15-1-1973: Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Στίς 15 Ἰανουαρίου 1973, ὁ τότε Ἀντιβασιλεύς - Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε σέ μία κυριολεκτικά κατά τόν Σόλωνα Γρηγοριάδη «ἀπροσδόκητη χειρονομία»: Ἡ Ἑλλάς παραιτήθηκε ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια!
Ἡ "ἀπροσδόκητη χειρονομία"
Μόλις τρεῖς ἡμέρες πρίν, εἶχε στείλει προσωπική ἐπιστολή πρός τόν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Ρ. Νίξον μέ τήν ὁποία τοῦ γνωστοποιοῦσε ἐπισήμως τήν ἀπόφασι τῆς Ἑλλάδος νά παραιτηθῆ ἀπό τήν δωρεάν βοήθεια. Ἡ Κυβερνητική ἀνακοίνωσις γιά τήν ἀπόφασι, εἶχε ὡς ἑξῆς:
«Ἡ Κυβέρνησις ἀπεφάσισεν ὅπως δηλώση εἰς τήν φίλην καί σύμμαχον Κυβέρνησιν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ὅτι παραιτεῖται τοῦ λοιποῡ -ἀρχῆς γενομένης ἀπό τοῦ τρέχοντος ἔτους- τῆς παρεχομένης ὑπό τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν δωρεάν στρατιωτικῆς βοηθείας».
Τό γεγονός ἦταν ἐκπληκτικό! Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Δόγματος Τρούμαν τό 1947 -γιά πάνω ἀπό μία 20ετία- ἡ Ἑλλάς δέν ἔδινε οὔτε μία δραχμή γιά ἐξοπλισμούς. Ζοῦσε ὑπό τήν σκιά τῆς ἀμερικανικῆς στρατιωτικῆς βοηθείας.
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀπό τό 1968 καί ἔπειτα, εἰσήγαγε γιά πρώτη φορά μία νέα ἀμυντική πολιτική ἐξοπλισμῶν ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων (5ετῆ Προγράμματα Ἐξοπλισμῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων). Ὁ Σόλων Γρηγοριάδης παραδέχεται:
«Ἡ Ἑλλάς ἔγινε μιά ἀπό τίς καλύτερες ἀγορές τῶν βιομηχανιῶν ἐξοπλισμοῦ. Τά κυριώτερα ὅπλα πού ἀπέκτησε ἀπό τό 1970 μέ τόν τρόπο τοῦτον ἦσαν:
- 60 ἅρματα νεωτάτου τύπου ΑΜΧ-30 ἀπό τήν Γαλλία.
- 4 ὑποβρύχια 1000 τόννων ἀπό τήν Δ. Γερμανία.
- 4 πυραυλακάτους 250 τόννων ἀπό τήν Γαλλία.
- 36 μαχητικά ἀεροπλάνα “Φάντομ 4” ἀπό τήν Ἀμερική».[1]
Οἱ ἐξοπλισμοί ἐξ ἐθνικῶν πόρων τοῦ Γ. Παπαδοπούλου εἶχαν ὁδηγήσει στήν ἀπεξάρτησι ἀπό τήν δωρεάν βοήθεια.
Τό μόνο πού ἀντιπροσώπευε πλέον ἡ δωρεάν βοήθεια περιγράφεται μέ δύο λέξεις: ἐξάρτησις καί κηδεμονία.
Ὅμως οἱ δύο αὐτές λέξεις προκαλοῦσαν ἀλλεργία στόν Γεώργιο Παπαδόπουλο ὅπως εἴχε ἀποδείξει ἐπανειλημμένα. Τέτοια ἀλλεργία ὥστε τόν Αὔγουστο τοῦ 1971 νά φθάση νά ἀπειλήσει τίς ΗΠΑ ὅτι θά ἐκδιώξη ἀπό τήν Ἑλλάδα ὅλες τίς βάσεις καί τούς Ρ/Τ σταθμούς.
Οἱ ΗΠΑ χρησιμοποιοῦσαν πάντοτε τήν δωρεάν βοήθεια ὡς μέσον χειραγωγήσεως καί πιέσεως. Τό “embargo” πού εἶχαν κηρύξει στήν Ἑλλάδα ἀπό τήν 21η Ἀπριλίου 1967 καί ἔπειτα ἦταν σχεδόν συνεχές μέ μικρές διακοπές σέ περιόδους κρίσεων (γεγονότα Πράγας ’68 - Συρίας ’70 κ.λπ.). Ἀλλά καί τότε ὑφίστατο συνεχεῖς περικοπές καί διακυμάνσεις ἀνάλογα μέ τίς διαθέσεις τοῦ Κογκρέσσου. Ἐν τέλει, γιά τό ἔτος 1973 καθωρίσθηκε στά 15.000.000 δολλάρια. Ποσόν εὐτελές.
