ΕAN O ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ...
Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
Α) Ἡ ὁργάνωση ἀμύνης τῆς Κύπρου τήν περίοδο 1967-1973
Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε δυνατότητα ἀποστολῆς ἀεροναυτικῶν δυνάμεων. Ἀρχικά διέθετε μόνο τήν δυνατότητα ἀποστολῆς ἑνός Συντάγματος ΠΖ καί 100 ἀλεξιπτωτιστῶν (σχέδιο “Πυρσός”) καί κατόπιν ἀπέστειλε τήν ΕΛΔΥΚ/Μ, χωρίς ἀεροναυτική κάλυψη. Καί τά δύο ἦσαν σχέδια οὐτοπικά.
Ἤδη ἀπό τό 1968 καθορίσθηκε τό πρῶτο σχέδιο πού προέβλεπε σέ περίπτωση τουρκικῆς ἀποβατικῆς ἐνεργείας στήν Κύπρο, τό Ἀρχηγεῖο Ναυτικοῦ νά προωθήση ἕνα Ὑποβρύχιο καί δύο Τορπιλλακάτους μέ σκοπό τήν ἐνίσχυση συστήματος προειδοποιήσεως καί τήν καταστροφή τῆς ἐχθρικῆς ἀμφίβιας δυνάμεως καί τό Ἀρχηγεῖο Ἀεροπορίας νά στείλει ἐφ’ ἅπαξ μία Μοῖρα Ἀεροσκαφῶν γιά νά προσβάλλει τήν ἀποβατική δύναμι ἀπό ἀέ-ρος μέ τό σύνολο τῶν 18 ἤ 24 ἀεροσκαφῶν του. Τοῦτο ἀνανεώθηκε καί ἐπιβεβαιώθηκε κατά τό ἔτος 1970. (Χαρ. Χαραλαμπόπουλου «Περιμένοντας τόν “Ἀττίλα”», σελ. 45) Ο Α/ΓΕΕΦ Στρατηγός Χαρ. Χαραλαμπόπουλος (1970 - 1973), γράφει παράλληλα γιά τό ἔργο στήν Ἐθνική Φρουρά:
«Τό 1971 εἶναι ἐπίσης ἔτος ὀργασμοῦ τῶν Ἐπιτελῶν τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς γιά τήν ἰσχυροποίησή της. Ἡ ἀναπροσαρμογή τῶν σχεδίων, ἡ ἀξιοποίηση τῶν ὅπλων μας, οἱ μετακινήσεις ὁπλισμοῦ ὥστε νά εἶναι ὁμοιόμορφος σέ κάθε μονάδα, ἡ ἀξιοποίηση τῶν ὅπλων ἀνατολικῆς προελεύσεως, ἡ τακτοποίηση τῶν σχεδίων ἐπιστρατεύσεως, ἡ προμήθεια πλατφορμῶν μεταφορᾶς ἁρμάτων μάχης, ἡ συνεχής ἀεροφωτογράφηση τῶν ἀμυντικῶν ὀργανώσεων τῶν Τουρκοκυπρίων, ἡ ἐντατική ἐκπαίδευση στόν νυκτερινό ἀγώνα…». («Περιμένοντας τόν “Ἀττίλα”», σελ. 70)
Τόν Ἰούνιο τοῦ 1971, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Ἀρχηγοῦ Ἐνόπλων Δυνάμεων Στρατηγοῦ Ὀδ. Ἀγγελή, ἡ Ἐθνική Φρουρά προέβη στίς ἀκόλουθες ἐνέργειες γιά τήν βελτίωση τῆς ἀμύνης σέ περίπτωση ἀπόβασεως: Μετέφερε ἕνα ἀκόμη Τάγμα Πεζικοῦ ὑπό τήν Τακτική Διοίκηση Κυρήνειας, ὥστε νά ἐνισχυθῆ τό κύριο σημεῖο πιθανῆς ἀποβατικῆς ἐνεργείας καθώς καί μία Μοῖρα Καταδρομῶν καί μία Πυροβολαρχία μακροῦ βεληνεκοῦς στό Μοναστήρι. Παρήγγειλε 5 Μεταφορεῖς Ἁρμάτων Μάχης καί ἐγκατέστησε ἕναν Οὐλαμό Ἁρμάτων Μάχης στήν Ἀμμόχωστο. Ὑπήγαγε τό Τακτικό Συγκρότημα Κυρηνείας στήν Διοίκηση Λευκωσίας.
