Ο ΑΤΤΙΛΑΣ 2 & Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
Στίς 23 Ἰουλίου 1974, οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐπιτελείων κατάργησαν τόν Δ. Ἰωαννίδη, γιά νά καλέσουν τούς παλαιούς πολιτικούς...
Στό παρασκήνιο τῶν διαβουλεύσεων κάποιοι μεθοδικά ἠργάζοντο γιά τήν λύσι Καραμανλῆ. Δέν εἶναι διόλου τυχαῖο ὅτι ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Χ. Κίσσιγκερ ἀπό τίς 22 Ἰουλίου ἀκόμη, ἔλεγε μετά βεβαιότητος ὅτι: «αὔριον θά ὑπάρξη πολιτική μεταβολή στήν Ἑλλάδα».
Παρασκηνιακό ρόλο ἔπαιξε ὁ Ἀρχηγός Ναυτικοῦ Π. Ἀραπάκης, ὁ Διοικητής τῆς ΚΥΠ Λ. Σταθόπουλος καί ὁ Διοικητής τοῦ Γ.Σ.Σ. Ἰωάν. Ντάβος. Ἐπίσης παρασκηνιακό ρόλο διεδραμάτισε τόσο ὁ Τάσκα ὅσο καί ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Μάρντερ τῆς πρεσβείας τῶν ΗΠΑ. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Μπονάνος: «Ἕνα περίεργον δίκτυον ἐπαφῶν, διασυνδέσεων, συζητήσεων καί ἀνταλλαγῆς τηλεφωνημάτων ἐδῶ καί εἰς τό ἐξωτερικόν, ἐλειτούργει γύρω μου…». Τόν κυριώτερο ρόλο, τόν ἔπαιξε ὁ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ.
Ἔτσι, στίς 4 τά ξημερώματα τῆς 24ης Ἰουλίου 1974, ὁ Κ. Καραμανλῆς ὁρκιζόταν Πρωθυπουργός: Ἡ ὁρκωμοσία του ἔγινε ἐνώπιον τοῦ Προέδρου τοῦ Ἰωαννιδικοῦ καθεστῶτος Στρατηγοῦ Φ. Γκιζίκη.
Τό ὄνειδος τῆς Γενεύης
Ὅταν ὁ Καραμανλῆς ἀνέλαβε τήν ἐξουσία τήν 24η Ἰουλίου 1974, οἱ Τοῦρκοι κατεῖχαν στήν Κύπρο τήν πόλι τῆς Κυρηνείας καί ὁρισμένα σημεῖα ἀνατολικά της, στήν περιοχή Ἁγίου Γεωργίου ὅπου εἶχε ἀποτελέσει καί τό ἀρχικό προγεφύρωμα τῆς εἰσβολῆς τους. Οἱ ἡρωϊκές μάχες τῆς Ἐθνικής Φρουράς καί τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ., εἶχαν ἐξασφαλίσει τόν ἔλεγχο τοῦ Πενταδάκτυλου, τήν ἀποτροπή διευρύνσεως τοῦ μικροῦ προγεφυρώματος καί τήν ἐξάλειψι σχεδόν ὅλων τῶν τουρκοκυπριακῶν “θυλάκων” πού ἀπό τό 1964 καί ἔπειτα ἤλεγχαν τό 12% τῆς νήσου! Δηλαδή οἱ Τοῦρκοι κατεῖχαν μόλις τό 4% τῆς Κύπρου!
Ἐπρόκειτο ἀπό στρατιωτικῆς ἀπόψεως, γιά μία ἀναστρέψιμη κατάστασι, ἰσως ἀκόμη καί εὐνοϊκή. Ἡ Ἑλλάς διέθετε ἀκόμα τό πλεονέκτημα…
Στις 25 Ἰουλίου 1974 ἄρχισαν στήν Γενεύη οἱ ἐργασίες τῆς Τριμεροῦς Διασκέψεως γιά τήν Κύπρο μέ ἐκπρόσωπο τής Ἑλλάδος τόν νέο Ἀντιπρόεδρο καί Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν, Γεώργιο Μαῦρο. Ἦταν αὐτός πού τήν παραμονή τῆς εἰσβολῆς δήλωνε στό Β.Β.C. ὅτι «αἱ ἐγγυήτριαι δυνάμεις ὀφείλουν νά ἐπέμβουν διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς νομιμότητος ἐν Κύπρῳ»! Καί 5 ἡμέρες μετά, ἐχειρίζετο τό Κυπριακό ὡς Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν!…
Τήν ἴδια ὥρα, οἱ Τοῦρκοι παραβίαζαν τήν κατάπαυσι τοῦ πυρός καί ἀπεβίβαζαν δυνάμεις στήν Κύπρο χωρίς καμμία ἀντίδρασι τῆς Ἑλλάδος!
