἀντιστασιακές” δηλώσεις, χωρίς νά τόν ἐνοχλήση κανείς. Δέν παρέλειψε βέβαια νά... πανηγυρίση καί τήν ἀνατροπή τοῦ Γ. Παπαδοπούλου ἀπό τόν Δ. Ἰωαννίδη μέ δήλωσί του!...
Στήν δίκη τῆς 21ης Ἀπριλίου, γιά νά δικαιολογήση τίς ἀμέτρητες δηλώσεις του γιά τόν κομμουνιστικό κίνδυνο, ἔσπευσε νά τις παρουσιάση ὡς δῆθεν ἀποτέλεσμα... “κατασκευασμένων” πληροφοριῶν ἀπό ὄργανα τῶν “χουντικῶν”! Φυσικά ἀρνήθηκε νά δώση ἔστω καί τήν παραμικρή ἀπόδειξι γιά τόν ἀνυπόστατο ἰσχυρισμό του. Καί αὐτογελοιοποιήθηκε!
Τό φοβερό μῖσος του κατά τῆς 21ης Απριλίου ἡ ὁποία ἀνέτρεψε τόν ἴδιο καί τήν κομματική δικτατορία τῆς ΕΡΕ πού προετοίμαζε, τόν ἐμπόδισε νά διαφυλάξη ἔστω καί ἕνα ἴχνος αὐτοσεβασμοῦ! Εἶναι ἐκεῖνος πού εἶπε ἀργότερα τήν διαβόητη φράσι ἐντός τῆς Βουλῆς: «Ὅταν συζητοῦνται θέματα πού ἀναφέρονται στήν δικτατορία, πρέπει νά ὑπάρχη ὁμοφωνία καί νά μήν ἀποκαλύπτει ὁ ἕνας τούς ἄλλους»!...
ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
[1] «Βασιλεύς Κωνσταντῖνος, χωρίς τίτλο» Τόμος Β’ σελ. 189.
[2] Σπ. Μαρκεζίνη «Σύγχρ. Πολ. Ἱστ. τῆς Ἑλλάδος» Τόμος 3ος σελ. 139.
[3] Βλπ. Μάνου Ν. Χατζηδάκη «Ἀνοίγουμε τόν Φάκελο τῆς Κύπρου», Τομος Α:’ «Πῶς χάθηκε ἡ Ἔνωσις 1950 - 1967».
[4] Secret, Athens to State, 8 April 1967.
[5] Confidential, Views of ERE Leaders on greek political situation, 11 December 1965.
[6] Μαρτυρία Στεφ. Στεφανοπούλου (Σπ. Μαρκεζίνη «Σύγχρονη Πολ. Ἱστ. τῆς Ἑλλάδος» Τόμος 3ος, σελ. 146).
[7] Συνέντευξις Κωνσταντίνου στόν Ἀλ. Παπαχελᾶ, ἐφ. «Βῆμα» 9.2.2006.
[8] Δήλωσις Γ. Ράλλη στήν ἐφ. «Βῆμα» 19/3/2006.
[9] Secret, Athens to State, 7 April 1967.
[10] Secret, Athens to State, 7 April 1967.
[11] Συνέντευξις στόν Ν. Θεοδώρου, ἐφ. «Μάχη» 19/10/2014.
[12] «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς 21ης Ἀπριλίου καί τά κινήματα Βασιλέως καί Ἰωαννίδη» σελ. 54.
[13] Ἀ. Σκαρμαλιωράκη «Μνῆμες καί Μαρτυρίες 1941 - 1973» σελ. 269-270.
[14] «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς 21ης Ἀπριλίου καί τά κινήματα Βασιλέως καί Ἰωαννίδη» σελ. 54.
[15] Ν. Μακαρέζου: «Πῶς ὁδηγηθήκαμε στήν 21η Ἀπριλίου» σελ. 477.
[16] Ἐπιστολή στήν ἐφ. «Ἀκρόπολις» 7/12/1971.
[17] Ν. Γκαντώνα «Ἀξιωματικός & Ἐπαναστάτης» σελ. 165 - 166. Ὁ Γ. Κάρτερ ἀναφέρει τί τοῦ εἶχαν διηγηθῆ γιά τήν περίπτωσι αὐτή οἱ Παπαδόπουλος, Παττακός καί Μακαρέζος:
«-Παπαδόπουλος: ”Δέν πυροβολεῖς ἐναντίον λαοῦ πανηγυρίζοντος τήν ἐκλογική νίκη του”.
-Παττακός: “Θά ἐκαλούμην νά μεταβάλω εἰς κρεατομηχανάς, τάς ἐρπυστρίας τῶν ἁρμάτων μου”.
-Μακαρέζος: “Θά ἔπρεπε νά πιάσουμε τίς γωνίες τῆς Πλατείας Συντάγματος καί νά ντουφεκάμε τόν Λαόν. Οἱ ἐκτροπές δέν γίνονται μετά τό ἄνοιγμα τῆς κάλπης” («Τά καύσιμα ἐτελείωσαν» σελ. 15-16).
[18] Ν. Μακαρέζου: «Πῶς ὁδηγηθήκαμε στήν 21η Ἀπριλίου» σελ. 535.
[19] Ὁ Γ. Κονδύλης ἔλεγε: «Ὅλαι αἱ ἡμέραι τοῦ ἔτους εἶναι κατάλληλοι διά στρατιωτικόν κίνημα, ἐκτός ἀπό ἐκείνην ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ τήν ἀνακοίνωσιν τῶν ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων».
[20] «Μνῆμες καί Μαρτυρίες 1941 - 1973» σελ. 269-270.