Σέ συνάντηση τοῦ Α/ΕΔ Ὀδ. Ἀγγελή μέ τόν Α/ΓΕΕΦ τήν ἴδια περίοδο, ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε: «… Μελετοῦμε τήν ἐνίσχυσή σας μέ ἐπανδρωμένες μονάδες πεζικοῦ, μέσων ἁρμάτων, ἀντιαεροπορικῶν καί ἀντιαρματικοῦ πυροβολικοῦ, ὅταν ἡ πολιτική ἡγεσία ἐκτιμήσει, ἀπό κοινοῦ μέ τόν ΑΕΔ, ὅτι ἡ τουρκική ἔνοπλη ἐπέμβαση εἶναι ἀναπόφευκτη ἤ ἐπικείμενη…». («Περιμένοντας τόν “Ἀττίλα”», σελ. 90-91)
Στίς 18 Σεπτεμβρίου 1972 ὁ Α/ΓΕΕΦ Χαραλαμπόπουλος, ἐνημέρωνε τόν Ἀρχηγό Ἐνόπλων Δυνάμεων Ὀδ. Ἀγγελή, ὅτι ἡ Ἐθνική Φρουρά εἶχε πλέον καλύψει μέ ἀσκήσεις ὅλους τούς πιθανούς χώρους πιθανῆς τουρκικῆς ἀποβάσεως στήν Κύπρο.
Τό ΓΕΕΦ εἶχε καταλήξει ὅτι ἄν ἐνεργήσουν ποτέ οἱ Τοῦρκοι, θά τό πράξουν στήν Κυρήνεια. Ὁ Στρατηγός Ἀγγελής ἐνημέρωσε: «Πρέπει νά ξέρεις ὅτι ὁποιαδήποτε ἀπόφαση τῆς Τουρκίας γιά ἔνοπλη ἐπέμβαση, θά γίνει ἐγκαίρως ἀντιληπτή. Ἔχουμε σίγουρο τρόπο νά τό μάθουμε. Σού λέω ἐπίσης ὅτι ἐγώ βρίσκομαι διαρκῶς σέ ἐγρήγορση. Θά πάρεις ἐγκαίρως ἐνισχύσεις». «Περιμένοντας τόν “Ἀττίλα”», σελ. 180-181)
Κατά τήν κριτική τοῦ ΓΕΕΦ γιά τήν ἄσκησι “ΟΝΗΣΙΛΛΟΣ 2” ’73 ἀναλυόταν ἡ ἀεροναυτική συμβολή τῆς Ἑλλάδος σέ περίπτωση τουρκικῆς εἰσβολῆς:
«Ὁ πλοῦς τῆς νηοπομπῆς τῆς μεταφερούσης τήν ἀμφίβιον δύναμιν, καίτοι σχετικῶς μικρᾶς διαρκείας, εἶναι λίαν ἐπισφαλῆς, δεδομένου ὅτι προβλέπεται ἡ δράσις τῶν ἡμετέρων ἐξ (6) τορπιλλακάτων, ἑνός ὑποβρυχίου καί δύο εἰσέτι τορπιλλακάτων ἤ ἐνδεχομένως δύο (2) πυραυλακάτων. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἀριθμός πλοίων τῆς ἐχθρικῆς νηοπομπῆς θά βυθισθῆ ἤ θά ἐξουδετερωθῆ…».
Στίς 22 Ὀκτωβρίου 1973 τό Α.Ε.Δ. συνέταξε νέο Σ.Α.Κ. (Σχέδιο Ἀμύνης Κύπρου) μέ τήν κωδική ὀνομασία “ΑΦΡΟΔΙΤΗ ᾽73” πού προέβλεπε ταχυτάτη ἀνάπτυξη, διασπορά, ἐπάνδρωση πυροβολείων καί στρῶση ναρκοπεδίων ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς Κύπρου. Συγκεκριμένα προέβλεπε:
- Τήν ἀποστολή μίας Μοίρας 18 ἀεροσκαφῶν στήν Κύπρο πού θά ἐνεργοῦσαν ἀπό τά Α/Δ Καστελλίου καί Τυμπακίου Κρήτης ἤ ἀπό τό Α/Δ Σούδας γιά προσβολή τῆς τουρκικῆς ἀποβατικῆς δυνάμεως.
