Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΕΠΙ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1967-1973): ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

ΝΕΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ἀπό τήν ἐφαρμογή τοῦ “δόγματος Τρούμαν” τό 1948 καί ἰδίως ἀπό τήν ἔνταξί της στό ΝΑΤΟ τό 1952, ἡ Ἑλλάς ἐλάμβανε πολεμικό ὑλικό ἀποκλειστικά καί μόνον ἀπό τήν δωρεάν βοήθεια τῶν ΗΠΑ καί ἀργότερα τῆς Δυτικῆς Γερμανίας.

1950 - 1967: Πλήρης ἀμυντική ἀνεπάρκεια

Τό ΝΑΤΟ κάλυπτε τήν Ἑλλάδα σέ περίπτωσι ἀπειλῆς ἀπό βορρά καί ὄχι ἀπό ἀνατολάς. Ἀλλά καί ἀπό βορρά ἡ κάλυψις ἦταν ἐλλιπής.[1] Ὅμως ἀπό τό 1955 ἡ τουρκική ἀπειλή ἄρχισε νά ἐμφανίζεται καί πάλι: Τό κατέδειξαν τά γεγονότα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1955. Ἡ μεθοδική ἐξόντωσις τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχεί­ου στήν Ἴμβρο καί τήν Τένεδο. Οἱ συγκρούσεις στήν Κύπρο τό 1963 - 1964, ὅπου ἡ Τουρκία τήν βομβάρδισε μέ βόμβες Ναπάλμ καί ἀπείλησε μέ εἰσβολή 4 ἀλλεπάλληλες φορές καί ἀκόμη μία τόν Νοέμβριο τοῦ 1967. Παρά ταῦτα, καθ’ ὅλη τήν μεταπολεμική περίοδο, μέχρι τό ἔτος 1967, δέν διετέθη οὔτε μία δραχμή γιά ἐξοπλισμούς ἀπό ἐθνι­κούς πόρους! Οὔτε μία δραχμή γιά ὀχύρωσι τῶν συνόρων μας. Οὔτε μία δραχμή γιά συγκρότησι Μονάδων ὑπό ἐθνική διοίκησι! Τήν περίοδο 1947 - 1967 ἡ Ἑλλάς δέν ἀγόρασε οὔτε ἕνα ἅρμα μάχης, οὔτε ἕνα ἀεροσκάφος, οὔτε μία ναυτική μονάδα… Οἱ δαπάνες τοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά τήν Ἐθνική Ἄμυνα ἀφο­ροῦσαν μόνο λειτουργικά ἔξοδα (μισθοί, λειτουργία σχολῶν κ.­λπ.), συντήρησι τοῦ δωρεάν παρεχομένου ὑλικοῦ, κατασκευή ἀε­ρο­δρομίων κ.λπ. Ἀλλά καί αὐτές ὑφίσταντο συνεχῆ μείωσι![2] Ἡ ἀναλογία τῆς δωρεάν βοηθείας μέ τήν “σύμμαχο” Τουρκία ἦταν: 1 πρός 2,5!... Συχνά ὅμως, ἀκόμη καί ἡ δωρεάν γερμανική βοή­θεια, ξοδευόταν σέ καταναλωτικά ἀγαθά (βαγόνια, ψυγεῖα κ.λπ.) καί ὄχι σέ πολεμικό ὑλικό![3] Χαρακτηριστική γιά τήν δραματική κατάστασι τῶν Ε.Δ. εἶναι ἡ Ἔκθεσις τοῦ Α/ΓΕΕΘΑ Ι. Πιπιλή στίς 13/4/1964: «...Ἡ Ἑλλάς μειονεκτεῖ σοβαρῶς ἔναντι ἀπειλῆς ἐκ Βουλγα­ρίας καί Ἀλβανίας, κυρίως λόγω τύπου καί ἐξοπλισμοῦ τῶν Μο­νάδων, ἔναντι δέ τῆς Τουρκίας, λόγω ἀριθμοῦ... Ἡ κρισιμότης τῆς στάθμης τῶν ἀποθεμάτων εἰς βασικά πυρο­μα­χικά... δέν θά μάς ἐπέτρεπε νά διεξαγάγομεν οὔτε συμβα­τικάς πολεμικάς ἐπιχειρήσεις, πέραν τῶν 7 - 10 ἡμερῶν»!...

