του Μάνου Ν. Χατζηδάκη
Αγαπητέ Αλέξη,
Όταν εξέδωσα το βιβλίο «ΦΩΣ ΣΤΟ “ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ” 13.12.1967 έως 14.8.1974: ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΟΣΑ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ», το έπραξα με σκοπό να συμπληρώσω σημαντικά στοιχεία και κενά για την περίοδο που παραλείπονται στην εργασία σου «ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ 1967-1974», τα οποία υπέθετα ότι οφείλονται στην έλλειψη προσβάσεως σε αρχεία και πρωτογενείς πηγές και μη σφαιρική γνώση των γεγονότων. Σε επόμενες συνομιλίες μας, συζητήσαμε αρκετά από αυτά τα σπάνια και απόρρητα αρχεία, τα οποία συμφωνήσαμε ότι δείχνουν μία διαφορετική ιστορική διάσταση της περιόδου 1967-1973. Δεδομένης τόσο της διαβεβαιώσεώς σου ότι προσδοκείς πάντα στην καλόπιστη κριτική, όσο και της δημοσιογραφικής σου εγκυρότητος και πείρας, θεώρησα, ότι οι επόμενες παρουσιάσεις σου της εν λόγω περιόδου, θα ήταν κάτι περισσότερο από επιλεκτικές ή και στρατευμένες. Δυστυχώς, το νέο σου ντοκυμαντέρ «ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1964-1974», το οποίο παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν απογοητευτικό.
Διαβάστε Περισσότερα
Του Αλέξανδρου Ζώρη, μέλος του Ε.ΠΟ.Κ.
Το τελευταίο πράγμα που θα μας ενδιέφερε ως ΕΠΟΚ, θα ήταν να υπερασπιστούμε σε κάτι, τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, πρωθυπουργό του ολέθριου καθεστώτος της 25ης Νοεμβρίου (καθεστώς Ιωαννίδη). Ωστόσο, πέρα από την υπεράσπιση προσώπων και καταστάσεων, υπεράνω όλων είναι η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας. Άλλωστε το ζήτημα που θα πραγματευτούμε σε αυτό το άρθρο, αφορά περισσότερο την θητεία του Ανδρουτσόπουλου ως υπουργού Οικονομικών επί 21ης Απριλίου και αν είχε ή δεν είχε τις περγαμηνές για αυτή τη θέση.
Διαβάστε Περισσότερα
του Δ.Π., μέλους του ΕΠΟΚ
Είναι κοινώς γνωστό πως η εθνική συνείδηση συνιστά το πυρηνικό στοιχείο που συνέχει μία φυλετική κοινότητα καθώς και βάση επιβεβαίωσης της προγονικής ταυτότητας ενός λαού. Χάρις αυτόν τον τρόπο εαυτικής αντίληψης τα έθνη και δη το ελληνικό διατήρησαν ακμαία την υπόσταση τους στη διάρκεια του χρόνου. Η αναφερόμενη μορφή συνείδησης για να είναι λειτουργική και ωφέλιμη απαιτείται να υπερβαίνει όλες τις υπόλοιπες αντιλήψεις για τη θέση του υποκειμένου εντός ενός πλαισίου κοινωνικής οργάνωσης. Η αίσθηση του εθνικού ανήκειν είναι ζωτική για τη διασφάλιση της ύπαρξης ενός εθνικού συνόλου. Ένα άτομο χρησιμεύει πραγματικά για το Έθνος και δύναται να προσφέρει μόνον όταν προτεραιοποιεί την εθνική του ταυτότητα και έπειτα οιαδήποτε άλλη ιδιότητα θεωρεί και αισθάνεται πως το εκφράζει.
Διαβάστε Περισσότερα
του Μάνου Ν. Χατζηδάκη
Είναι γνωστή η θεωρία ότι δήθεν ο Παπαδόπουλος απέσυρε την μεραρχία και άφησε την Κύπρο αθωράκιστη..
Στην πραγματικότητα βέβαια ούτε μεραρχία ήταν, ούτε ο Γ. Παπανδρέου ενέκρινε την αποστολή της, ούτε ο Γ. Παπαδόπουλος την απέσυρε. Η ιστορία του πως πήγε, ποια γεωστρατηγική αξία είχε χωρίς καμία αεροναυτική κάλυψη, ποιοι προκάλεσαν την προβοκάτσια της Κοφίνου και κυρίως ποιοι ευθύνονται για την ανάκλησή της, είναι κάτι που έχουμε αναλύσει σε έργα και άρθρα μας στο παρελθόν και δεν θα μας απασχολήσει στο παρόν άρθρο...
Όμως, εν τέλει υπήρξε πραγματικά ανάκληση; Και έμεινε όντως η Κύπρος αθωράκιστη μετά το 1967; Ή μήπως αντιθέτως το διάστημα 1968-1973 κατέστη πιο πάνοπλη από ποτέ; Ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα:
Διαβάστε Περισσότερα