- Τήν προώθηση ἑνός Ὑποβρυχίου τύπου 209 καί δύο Τορπιλλακάτων τύπου “ΝΑΣΤΥ” μέ ἐναλλακτική, δύο νεότευκτων Πυραυλακάτων μέ πυραύλους EXOCET, γιά τήν προσβολή τοῦ τουρκικοῦ ἀποβατικοῦ στόλου.
- Τήν ἐκκαθάριση τοῦ ἐσωτερικοῦ τῆς Νήσου μέ ἐνέργεια τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς καί κυρίως ἐξάλειψη τοῦ “θύλακος” τοῦ Κιόνελι μεταξύ Λευκωσίας - Ἀγύρτας. Οἱ δυνάμεις της εἶχαν κατάνεμηθεῖ σέ 5 τομεῖς (Ἀμμοχώστου, Κυρηνείας, Μόρφου, Λεμεσοῦ (Λάρνακος καί Πάφου) μέ μεγαλύτερη βάση στόν τομέα Κυρηνείας. Ἡ ΕΛ.ΔΥ.Κ. παρέμενε ὡς ἐφεδρεία γιά ἐξάλειψη πιθανοῦ προγεφυρώματος τοῦ ἐχθροῦ στά σημεῖα ἀποβάσεως.
- Τό σχέδιο “Βέλος” γιά τήν παράταξη Πυροβολαρχιῶν κατά μῆκος τῶν ἀκτῶν καί φραγμό πυρός πρός ἀνάσχεση τῆς προσεγγίσεως ἀποβατικῶν σκαφῶν στήν ἀκτή.
Τό Σ.Α.Κ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ’ 73, ἐγκρίθηκε στό Συμβούλιο Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας τῆς 30ης Ὀκτωβρίου 1973.
Ἐάν αὐτό τό σχέδιο εἶχε ἐφαρμοσθῆ ἀπό τούς διαδόχους του Παπαδόπουλου 9 μῆνες ἀργότερα, ἡ Τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο θά ἦταν σήμερα ἀνέκδοτο.
Β) Ἡ κυριαρχία σέ Ἕβρο καί Αἰγαῖο ἐπί Παπαδόπουλου
Τήν περίοδο 1967 - 1973 οἱ ἐξοπλισμοί τῶν Ε.Δ. ἐξ ἐθνικῶν πόρων, ὑπῆρξαν οἱ μεγαλύτεροι πού ἔγιναν μετά τόν πόλεμο. Ἀποτέλεσμά τους ὑπῆρξε:
α) Ἡ ἀνατροπή τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων μέ τήν Τουρκία ἀπό 4 πρός 10, σέ 7 πρός 10.
β) Ἡ ἐπίτευξη ἰσορροπίας χερσαίων δυνάμεων.
γ) Ἡ ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία τῆς Ἑλλάδος.
δ) Ἡ αὐτόνομη γεωστρατηγική κάλυψη τοῦ ἐνιαίου Ἑλλαδο-κυπριακοῦ χώρου.
Στά μέτωπα Ἕβρου και Αἰγαίου ἡ Ἑλλάς εἶχε πετύχει σαφή κυριαρχία:
ΕΒΡΟΣ: Τό 1967 διέθετε μόνο 3 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων ἔναντι 10 τουρκικῶν! Τό 1973 διέθετε πλέον 9 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων (μέ δυνατοτητα ἐνισχύσεως μέ ἀκόμη 4 ἀπό τήν Κεντρική Μακεδονία) ἔναντι 14 τουρκικῶν. Διέθετε ἐπιπλέον τό συγκριτικό πλεονέκτημα τῶν συγχρόνων ἁρμάτων ΑΜΧ - 30, ἔναντι τῶν πεπαλαιωμένων τουρκικῶν.
ΑΙΓΑΙΟ: Τό 1967 δέν διέθετε καμμία ἀεροναυτική ἰσορροπία ἔναντι τῶν Τούρκων. Τό 1973 καί ἔπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία ἔναντι τῶν Τούρκων: Τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Πυραυλάκατοι ἐξασφάλιζαν ὑπεροχή στήν θαλασσα. Τά F4E Phantoms II διασφάλιζαν τήν κυριαρχία στόν ἀέρα. Ἡ Ἑλλάς εἶχε τήν δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σέ ἀέρα καί θαλασσα ἐντός 48 ἤ 72 ὡρῶν.