Στίς 26 Ἰουλίου 1974 ἡ Ἑλλάς ἀπεδέχθη τήν «Διακήρυξι τῆς Γενεύης» ἡ ὁποία ὑπῆρξε ἕνα ἐθνικό ὄνειδος:
- Διεκήρυττε ὅτι οἱ τουρκικές δυνάμεις εἰσβολῆς θά παρέμεναν κατέχοντας ὅσο ἔδαφος εἶχαν κατακτήσει!
- Ὑποχρέωνε τήν Ἐθνική Φρουρά νά ἀποχωρήση ἀμέσως ἀπ᾽ ὅλους τούς τουρκοκυπριακούς ”θυλάκους” πού εἶχε καταλάβει!
- Δημιουργοῦσε “ζώνη ἀσφαλείας” πού οὐσιαστικά ἀποτελοῦσε γραμμή διχοτομήσεως τῆς Κύπρου!
Ἐπρόκειτο γιά ἄνευ ὅρων παράδοσι στόν ΑΤΤΙΛΑ, πού ἀνεγνώριζε τά στρατεύματα κατοχῆς, τήν διχοτόμησι τῆς Κύπρου καί τήν ὑποχώρησι ὅσων εἶχε κατακτήσει ἡ Ἐθνική Φρουρά στό πεδίο τῆς μάχης!
Καί ὅλα αὐτά γιά τήν σταθεροποίησι μίας καταπαύσεως πυρός πού δέν ἐτηρήθη οὔτε ἕνα 24ωρο.
Ἐπρόκειτο γιά ἐπονείδιστη συμφωνία. Ἡ Ἑλλάς θά ἔπρεπε νά ἀποχωρήση τῆς Διασκέψεως καί ν᾽ ἀπειλήση προσφυγή στά ὅπλα. Καί ὅμως ὁ Καραμανλῆς δήλωσε: «… ὅτι δύναται νά ἀποτελέση ἀφετηρίαν μίας δικαίας διευθετήσεως τοῦ Κυπριακοῦ». Καί ὁ Γ. Μαῦρος ὅτι: «… διανοίγει τήν ὁδόν διά προσεχή διαρκῆ λύσιν τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος».
Φυσικά, οἱ Τοῦρκοι πανηγύρισαν τήν νίκη τους. Ὁ Ἐτσεβίτ δήλωσε ἐπαιρόμενος δικαίως: «Διησφαλίσαμεν εἰς τήν τράπεζαν τῶν διαπραγματεύσεων ὅ,τι ἐκερδίσαμεν διά τοῦ πολέμου»!…
Καί μία ἡμέρα μετά, ἀποθρασυνθείς ἀπό τήν ἀπίστευτη ἑλληνική ὑποχωρητικότητα, ἔθετε καί θέμα Δωδεκανήσου:
«Ἡ συμφωνία τῆς Γενεύης διά τήν Κύπρον ἐπεβεβαίωσε ἐπισήμως τό δικαίωμα τῆς Τουρκίας, ὅπως διατηρεῖ μονίμως τά στρατεύματά της εἰς τήν Νήσον καί ἐν ἀνάγκη τά ἐνισχύει… Τό ζήτημα τῆς παρουσίας Ἐνόπλων Δυνάμεων εἰς τήν Δωδεκάνησον διέπεται ὑπό συνθηκῶν καί ἐάν ἡ ἐπαναστρατικοποίησίς της εἶναι ἀναγκαία διά τήν κοινήν ἄμυνά μας, ὀφείλομεν νά συνεργασθώμεν πρός τοῦτο μετά τῆς Ἑλλάδος»!
