ΕΠΟΚ-ΙΚΑ... Μέρος Γ'. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ
του Χρήστου Μπολώση, Αντιστρατήγου ε.α., Β' Αντιπροέδρου του Ε.ΠΟ.Κ.
Αντίσταση νάναι μάστορα…
Θα έχετε παρατηρήσει ότι απο το 1974 και δώθε, όλοι οι Έλληνες είναι αντιστασιακοί. Μα όλοι. Είναι δε τέτοια η πρεμούρα που σε λίγο θα αρχίσουν και οι λαθρομετανάστες, για να τάχουν καλά με την κρατούσα μόδα (διότι αυτό δεν είναι τάξη, αλλά κάτι άλλο) να δηλώνουν αντιστασιακοί.
Το αντιστασιακόν, πάει με όλα, σαν το γνωστό αναψυκτικό. Λέει π.χ. ο άλλος: «Εγώ κατά την διάρκεια της δικτατορίας και επειδή με βασάνιζαν, έμαθα ποδήλατο». Ο άλλος λέει, ότι «Εμένα δεν μου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά διότι όταν ήμουν στρατιώτης, στη διάρκεια της χούντας, τα τρώγαμε μια φορά την εβδομάδα». Τέτοια ωραία και άκρως τεκμηριωμένα.
Τέτοια… γελαστικά περιστατικά σας έχω μαζέψει σήμερα εδώ μπας και γελάσει το πικραμένο χειλάκι μας.
Δώσου λοιπόν κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει
Διαβάζω σε, υποτίθεται, σοβαρή ιστοσελίδα.
«Ο εικονιζόμενος είναι ο αξέχαστος Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου Σταύρος Τορνές. Γεννήθηκε το 1932 στην Αθήνα. Σπούδασε στη σχολή Ιωαννίδη το 1957 ……. Την περίοδο της δικτατορίας πηγαίνει στην Ιταλία, όπου συμμετείχε σε ομάδα εξόριστων, αγωνιζόμενος ενάντια στην στρατιωτική χούντα. Το 1973 επισκέπτεται κρυφά την Ελλάδα και γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ, «Φοιτητές». Στην Ιταλία (Ρώμη) εμφανίζεται σε πολλές ταινίες. κ.λπ.»
Δηλαδή ο μακαρίτης πλέον σκηνοθέτης, την κοπάνησε (αλήθεια πώς πήρε διαβατήριο;) στην Ιταλία και το 1973 όχι μόνο γυρίζει κρυφά στην Ελλάδα αλλά, επίσης κρυφά, γυρίζει και ντοκιμαντέρ.
Για μπαρδόν ρε παιδιά. Εδώ διαβάζουμε ότι εκείνη την περίοδο δεν μπορούσες να στραβοκοιτάξεις τη φωτογραφία του Παττακού και αμέσως σου έβγαζαν τα μάτια, σου βούλωναν τ’ αφτιά με τσιμέντο ταχείας πήξεως, σου βάζανε βδέλλες, σε στείρωναν και σε υποχρέωναν να φας τρία πιάτα χθεσινό σπανακόρυζο και έρχεται τώρα η καλή ιστοσελίδα να μας πει ότι γύρισε «κρυφά» ντοκιμαντέρ;
Άλλη αντίσταση: Στην ταινία «Η πτώση» παραγωγής 2004, που αναφέρεται στις τελευταίες μέρες του Χίτλερ, εμφανίζεται η Τράουντλ Χαμπς, η οποία πηγαίνει το κρησφύγετο του Χίτλερ, όπου και προσλαμβάνεται ως ιδιαιτέρα γραμματέας του. Αργότερα σε συνέντευξή της η Χαμπς, είπε ότι δεν ήταν φανατική ναζίστρια (να το ‘’ολίγον έγκυος’’ του κ. Διακόπουλου…) αλλά πήγε εκεί από περιέργεια. Αυτός ο ισχυρισμός θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους ψυχιάτρους επειδή μπορεί και να είναι και σοβαρότατο αίτιο σχιζοφρένειας. Δηλαδή, είναι κάποιος περδίκι, του το λες αυτό και τον στέλνεις.
Διαβάζω σ’ αυτό το περιβόλι (ή ο κήπος του κακού…) που λέγεται διαδίκτυο: «Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. "Ο δρόμος", άλμπουμ των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος, παρά την απαγόρευση μετάδοσής του από το τότε μονοπώλιο του ΕΙΡ/ΕΙΡΤ, και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γίνει το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φτάνοντας τα 3.000.000 αντίτυπα, ρεκόρ που μέχρι σήμερα κανείς άλλος ελληνικός δίσκος δεν έχει πλησιάσει….».
Βέβαια το ερώτημα «Γιατί η χούντα δεν απαγόρευσε την κυκλοφορία του δίσκου, αλλά άφηνε να σπάει ρεκόρ κυκλοφορίας» θα μείνει αναπάντητο.