Τό 1967 οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου ἦσαν ἀποστρατικοποιημένες. Διέθεταν μόνο τμήματα Χωροφυλακῆς καί Τ.Ε.Α. (πολίτες ἐθνοφύλακες) μέ ὑποτυπώδη ὁπλισμό. Ἀπό τό 1968, ἄρχισαν ἐκτενῆ ὀχυρωματικά ἔργα καί μυστικές ἀποστολές ὑλικοῦ καί στρατιωτικῶν τμημάτων. Ἀκόμη καί τά ὄρη τῶν νήσων ἀνασκάφθηκαν καί μέσα σέ αὐτά δημιουργήθηκαν καλυμμένες βάσεις ὁπλικῶν συστημάτων.
Τό 1973 πλέον, ὅλες οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, διέθεταν Τακτικά Συγκροτηματα μέ ἅρματα, ἀντιαεροπορικά συστήματα Bofors, Πυροβολικό, ἀντιαρματικά μέσα καί ἐπάκτιες ὀχυρώ¬σεις μέ ὁπλισμένο σκυρόδεμα.
Παράλληλα, μερίμνησε γιά τήν πυκνή κατοίκηση τῶν ἀκριτικῶν νῆσων, μέ ἐπιδοτήσεις σκαφῶν καί παραχωρήσεις μέχρι 4 στρεμμάτων γιά μόνιμη ἐγκατάσταση, ἐνῶ ἀνέθεσε στόν Ναύα-ρχο Χανίδη, σέ συνεννόηση μέ τόν ἐφοπλιστή Λέοντα Λαιμό γιά τήν ἀξιοποίηση τῶν Οινουσῶν ὡς σημαίας εὐκαιρίας.
Γ) 1973: Πρός νέο Σύνταγμα τῆς Κύπρου
Ἡ πολιτική τοῦ “Ἑνδοκυπριακοῦ Διαλόγου” τό 1968 - 1971 καί τοῦ “Ἑνισχυμένου Ἑνδοκυπριακοῦ Διαλόγου” τό 1972 - 1973 ἀπέδωσε: Οἱ Τοῦρκοι παραιτήθηκαν ἀπ’ ὅλα τά “συγκυριαρχικά” δικαιώματα καί ὑπαναχώρησαν καί στά “13 σημεῖα” τῶν συντα-γματικῶν μεταρρυθμίσεων πού εἶχε προβάλει ὁ Μακάριος. Τό Νέο Σύνταγμα τῆς Κύπρου προέβλεπε κατά τομείς:
Ἐκτελεστική ἐξουσία
- Κατάργηση τοῦ τουρκικοῦ “βέτο”.
- Κατάργηση τοῦ δικαιώματος “μονομεροῦς ἐπεμβάσεως”.
- Δραματική μείωση τῶν ἐξουσιῶν τοῦ Τούρκου Ἀντιπροέ-δρου.
- Δραστικό περιορισμό τῶν τούρκων ὑπουργῶν.
Νομοθετική εξουσία
- Κατάργηση τῆς χωριστῆς τουρκικῆς βουλῆς καί συγκρότηση ἐνιαίας Βουλής μέ δύο Τμήματα.
- Ἔλληνα Πρόεδρο Βουλῆς καί Ἔλληνα τόν ἔνα ἀπό τούς δύο Ἀντιπροέδρους της.
- Δραματική μείωση τῶν Τούρκων βουλευτῶν σέ 15, ἔναντι 60 Ἑλλήνων.
- Κατάργηση χωριστῆς πλειοψηφίας τῶν Τούρκων βουλευτῶν γιά τήν ψήφιση τῶν νόμων.
Διοίκησις
- Μείωση τῆς τουρκικῆς συμμετοχῆς στήν Διοίκηση ἀπό 30% σέ 18%.
Δικαστική ἐξουσία
- Κατάργηση τῶν δύο Ἀνωτάτων Δικαστηρίων (Συνταγματικό καί Ἀνώτατο Πολιτικό) καί συγκρότηση ἐνιαῖου Ἀνωτάτου Δικα-στηρίου μέ 6 Ἑλληνοκυπρίους καί 3 Τουρκοκυπρίους δικαστές.