Μέσα στίς ἑπόμενες ἡμέρες οἱ Τοῦρκοι, παραβιάζοντας συνεχῶς τήν ἐκεχειρία ἐπέκτειναν σταδιακά τήν κατοχή τῆς νήσου ἀπό τό 4% στό 12% περίπου. Ἀντίδρασις τῆς Κυβερνήσεως Καραμανλῆ; Στίς 27 Ἰουλίου 1974 ἔδωσε ἐντολή γιά σταδιακή ἀποστράτευσι!...
ΑΤΤΙΛΑΣ II: “Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν!”
Στίς 8 Αὐγούστου 1974 ἄρχιζε ἡ δεύτερη φάσις τῆς Διασκέψεως τῆς Γενεύης. Παρά τούς ἐξευτελισμούς ἡ Ἑλλάς ἐδέχθη καί πάλι νά παραστῆ. Ἡ Ἑλληνική Ἀντιπροσωπεία εὐρέθη ἐνώπιον ἰταμοῦ τελεσιγράφου τοῦ Ἐτσεβίτ, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή οἱ τουρκικές δυνάμεις στήν Κύπρο εἶχαν ἤδη προωθηθῆ στήν “πράσινη γραμμή” τῆς Λευκωσίας.
Καί ἔξαφνα στίς 14 Αὐγούστου 1974, οἱ μάσκες ἔπεσαν. Ἡ Τουρκία ἐξαπέλυσε δεύτερη εἰσβολή στήν μαρτυρική Κύπρο. Τόν “ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ”!
Στίς 6:30’ τό πρωΐ τῆς ἴδιας ἡμέρας ὁ Καραμανλῆς προήδρευσε ἐκτάκτου Πολεμικοῦ Συμβουλίου. Ἐάν ἐξαιρέσει κανείς τήν ἀπουσία τοῦ Ἰωαννίδη, ἡ σύνθεσίς του ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια μέ ἐκείνην τοῦ προηγουμένου καθεστῶτος, τό ὁποῖο νομικῶς ἐσυνεχίζετο: Γκιζίκης, Mπονάνος, Γαλατσάνος, Ἀραπάκης, Παπανικολάου! Δηλαδή ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐθεωροῦντο ὡς ὑπαίτιοι γιά τό “πραξικόπημα” κατά Μακαρίου καί γιά τήν ἐγκατάλειψι τῆς Κύπρου, παρέμεναν οἱ στενοί συνεργάτες τοῦ Καραμανλῆ στήν νέα εἰσβολή!…
Φυσικά, οἱ ἀνωτέρῳ Στρατηγοί, γνωστοί πλέον γιά τήν ἡττοπάθειά τους, ὑπῆρξαν ἀποτρεπτικοί στήν κήρυξι πολέμου.
Κατά μία θεωρία τοῦ Ἀβέρωφ, ὁ Καραμανλῆς ρώτησε ἐάν θά ἦταν δυνατόν νά ἑτοιμασθῆ μία Μεραρχία γιά νά πάη νά πολεμήση στήν Κύπρο καί νά ἀνακοινώσουν ὅτι στά πλοῖα πού θά τήν μεταφέρουν θά ἐπιβιβασθῆ ὁ ἴδιος καί ὁ Ἀβέρωφ ὥστε νά μή τά βομβαρδίσουν οἱ Τοῦρκοι!
Καί ἐάν ἀκόμη εἶναι ἀλήθεια, πρόκειται γιά τελείως εὐτράπελο αἴτημα. Ὁ Καραμανλῆς προσεποιεῖτο τόν “παλληκαρά”, γνωρίζoντας πολύ καλά ποιά θά ἦταν ἡ ἀπάντησις. Πολύ ἐπιτυχημένα ὁ Σπ. Ζουρνατζῆς εἶχε γράψει σέ ἄρθρο του μέ τίτλο «Ὁ Καραγκιόζης Μέραρχος»:
«Ὅπως ὁ Καραγκιόζης, δερόμενος ἀπό τόν Βεληγκέκα, φωνάζει στόν Χατζηαβάτη "κράτα με γιά νά μή σκοτώσω τόν Ἀρβανίτη", ἔτσι καί ὁ Καραμανλῆς διατάζει νά ἑτοιμασθῆ Μεραρχία γιά νά πολεμήσει τόν Ἀττίλα, ἀλλά φωνάζει ταυτόχρονα τόν Ἀβέρωφ καί τήν ἔνοχη στρατιωτική ἡγεσία νά τόν… συγκρατήση, γιά νά "μήν ἐμπλακοῦμε σέ πόλεμο μέ τήν Τουρκία"».
