ΕΠΟΚ-ΙΚΑ... Μέρος Β'. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ
του Χρήστου Μπολώση, Αντιστρατήγου ε.α., Β' Αντιπροέδρου του Ε.ΠΟ.Κ.
Όπερ έδει δείξαι
- Ρε Αντώνη, φωνάζει ο Γιάκουμος το κατάστημα.
- Διαταγάς φωνάζει ο Αντώνης, μισοαστεία μισοσοβαρά, καθόσον χρόνια φίλοι.
- Ρε ξέρεις τι μήνα έχουμε;
- Πώς δε ξέρω, αφού προχθές έδωσα τη φορολογική δήλωση. Ιούλιο και μάλιστα τον μισιάσαμε κιόλας.
- Φέρε το έλεγχο να σου βάλω 10.
- Και γι’ αυτό με φώναξες ρε;
- Όχι. Σε φώναξα για να σου πω ότι ο Ιούλιος, είναι ο μήνας της μπούρδας και του φούμαρου. Τι εννοώ; Αυτόν τον μήνα θα δούμε «καινούργια» ντοκιμαντέρ με νέα «άγνωστα» στοιχεία από την ζωή των αντιστασιακών της περιόδου 1967-1974. Τώρα πώς αυτά τα στοιχεία ήταν κρυμμένα για 47 ολόκληρα χρόνια, μάλλον δεν μπορούν μας το εξηγήσουν ούτε οι πλέον διανοούμενοι αριστεροί. Ακόμη μπορεί να δούμε αντιστασιακούς που γεννήθηκαν μετά το 1974, αλλά, άντε τώρα εσύ να το ‘ξηγήσεις.
- Και τώρα τι θέλεις να σου κάνω εγώ;
- Τίποτα. Κάνεις δε κάνεις, οι αστείοι θα εμφανισθούν πάλι. Μάλιστα φέτος μπορεί και να αυγατίσουν και με τους νεκρούς της ΕΡΤ.
Εκείνη την ώρα, πετάγεται ο Γιάγκος της χήρας, πού έπινε το πολλά βαρύ και όχι, που έχει βγάλει το Δημοτικό και όλοι τον σέβονται, καθόσον γραμματιζούμενος.
-Παιδιά, λέει τις γεροντάρες ο Γιάγκος, εγώ όπως ξέρετε είμαι διαβαστερός. Προχθές λοιπόν μούπεσε στα χέρια, έχω καιρό πάψει ν’ αγοράζω, ένα βιβλίο του Ζαμπέτα. «Και η βρόχα έπιπτε στρέϊτ θρου», το λένε. Τόχω και μαζί μου. Καθήστε ρε να σας διαβάσω τι λέει ο Ζαμπέτας.
Ο Γιάγκος ξεροβήχει για να καθαρίσει ο καταπίονας του, καθαρίζει τα γυαλιά του, που πάνω τους έχουν κάνει την ανάγκη τους όλες οι μύγες της περιοχής και αρχίζει να διαβάζει: «Το 1968, γράφει ο Ζαμπέτας, έστειλε ο Παπαδόπουλος πρόσκληση σ’ όλους εμάς του καλλιτεχνικού στερεώματος, να πάρουμε μέρος στο Καλλιμάρμαρο, για την επέτειο της 21ης Απριλίου. Η συνάντηση έγινε στο Χίλτον. Εκεί, είμαστε μαζεμένοι διάφοροι. Οικονομίδης, Νίκυ Γιάκοβλεφ, Μαίρη Λω, Κατσαρός, Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Μοσχολιού, Βουτσάς, Μαρινέλλα και βέβαια Καρέζη, Καζάκος και λοιποί κομμουνιστές. Ένας Συνταγματάρχης μας ενημερώνει για την γιορτή. Πάμε λοιπόν στο Καλλιμάρμαρο. Πάτα με να σε πατώ γινότανε. Πίσω μας αναβοσβήνει το «Ζήτω η 21η Απριλίου» και μπουκάρει ο Παπαδόπουλος. Να κι’ η Σοφία η Βέμπο, να κι’ η Καρέζη, να κι’ ο Καζάκος! Όλοι τους παίρνουνε μέρος! Χαμός έγινε. Όλα καλά κι’ όλα ωραία, και ανεβαίνει η μεγάλη ντίβα η Βέμπο κι’ άρχισε να φωνάζει το «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» αφιερωμένο στα παιδιά της Επανάστασης. Έγινε χαλασμός.
Έρχεται μετά στα πράματα, το 1974, ο Καραμανλής και μας ξανακαλάνε πάλι όλους. Τα ίδια, στο καλλιμάρμαρο ξανά. Μαζευόμαστε ξανά. Οι ίδιοι…Αυτοί που είμαστε με τον Συνταγματάρχη. Αλλά ξαφνικά ανεβαίνει η Βέμπο με το σεγκούνι της κι΄ ανακράζει τώρα: «Παιδιά του Πολυτεχνείου παιδιά». Με έπιασε ένας κρύος ιδρώτας και σκέφτηκα ρε τι κάνουμε; Αν υπήρχε Θεός, έπρεπε να ρίξει φωτιά να μας κάψει! Όλους!».
- Αντώνη, λέει ο Γιάκουμος, κέρασε ρε τον Γιάγκο ούζο με διπλό μεζέ.
Έτυχε τώρα στο βάθος του καφενέ να διαβάζει την εφημερίδα του ο κ. Μιχάλης, που έχει καβατζάρει τα 70 και ήταν Τμηματάρχης Α΄ σε κάποιο υπουργείο.
- Κύριοι σας ακούω τόση ώρα να μιλάτε για τους αντιστασιακούς καλλιτέχνες. Δεν ήταν μόνο αυτοί. Αυτοί απλώς, έχουν τη δυνατότητα και κάνουν περισσότερη φασαρία και ακούγονται. Από επίσημα στοιχεία που έχω μαζέψει τόσα χρόνια, οι αντιστασιακοί ήταν ακριβώς 8.000.962 άνθρωποι.
- Και πώς το ξέρεις αυτό, ρώτησε ο Αντώνης, ως ο καταστηματάρχης να πούμε.
- Να σας πω. Ο πληθυσμός της Ελλάδας τότε, το 1974, ήταν 8 εκατομμύρια 962 κάτοικοι. Όλοι αυτοί μετά την Μεταπολίτευση δήλωσαν αντιστασιακοί. Συνέβη ότι ακριβώς και με τους Βαλκανικούς πολέμους. Η Ελλάδα, διπλασίασε τον πληθυσμό της. Όπερ έδει δείξαι.
Αυτό το τελευταίο δεν το πολυκατάλαβαν αλλά τους άρεσε…