Και ξανάμανα αντίσταση: Πάλι σε ιστοσελίδα διαβάζω συνέντευξη της Δέσποινα Στυλιανοπούλου:
«Η Χούντα μας ‘’μάσησε’’ και μείναμε άνεργοι
Έρχεται κάποιος παραγωγός Γερμανός και μου κάνει μια πρόταση, αν θέλω να πάω στη Γερμανία με δικό μου θίασο. Τελειώνοντας η τουρνέ στη Γερμανία, πήρα 2,5 εκατομμύρια δραχμές και τότε χτιζόταν αυτή η πολυκατοικία και πήρα αυτό το σπίτι, για αυτό υπάρχει.», είχε πει η ηθοποιός σχετικά με το σπίτι που έχει αποκτήσει αποκλειστικά και μόνο από τη δουλειά της...»
Παρακαλώ κλείστε τα στόματά σας που ασφαλώς θα έχουν μείνει ανοιχτά από την έκπληξη, αφού πουθενά, εκτός από την επικεφαλίδα, δεν είδατε την χούντα να τους τα «μασάει και να μένουν άνεργοι».
Για την ιστορία και μόνο, να αναφέρουμε ότι κατά την διάρκεια της χούντας η Δέσποινα Στυλιανοπούλου «γύρισε» 12 ταινίες το 1967 (ας δεχθούμε ότι οι μισές από αυτές ήταν μετά την 21η Απριλίου), 7 ταινίες το 1968, 9 ταινίες το 1969, 3 ταινίες το 1970, 3 ταινίες το 1971 και 3 ταινίες το 1072. Δηλαδή συνολικώς 31 ταινίες. Καλός αριθμός για μία… άνεργη, όπως την παρουσιάζει η αντιστασιακιά ιστοσελίδα.
Και δώσου αντίσταση: Άλλη δακρύβρεχτη ιστορία από άλλη δραματική ιστοσελίδα. Αφορά τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Διαβάζω εγώ, διαβάστε κι’ εσείς: «Αλέκος Αλεξανδράκης. Την περίοδο της Χούντας τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δυσχερή για τον Έλληνα ηθοποιό, που θα δει τις επαγγελματικές πόρτες από παραγωγούς και θιασάρχες να κλείνουν η μία πίσω από την άλλη. Ελάχιστοι τολμούν να δώσουν δουλειά σε ένα ‘’μαύρο πρόβατο’’ και κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί εάν ο Φίνος και η Κατερίνα Ανδρεάδη δεν ‘’έσπαγαν’’ το εμπάργκο των Συνταγματαρχών, δίνοντάς του ρόλους στα έργα τους».
Για να δούμε τι πραγματικά συνέβη. Ο δημοφιλέστατος Αλέκος Αλεξανδράκης κατά την διάρκεια της χούντας «γύρισε»: 3 ταινίες το 1968. 5 ταινίες το 1969. 3 ταινίες του 1970. 4 ταινίες το 1971. 2 ταινίες το 1972 και 1 ταινία το 1973. Σύνολο: 18 ταινίες. Από αυτές μόνο οι 4 (!) ήταν της Φίνος Φιλμ, ενώ 2 εξ’ αυτών ήταν του… χουντικού παραγωγού Τζέϊμς Πάρις, με… χουντικότερη τον «Παπαφλέσσα» (1971). Άρα, μπούρδες εμπάργκο έσπασε ο Φίνος.
Τέλος, αξίζει να θυμηθούμε ότι ο… αγρίως διωκόμενος Αλεξανδράκης πρωταγωνίστησε στο σίριαλ ποταμός του τότε ΕΙΡΤ «Παράξενος Ταξιδιώτης», που διήρκεσε περί τα δύο χρόνια, με 176 επεισόδια. Σκεφθείτε εάν δεν καταδίωκε η χούντα το «μαύρο πρόβατο» τι θα γινόταν…
Αυτά όσον αφορά τους καλλιτέχνες.
Να πάμε και στον χώρο του αθλητισμού και να τελειώνουμε προς το παρόν.
Παρακολουθούσα τον αγώνα ΠΑΟΚ-Μπενφίκα 2-1, όταν ο σπήκερ αναφέρθηκε στον παλαιό προπονητή της πορτογαλικής ομάδος, τον Μπέλα Γκούντμαν.
Για να βρω λεπτομέρειες, έσπευσα στο αμαρτωλό διαδίκτυο.
Βρίσκω λοιπόν μία αθλητική ιστοσελίδα όπου διαβάζω την ιστορία του μεγάλου αυτού προπονητού. Όλα καλά κι’ όλα ωραία. Χμ, εσύ είσαι που το λες! Φθάνοντας στο τέλος διαβάζω: «Το 1974, όταν στην Ελλάδα πέφτει η χούντα, τερματίζει την προπονητική του σταδιοδρομία ο Μπέλα Γκούντμαν». Δηλαδή «Άλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα».
Ευτυχώς η ιστοσελίδα δεν κατηγόρησε τον Παπαδόπουλο γιατί σταμάτησε ο Γκούντμαν να προπονεί.
Ίσως σε νεότερη ανάρτηση…