Ἡ ἀλήθεια ὅμως ἦταν ἄλλη. Καί ἦταν πικρή. Ἡ Ἑλλάς δέν εἶχε πλέον τόν “φιλοπόλεμο” Ἰωαννίδη πού τόν πρόδωσαν οἱ Στρατηγοί του, ἀλλά κάποιον πού συνταυτιζόταν πλήρως μέ τούς τελευταίους σέ ἐνδοτισμό. Καί στό τέλος τοῦ Πολεμικοῦ Συμβουλίου ὁ Καραμανλῆς ἀνεφώνησε τό περίφημο: «Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν». Τήν ἑπομένη, 15 Αὐγούστου, ὁ Καραμανλῆς ἀνέλυσε αὐτήν τήν θεωρία του πρός τόν Ἑλληνικό λαό, ἀπό ραδιοφώνου καί τηλεοράσεως:
«Διά τήν Ἑλλάδα ἐτέθη ἄμεσον καί μέγα δίλημμα: πρέπει νά ἀντιδράση μέ βίαν εἰς τήν βίαν; Μέ δολιότητα εἰς τήν δολιότητα; Πρέπει νά προσφύγη καί ἐκείνη εἰς τόν νόμον τῆς ζούγκλας;… Ἡ ἔνοπλος ἀντιμετώπισις τῶν Τούρκων εἰς τήν Κύπρον καθίσταται ἀδύνατος καί λόγῳ ἀποστάσεως καί λόγῳ τῶν γνωστῶν τετελεσμένων γεγονότων. Καί δέν ἦτο δυνατόν νά ἐπιχειρηθῆ χωρίς τόν κίνδυνον ἐξασθενήσεως τῆς ἀμύνης τῆς Ἑλλάδος.»!…
Καί ἐρωτάται: Ἕνα ὑπερήφανο Ἔθνος ὅταν ὑφίσταται ἀναιτίως τήν βία, δέν πρέπει νά προσφύγη καί αὐτό στήν βία; Καί ἡ ἀπάντησις στήν δολιότητα θά ἦταν καί αὐτή δολιότητα; Ὅταν δε ὁ ἐχθρός προσφεύγει στόν “νόμο τῆς ζούγκλας” ἐσύ θά τόν ἀφήσης νά σέ κατασπαράξη;
Ἡ Κύπρος γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία της ἦταν τόσο κοντά στήν Ἑλλάδα. Καί αὐτό διότι τήν περίοδο 1968 - 1973 εἶχε ἐπιτευχθῆ ἀεροναυτική ὑπεροπλία στό Αἰγαῖο καί τήν Κύπρο. Δέν ἦταν λοιπόν μακρυά ἡ Κύπρος γιά τά ὑπερσύγχρονα PHANTOMS, τίς Πυραυλακάτους καί τά Ὑποβρύχια πού μόλις εἶχαν ἀγορασθῆ, ὅταν ἦταν κοντά γιά τίς Τριήρεις τοῦ Κίμωνος τό 450 π.Χ.!