Τοπική Αὐτοδιοίκησις
- Κατάργηση τῶν “κοινοτικῶν συνελεύσεων” τῶν Τουρκοκυ-πρίων καί ἐποπτεία τῶν τουρκοκυπριακῶν κοινοτικῶν ὑποθέσεων ἀπό τό ἀντίστοιχο τμῆμα τῆς Βουλῆς ὑπό τήν προεδρία τοῦ Τούρκου Ἀντιπροέδρου.
- Ὀργανικό Νόμο γιά καθορισμό τῶν τοπικῶν ὑποθέσεων καί ὅχι ρύθμιση ἀπ’ εὐθείας ἀπό τό Σύνταγμα ὅπως ἤθελαν οἱ Τοῦρκοι.
- Ἑνοποίηση τῶν Δήμων πού διαχώριζε ἡ Ζυρίχη καί αἱρετά “Συμβούλια Τοπικῆς Διοικήσεως” γιά τίς ἀποφάσεις τοπικῶν ζη-τημάτων.
- Διατήρηση τῶν μικτῶν χωριῶν καί ἀνασύσταση ὅσων ὑπῆρχαν μέχρι 21/12/1963. Τεράστια ἑλληνική ἐπιτυχία πού ἀπέτρεπε τήν “καντονοποίηση” τῆς Κύπρου καί ἐξάλειφε τούς “θύλακες”.
Θά ὑπήγοντο στήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς καί θά εἶχαν μικτό αἱρετό συμβούλιο κατ’ ἀναλογίαν πληθυσμοῦ.
Ἡ λύση τοῦ Κυπριακοῦ εἶχε σχεδόν ἐπιτευχθῆ. Τό Νέο Σύνταγμα τῆς Κύπρου ἦταν ἔτοιμο καί οἰκοδομούσε μία ἐντελῶς ἑλληνική κατάσταση στήν Κύπρο:
* Ἔληγε ἡ “συγκυριαρχία” τῶν Συνθηκῶν Ζυρίχης Λονδίνου.
* Ἔληγε ἡ “de facto” διχοτόμηση, οἱ τουρκικοί “θύλακες” καί ἡ διαβόητη “πράσινη γραμμή”.
* Κατηργεῖτο τό τουρκικό “βέτο” καί τό δικαίωμα “μονομεροῦς ἐπεμβάσεως” μέ βάση τό ὁποῖο η Τουρκία στήριξε νομικά τόν “ΑΤΤΙΛΑ” λίγους μῆνες ἀργότερα.
Δ) Εάν δεν είχε ανατραπεί...
Ἡ περίοδος 1967 - 1973 ὑπῆρξε η μόνη που:
- Ἔστρεψε τήν ἀμυντική πολιτική τῆς Ἑλλάδος πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο, δηλαδή τήν Τουρκία.
- Ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία στήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου.
- Πέτυχε ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία καί ἰσορροπία χερσαίων δυνάμεων μέ τήν Τουρκία.
- Πραγματοποίησε τήν ἔρευνα καί προγραμμάτισε τήν ἐξόρυξη τοῦ πετρελαίου τοῦ Αἰγαίου.
- Σχεδίασε τήν δυναμική ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια (Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας 30-10-1973)
- Ἐξασφάλισε τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῆς Τουρκίας σέ Αἰγαῖο - Ἕβρο - Κύπρο.
- Θωράκισε τήν Θράκη ἀπό τήν τουρκική προπαγάνδα (σχέδιο «Βύζας» κ.λπ.)
- Τήν 6ετία 1968 - 1973, οὔτε μία παραβίαση τοῦ ἐθνικοῦ ἐνα-ερίου ἤ θαλασσίου χώρου μας δέν σημειώθηκε!
- Πέτυχε νά φθάση στά πρόθυρα λύσεως τοῦ Κυπριακοῦ.
- Στίς 23 Σεπτεμβρίου 1971 ἀπέρριψε ὁποιαδήποτε ἰδέα “ὁμοσπονδίας” στόν Βρεταννό ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μπρίμλο. Στίς 21 Δεκεμβρίου 1971 ἀπέρριψε καί πάλι πρόταση “ὁμοσπονδίας” τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας Ἰσμέτ Ἰνονοῦ. Τόν Μάιο τοῦ 1973 ἀπέρριψε πρόταση “διπλῆς ἑνώσεως” τῶν ΗΠΑ. Τά “ΟΧΙ”λοιπόν τοῦ Γ. Παπαδοπούλου σέ ὁποιαδήποτε ἰδέα “Ὁμοσπονδίας - Διχοτομήσεως” ὑπῆρξαν ἐπανειλημμένα καί στούς Τούρκους καί στούς Βρεταννούς καί στούς Ἀμερικανούς.