Διακήρυξις Ἀνεξαρτησίας
Τότε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος φερόμενος ὡς Ἐθνικός Ἡγέτης, ἀντέταξε ἀκόμη ἕνα γενναῖο “ΟΧΙ”. Καί μέ τήν περισσότερο συμβολική καί πολιτική παρά οἰκονομική ἐκείνη ἐνέργεια προχώρησε οὐσιαστικά σέ μία Διακήρυξι Ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῶν ΗΠΑ. Ἐνδεικτικό εἶναι τό τί ἔγραφε ἡ πασίγνωστη ἐφημερίδα “TIMES” τῆς Ν. Ὑόρκης γιά τήν ἀπόφασι:
«Ἡ χειρονομία, ἐξυψοῦσα τήν ἑλληνικήν ἐθνικήν ὑπερηφάνειαν, ὑπογραμμίζει ταυτοχρόνως τήν ἄνοδον τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας -ἄνοδον ἡ ὁποία ἐπέτρεψεν εἰς τήν Ἑλλάδα νά ἀγοράση ὅπλα ἐπί ἐμπορικῆς βάσεως “Φάντομ” ἀπό τάς Ἠνωμένας Πολιτείας, πυραυλοφόρους κανονιοφόρους καί ἅρματα μάχης ἀπό τήν Γαλλίαν καί ὑποβρύχια ἀπό τήν Δυτ. Γερμανίαν».[2]
Ὁ διεθνής Τύπος σχολίαζε τήν ἀπόφασι μέ τίτλους ὅπως «Ἑλληνικό “ΟΧΙ” στήν στρατιωτική βοήθεια». Οἱ “TIMES” τοῦ Λονδίνου ἔγραφαν:
«Ἡ ζωτικότης τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκονομίας κατέστησε δυνατή τήν ἑλληνική στροφή. Ἀμερικανοί ἐπίσημοι ἔχουν ἐντυπωσιασθῆ ἀπό τήν τεράστια αὔξησι τῶν ἑλληνικῶν ἀποθεμάτων σέ χρυσό καί συνάλλαγμα, τά ὁποῖα ἀνῆλθαν σέ 1 δισεκατομμύριο δολλάρια. Ἡ Ἑλληνική ἀπόφασις θέτει τίς σχέσεις Ἑλλάδος καί ΗΠΑ ἐπί πλέον ἀνεξαρτήτου βάσεως!...»
Σέ σχόλιο τοῦ BBC ἀπό τόν δημοσιογράφο Σ. Μανζώ ἀναφερόταν:
«Εὐκαιρία ἦταν γιά τό καθεστώς τῶν Ἀθηνῶν νά διακηρύξη ὅτι ἀκολουθεῖ ἀνεξάρτητη πολιτική καί δέν ἐπιτρέπει σέ καμμία ξένη δύναμι, οὔτε στίς ΗΠΑ, νά δίνη ἐντολές καί νά χρησιμοποιῆ τήν Ἑλλάδα γιά τά συμφέροντά της»!
Ἡ ἀπόφασις λοιπόν πού ἔλαβε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν μία ἀπό τίς πιό ὑπερήφανες καί μεγάλες ἀποφάσεις πού ἔχει λάβει ποτέ Κυβερνήτης στήν Ἑλλάδα. Ἀκόμη καί ὁ ἀριστερός συγγραφεύς Σ. Γρηγοριάδης, ὁμολογεῖ ἔκπληκτος γιά τήν ἐνέργεια Παπαδοπούλου:
«…Σέ ἄλλη ἐποχή θά ἦταν ἀδιανόητη γιά μία ἑλληνική κυβέρνησι. Ἡ δωρεάν στρατιωτική βοήθεια ἀσκοῦσε ὑπνωτιστική ἐπίδρασι καί ὑπεδούλωνε τελείως τόν ἀμυντικό ἐφοδιασμό τῆς Ἑλλάδος στήν ἀμερικανική ἐξωτερική πολιτική. Καί ἡ χειρονομία τοῦ Γ. Παπαδοπούλου ὑποδηλοῦσε τό γεγονός ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τῶν ἑλληνικῶν ἐξοπλισμῶν πού ἄρχισε βαθμιαία ἀπό τό 1970, ὑπεισήρχετο, ὅπως εἴδαμε, σάν νέος παράγων στίς διεθνεῖς σχέσεις τοῦ καθεστῶτος».[3]
[1] «Ἱστορία τῆς δικτατορίας» τόμος 2 σελ. 209 - 210
[2] φύλλο 17 - 1 - 1973
[3] «Ἱστορία τῆς δικτατορίας» τόμος 2 σελ. 210