Ἡ ἀποχώρησις ἀπό τό ΝΑΤΟ
Ἀντί ὁ Καραμανλῆς νά πολεμήση γιά τήν Κύπρο, ἀπεφάσισε μία ἄλλη “ἡρωϊκή” ἐνέργεια. Νά ἀποχωρήση ἀπό τό στρατιωτικό σκέλος τοῦ ΝΑΤΟ! Καί διερωτᾶται κανείς: Ἐδῶ ἡ Ἑλλάς ἡ ἴδια «ἀπεδείχθη ἀνίκανος» νά ὑπερασπίσει τά ἐθνικά της συμφέροντα καί περιμέναμε νά τό πράξη ἀντί ἡμῶν τό ΝΑΤΟ; Κατά εὔστοχο σχόλιο τῆς “Ἑστίας”, ἡ ἐνέργεια θύμιζε «σύζυγον πού αὐτοευνουχίσθηκε γιά νά ἐκδικηθῆ τίς ἀπιστίες τῆς συμβίας του»!…
Στήν πραγματικότητα, ἡ πράξις ἐκείνη ὑπῆρξε ἕνα θεῖο δῶρο στήν Τουρκία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος: Παρουσίασε τήν Ἑλλάδα ὡς ἀναξιόπιστο σύμμαχο καί ἡ Τουρκία ἐμφανίσθηκε στό Αἰγαῖο ὡς ἰσότιμος ἐνδιαφερόμενος. Μέ τήν ἀπώλεια δηλαδή τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶχε τήν εὐθύνη τοῦ ἀεροναυτικοῦ ἐλέγχου τοῦ Αἰγαίου καί γιά λογαριασμό τοῦ ΝΑΤΟ, ὁ ρόλος αὐτός ἀνετέθη στήν Τουρκία!
Λόγῳ ἀκριβῶς τῆς ἀποχωρήσεως ἐκείνης ἀπό τό ΝΑΤΟ, ἡ Τουρκία μπόρεσε ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα νά προβάλλη θέματα Ὑφαλοκρηπίδος, Ἐναερίου Χώρου (F.I.R.), Βέτο ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων, Μειονοτήτων, Πατριαρχείου καί διανομῆς τοῦ Αἰγαίου καί τοῦ ὑποθαλασσίου πλούτου του!…
Ἔπειτα ἀπό 3 ὁλόκληρα χρόνια, ὁ Καραμανλῆς ἀντελήφθη τό λάθος του καί “φίλησε κατουρημένες ποδιές” -κατά τήν προσφιλή του ἔκφρασι- προκειμένου νά ἐπανενταχθοῦμε στό ΝΑΤΟ. Ἡ ἀλήθεια δυστυχῶς εἶναι μία: Ὁ Καραμανλῆς ἔφυγε ἀπό τό ΝΑΤΟ ἀκριβῶς γιά νά μή ὁδηγηθῆ σέ ἀναμέτρησι μέ τήν Τουρκία. Μέ ὡμότητα τό παρεδέχθη:
«Ἡ ἀποχώρηση ἀπό τό ΝΑΤΟ δέν ἦταν ἁπλῶς δικαιολογημενη ἀλλά ἀναγκαία. Ἡ ὀργή τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦτο τόσο ἰσχυρή ἐκείνη τήν ἐποχή ὥστε ἡ ἐναλλακτική λύση τῆς ἀποχωρήσεως θά ἦταν ὁ πόλεμος».
Τά στάδια τῆς προδοσίας
Ἡ Κύπρος εἶχε προδωθῆ. Ὅταν ὁ Καραμανλῆς ἀνέλαβε τήν ἐξουσία ἡ Τουρκία κατεῖχε μόλις τό 4%. Καί μέσα σέ 20 ἡμέρες πρωθυπουργίας του ἔφθασε νά κατέχη τό 38%!…
Φαίνεται πως ο Καραμανλῆς, ἐξαργύρωσε τίς ἐπιταγές τῆς συναντήσεώς του μέ τόν Ἐτσεβίτ καί τόν Κίσσινγκερ τόν Μάϊο τοῦ 1974 στήν Μάρνη. Μόλις λίγο μετά τόν “ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ” ὁ Ἐτσεβίτ ἔλεγε μέ νόημα: «Ἐπανεφέραμεν τήν Δημοκρατίαν εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐπανεφέραμεν τόν κ. Καραμανλῆ.»!…
Καί ἀργότερα, ἕνας ἄλλος Τοῦρκος πρωθυπουργός, ὁ Τοργκούτ Ὀζάλ ἐπανελάμβανε: «…Χάρις εἰς τούς Τούρκους στρατιώτας ἐπανῆλθεν ἡ Δημοκρατία εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς βοηθήσαμε νά ἐπανέλθη ὁ Καραμανλῆς»!…
Ἐξ᾽ ἄλλου, ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς δικαίωνε τήν πρώτη εἰσβολή λέγωντας πρός τόν Ἐτσεβίτ στήν συνάντησί τους στό Μοντρέ στίς 10-3-1978 τό ἑξῆς ἀπαράδεκτο:
«Εἴχατε δίκαιο πραγματοποιοῦντες τήν πρώτη φάση τῶν πολεμικῶν σας ἐπιχειρήσεων, ἀλλά δέν ἔπρεπε νά πραγματοποιήσετε τήν δευτέρα φάση»!
