ΕΠΟΚ-ΙΚΑ... ΟΤΑΝ Ο ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙ...
του Χρήστου Μπολώση, Αντιστρατήγου ε.α., Β' Αντιπροέδρου του ΕΠΟΚ
Τι ξέρουμε μέχρι τώρα για την εξωτερική πολιτική της 21η Απριλίου 1967; Αυτά που μας σερβίρουν οι φυλλάδες, τα ραδιόφωνα που αντικατέστησαν τα χωνιά της κατοχής και οι αντιστασιακοί, που άλλοι λένε ότι είναι 15 εκατομμύρια και άλλοι τους ανεβάζουν σε 35.43.781. Έχω ακούσει ο ίδιος, υπουργό της «χούντας» να μου λέει ότι από ένα σημείο και μετά (διάβαζε όταν τον άλλαξε ο Παπαδόπουλος), έκανε αντίσταση…
Τι λένε λοιπόν όλοι αυτοί οι αστέρες της ενημέρωσης και ογκόλιθοι της αντικειμενικότητος. Ότι η «χούντα», εκτός του ότι βασάνισε τα 45 εκατομμύρια των Ελλήνων (τόσα βγαίνουν με τις τελευταίες μετρήσεις), είχε και απομονώσει την Ελλάδα από το εξωτερικό. Ουδεμία άλλη χώρα μας έκανε παρέα και μοιάζαμε με την «Μικρή Μαρία που κάθεται και κλαίει που δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της», που λέει και το παιδικό τραγουδάκι. «Όλοι δε, μας είχαν κόψει και την καλημέρα.
Ο κόσμος, πελαγωμένος και παραζαλισμένος από την προπαγάνδα έχει πειστεί ότι επί 21ης Απριλίου η Ελλάδα είχε απομονωθεί από τον έξω κόσμο. Ο ΟΗΕ και η τότε ΕΟΚ είχαν τοποθετήσει τριπλά συρματοπλέγματα, ενώ στρατιές κροκοδείλων περιπολούσαν στα χερσαία σύνορα, μεραρχίες καρχαριών στα θαλάσσια και συντάγματα κουνουπιών – γιγάντων και πτεροδακτύλων στον αέρα, ώστε να εμποδίζουν την εισροή τουριστών και εν γένει επισκεπτών στη χώρα μας.
Ήταν όμως έτσι τα πράγματα;
Εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι ο πρόεδρος του ΕΠΟΚ, Μάνος Χατζηδάκης. Και όταν ο Χατζηδάκης μπαίνει στο παιχνίδι, τότε πολλά μπορούν να συμβούν.
Ο ανήσυχος και άτακτος Μάνος λοιπόν, έγραψε ακόμα ένα βιβλίο με τίτλο «Η εξωτερική πολιτική 21-4-1967 έως 24-11-1973. Διπλωματία και άμυνα επί Γεωργίου Παπαδοπούλου».
Τι γράφει στο βιβλίο αυτό; Και τι δεν γράφει. Όμως καλύτερα να αφήσουμε το Μάνο να μας τα πει.
Γράφει λοιπόν ο Πρόεδρος του ΕΠΟΚ στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Η παρούσα μελέτη ασχολείται με την Εξωτερική Πολιτική της περιόδου 1967 – 1973. Με τη γεωστρατηγική θεώρηση του καθεστώτος, την διπλωματική και αμυντική πολιτική του. Συγκεκριμένα αναλύονται:
Ø Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ: Απαντάται με στοιχεία το αν η 21η Απριλίου υπήρξε υποκινούμενη ή όχι. Και αναλύεται η περιπετειώδης πορεία των σχέσεων Ελλάδος – ΗΠΑ καθ’ όλη την 6ετία 1967-1973 με εντελώς άγνωστες πτυχές και παρασκήνιο.
Ø Οι σχέσεις με την Δυτική Ευρώπη: Αναλύεται το ζήτημα της αποχωρήσεως από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Εξετάζεται το «πάγωμα» αλλά και η πρόοδος της ενταξιακής πορείας της Ελλάδος με την ΕΟΚ. Τέλος εξετάζονται οι διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις της Ελλάδος με τις σημαντικότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Ø Οι σχέσεις με τον Ανατολικό ‘’μπλοκ’’: Εξετάζεται το άνοιγμα του καθεστώτος προς τα κομμουνιστικά κράτη. Οι προτάσεις για Πολυμερή Βαλκανική Συνεργασία και οι επί μέρους διμερείς σχέσεις του με τι ανατολικές χώρες. Παράλληλα γίνεται αποτίμηση του χειρισμού του λεγομένου ‘’μακεδονικού’’ θέματος και της Βορείου Ηπείρου.
Ø Οι σχέσεις με Λαϊκή Κίνα και ‘’αδέσμευτο κόσμο’’: Εξετάζονται οι συμφωνίες που υπογράφηκαν με την Λαϊκή Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ, η απόπειρα ανοίγματος προς την Ιαπωνία, η πορεία προς τα κράτη της Αφρικής, οι σχέσεις με τα Αραβικά κράτη και το Ισραήλ.
Ø Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό: Εξετάζεται η πορεία από την κρίση του 1967 μέχρι τον Νοέμβριο του 1973. Το αμυντικό δόγμα του καθεστώτος, οι ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις, η πολιτική στο Αιγαίο, την Θράκη και ο χειρισμός του Κυριακού ζητήματος».
Και συνεχίζει ο Μάνος Χατζηδάκης: «Οι πηγές του παρόντος έργου είναι κατά κύριο λόγο πρωτογενείς. Η έρευνα έγινε μέσα από αποχαρακτηρισμένα αρχεία και έγγραφα Υπουργείων Εξωτερικών, επί μέρους χώρων, από επιστημονικές μελέτες και διατριβές που απεκάλυψαν αρχεία και έγγραφα, από ΙΑΥΕ και από απόρρητα έγγραφα και εκθέσεις του Υπουργείου Εξωτερικών που παραχωρήθηκαν στον συγγραφέα και βρίσκονται στο αρχείο του και από όλη την σχετική βιβλιογραφία…».
Ε, δεν το λες και απομόνωση !