Ἀπό τό 1973 καί ἔπειτα, ἡ Ἑλλάς διέθετε για πρώτη φορά ὅλες τίς προϋποθέσεις γιά:
α) Νά συντρίψη τόν “ΑΤΤΙΛΑ” καί νά κηρύξη τήν Ἔνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα,
β) Νά ἀντιμετωπίση μία εὐρύτερη Ἑλληνοτουρκική σύρραξη μέ ἐπιτυχία,
γ) Νά πάρη τήν “ρεβάνς” γιά τήν Μικρασιατική κατάστροφή.
Μέ αὐτά τά δεδομένα ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἐπιχείρησε νά βελτιώση τίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις ἀπό θέσεως ἰσχύος. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Χρ. Ξανθόπουλος Παλαμᾶς:
«Ἄν τό κλῖμα πού ἐπικρατοῦσε στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις ὡς τόν Νοέμβριο τοῦ 1973 συνεχιζότανε, θά ἀποφεύγονταν ἡ τραγωδία τῆς Κύπρου».
Αὐτοί πού τόν διαδέχθηκαν στήν ἐξουσία δέν μπόρεσαν ἤ δέν θέλησαν νά ἐκμεταλλευτοῦν αὐτό τό ἀσύγκριτο πλεονέκτημα πού ὁ Γ. Παπαδόπουλος κληροδότησε. Οὔτε τό καθεστώς Δ. Ἰωαννίδη, οὔτε ἡ “μεταπολίτευση” Κ. Καραμανλῆ τό μπόρεσαν.
Ἡ ἀνατροπή τοῦ Γ. Παπαδοπούλου μόλις 8 μῆνες πρό τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς τοῦ “ΑΤΤΙΛΑ” δέν ὑπῆρξε καθόλου τυχαῖα. Eἶναι αὐτονόητο ὅτι τά πράγματα θά εἶχαν ἐξελιχθῆ τελείως διαφορετικά:
- Τό “πραξικόπημα” τῆς 15 - 7 - 1974 δέν θά εἶχε γίνη καί ἡ Τουρκία δέν θά ἀποτολμοῦσε ποτέ τήν εἱσβολή τοῦ “ΑΤΤΙΛΑ”.
- Ἐάν τήν ἀποτολμοῦσε θά ἐφαρμοζόταν τό ΣΑΚ “Ἀφροδίτη 1973” καί ὁ ἀποβατικός στόλος τῶν Τούρκων θά εἶχε βρεθῆ στόν βυθό τοῦ Αἰγαίου!
- Στήν ἀπίθανη περίπτωσι πού ὁ ἐχθρός θά ἐπιτύγχανε νά δημιουργήση “προγεφύρωμα”, θά ἐξαλείφετο ἀπό τήν ἀντεπίθεσι τῆς ΕΛΔΥΚ καί ἡ Ἐθνική Φρουρά θά ἕδιδε τήν μάχη μέ τήν φυσική ἡγεσία της.
- Θά εἶχε κηρύξη τήν προβλεπόμενη Ἐπιστράτευσι 5 ἤ 10 ἡλικιῶν γιά συμπλήρωσι τῶν ἐνεργῶν Μονάδων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους ἀντί τῆς ἀσύντακτης “Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως” πού ἕγινε.
Μία περίπου 10ετία ἀργότερα, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος θά ἀνέφερε σέ Μήνυμά του:
«Μέχρι τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1973 πάντως, ὁπότε ἔπαψα νά κυβερνῶ, ἡ Κύπρος ἦτο κυρίαρχος καί ἀδιαίρετος. Οἱ Τοῦρκοι ἔθεσαν πόδα εἰς αὐτήν τόν Ἰούλιον τοῦ 1974 -ὁπότε κατέλαβον τό 4% τοῦ ἐδάφους τῆς νήσου- καί μόνον τόν Αὔγουστο τοῦ 1974, πρωθυπουργοῦντος τοῦ Κ. Καραμανλῆ ἔγιναν κύριοι τοῦ 37%».