Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
του Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ/Σ του Ε.ΠΟ.Κ.
Το Κέντρο Πολιτισμού, Ερεύνης και Τεκμηριώσεως της Τραπέζης της Ελλάδος εξέδωσε τον πρώτο τόμο της σειράς «Η Ελληνική Οικονομία μετά το 1950, περίοδος 1950 – 1973: Ανάπτυξη, Νομισματική Σταθερότητα και Κρατικός Παρεμβατισμός».
Πρόκειται για έργο του Χρυσάφη Ιορδάνογλου, επιστημονικά εμπεριστατωμένο με επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος και των Εθνικών Λογαριασμών.
Το έργο αυτό επιβεβαιώνει με τρόπο προσεκτικό αλλά και αναμφισβήτητο το οικονομικό και κοινωνικό θαύμα των ετών 1968 – 1973, δηλαδή της περιόδου διακυβερνήσεως της Ελλάδος από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Συγκεκριμένα:
- Επισημαίνει ότι το καθεστώς Παπαδοπούλου ανέκοψε την οικονομική κρίση των ετών 1965 – 1966 και ότι «το 1968 η επιβράδυνση είχε ανακοπεί και η οικονομία μπήκε σε ανοδική τροχιά» (σελ. 152)
- Ότι «Τα έτη 1971, 1972 και 1973 η ελληνική οικονομία βρισκόταν κοντά στην πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της» (σελ. 155) καθώς και ότι «Στις αρχές του 1973 η ελληνική οικονομία βρισκόταν κοντά στην πλήρη απασχόληση» με ανεργία μόλις 2% και αυτήν εποχιακή. (σελ. 160).
- Ότι οι συνολικές ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις αυξάνονταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 10,6% και ο μέσος ετήσιος ρυθμός αυξήσεως του ΑΕΠ ήταν 7,8% (στην πραγματικότητα 8,2%, γεγονός πρωτοφανές στα οικονομικά χρονικά της Ελλάδος).
- Ότι «άνοδος των πραγματικών αποδοχών και του βιοτικού επιπέδου σημειώθηκε σε όλες τις κατηγορίες των μισθωτών» (σελ. 164), ότι επεκτάθηκε η δωρεάν παιδεία, ρυθμίσθηκαν τα αγροτικά χρέη και αυξήθηκαν τα στεγαστικά δάνεια με ευνοϊκά επιτόκια κατά 43%.
- Ότι μειώθηκε η φορολογία, καταργήθηκε ο φόρος υπεραξίας, μειώθηκε ο φόρος μεταβιβάσεως ακινήτων και αυξήθηκαν τα αφορολόγητα όρια σε μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες και σε οικογένειες με παιδιά ενώ απηλλάγησαν οι αγρότες από την φορολογία.
- Ότι το δημόσιο χρέος ήταν στο χαμηλό επίπεδο της τάξεως του 19,5% και «οι πληρωμές τόκων αντιπροσώπευαν ένα ασήμαντο ποσοστό του ΑΕΠ» (σελ. 156), ενώ τα ελλείμματα ήσαν «μικρά και αντιστρέψιμα σε σύγκριση με την μεταπολιτευτική εμπειρία» (σελ. 156)
- Ότι διευρύνθηκε το εμπορικό ισοζύγιο υλικών αγαθών «το οποίο καλυπτόταν όμως από την εξ ίσου εντυπωσιακή αύξηση εισροών από τον τουρισμό, το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, το μεταναστευτικό συνάλλαγμα και από εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό» (σελ. 155).
Στα μόνα σημεία που το έργο φαίνεται επικριτικό είναι η υπερθέρμανση της οικονομίας, η επεκτατική πιστωτική πολιτική της και η αύξηση του τιμαρίθμου (που ήταν καθ΄ όλη την διάρκεια των ετών 1967 – 1972 ο χαμηλότερος των χωρών – μελών του ΟΟΣΑ) σε 4,3% το έτος 1972 (και πάλι ο χαμηλότερος παγκοσμίως) και σε ένα πρόσκαιρο 15,5% το 1973, λόγω της πετρελαϊκής κρίσεως.
Είναι σαφές ότι πρόκειται για έργο που τόλμησε να αποκαλύψει την αλήθεια, με στοιχεία και αριθμούς και αποτελεί πράγματι προσεκτικό έπαινο της οικονομικής πολιτικής 1967 – 1973, δηλαδή της περιόδου διακυβερνήσεως του Γεωργίου Παπαδοπούλου.