Εἶναι πασιφανές ὅτι ὁ Καραμανλῆς εἶχε δεσμευθῆ στήν Μάρνη νά γίνη ἡ εἰσβολή τῶν Τούρκων ἡ ὁποία «βοήθησε νά ἐπανέλθη» καί κατόπιν ἡ Τουρκία τόν κρατοῦσε δέσμιο καί ἐξαπέλυσε καί τήν δεύτερη εἰσβολή!…
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια! Καί ἡ ἐνοχή ὁμολογεῖται ἀπό τήν κραυγαλέα ἀπόφασι τόν Φεβρουάριο τοῦ 1975 -μέ συμφωνία ὅλων τῶν κομμάτων- ν᾽ ἀνασταλῆ κάθε ἐνέργεια διερευνήσεως τοῦ “φακέλου” τῆς Κύπρου καί διώξεως τῶν ἐνόχων!…
Το σχέδιο τῆς πολιτικῆς Kissinger εἶχε ὁλοκληρωθῆ. Οἱ πέντε κρίκοι τῆς ἀλυσίδος πού τό ἀποτελοῦσαν εἶχαν ἐκπληρωθῆ:
- Στίς 25 - 11 - 1973 ἀνατροπή Γ. Παπαδοπούλου,
- Στίς 15 - 7 - 1974 ”πραξικόπημα” κατά Μακαρίου,
- Στίς 20 - 7 - 1974 ”Αττίλας Ι”,
- Στίς 24 - 7 - 1974 “Μεταπολίτευσι”,
- Στίς 14 - 8 - 1974 “Αττίλας ΙΙ”.
Ὁ πρῶτος καί κυριότερος “κρίκος” ἦταν φυσικά ἡ ἀνατροπή τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Αὐτοί πού τόν διαδέχθηκαν στήν ἐξουσία δέν μπόρεσαν ἤ δέν θέλησαν νά ἐκμεταλλευτοῦν τό ἀσύγκριτο πλεονέκτημα πού ὁ Γ. Παπαδόπουλος κληροδότησε στό Ἔθνος. Οὔτε τό καθεστώς Δ. Ἰωαννίδη, οὔτε ἡ “μεταπολίτευση” Κ. Καραμανλῆ τό μπόρεσαν.
Μία περίπου 10ετία ἀργότερα, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος θά ἀνέφερε σέ Μήνυμά του στίς 7-6-1984:
«Μέχρι τοῦ Νοεμβρίου 1973 πάντως, ὁπότε ἔπαψα νά κυβερνῶ, ἡ Κύπρος ἦτο κυρίαρχος καί ἀδιαίρετος. Οἱ Τοῦρκοι ἔθεσαν πόδα εἰς αὐτήν τόν Ἰούλιον τοῦ 1974, ὁπότε κατέλαβαν τό 4% τοῦ ἐδάφους τῆς νήσου καί μόνον τόν Αὔγουστο τοῦ 1974 -πρωθυπουργοῦντος τοῦ Κ. Καραμανλῆ- ἔγιναν κύριοι τοῦ 37%. Διατί ὅμως ἤδη ἀπό τό 1975, ὅλα τά κόμματα τῆς Βουλῆς ἔχουν συμφωνήσει νά κρατοῦν κλειστόν τόν “φάκελλον” τῆς τραγικῆς ὑποθέσεως;».
1.«Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 298.
2.Αὐτό κατέθεσε ὁ Εὐάγ. Ἀβέρωφ στήν Ἐπιτροπή ἐξετάσεως τοῦ Φακέλου τό 1987.
3.«Ἑλλ. Κόσμος», φ. 14-6-87.
4.«Τάϊμς Νέας Ὑόρκης», 27-5-1987.