1968 - 1973: Ἐξοπλισμοί ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων

Ὁ Γ. Παπαδόπουλος ὑπῆρξε ὁ πρῶτος πού ἀναθεώρησε πλήρως αὐτήν τήν κατάστασι: Ἡ Ἑλλάς ἔπρεπε ν’ ἀποκτήση ὅτι τῆς ἔλει­πε τό 1955, τό 1963 - 64 καί τόν Νοέμβριο τοῦ 1967! Τόν Ἰούνιο τοῦ 1968 ὁ Πρωθυπουργός συνεκάλεσε τό Α.Σ.Ε.Α. τό ὁποῖο καθώρισε τίς ἀρχές τῆς νέας ἀμυντικῆς πολιτικῆς: α) Στροφή καί πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο καί προετοιμασία τῆς Χώρας γιά τό ἐνδεχόμενο πολέμου καί μέ χώρα τοῦ ΝΑΤΟ (δηλαδή τήν Τουρκία), β) Ἀνατροπή τοῦ δυσμενοῦς γιά τήν Ἑλλάδα συσχετισμοῦ δυνά­μεων πρός τήν Τουρκία, στόν συντομότερο δυνατό χρόνο καί κυρί­ως σέ ἀέρα καί θάλασσα, γ) Ἐξοπλισμούς τῶν Ε.Δ. ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί πέραν ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια μέ κριτήριο τίς ἐθνικές καί ὄχι μό­νον τίς συμμαχικές ἀνάγκες, δ) Πλήρη ἀνοικοδόμησι καί ἐπέκτασι καθώς καί σύγχρονη ὀχύ­ρωσι τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης (“γραμμή Μεταξᾶ”) γιά πλήρη κάλυψι ἔναντι τῶν βορείων γειτόνων μας, ε) Αὔξησι στά προβλεπόμενα, τῶν ἀποθεμάτων θεάτρου Ἐπι­χειρήσεων, στ) Πίεσι πρός τήν Κυπριακή ἡγεσία γιά τήν συμπλήρωσι τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς σέ ἐμπόλεμη δύναμι 4 Μεραρχιῶν (55 - 60.000 ἀνδρῶν) μέ τήν ἀμέριστη βοήθεια τῆς Ἑλλάδος.

Ἀμέσως μετά τίς ἱστορικές αὐτές ἀποφάσεις, ὁ Γεώργιος Παπα­δόπουλος, ὡς Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης, μαζί μέ τόν τότε Α/ΓΕ­ΕΘΑ Στρατηγό Ἀγγελῆ καί τόν Ὑπουργό Συντονισμοῦ Νικ. Μα­κα­­ρέζο, ἀπεφάσισαν τήν κατάρτησι 5ετοῦς Προγράμματος Ἐξο­πλισμῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων 1968 - 1972 πού προέβλεπε γιά πρώτη φορά δαπάνες 4.500.000.000 δρχ. γιά ἐξοπλισμούς καί θά ἐνετάσσετο στό 5ετές Δη­μο­σί­ων Ἐπενδύσεων, μέ εἰδικές πιστώσεις γιά τήν Ἐθνική Ἄμυνα, πέραν ἀπό τίς ἐμφανεῖς πιστώσεις τοῦ Προϋπολογισμοῦ! Ὅπως χαρακτηριστικά ἐξηγεῖ ὁ Ν. Μακαρέζος: «Ἐπειδή μάλιστα οἱ δαπάνες γιά τούς ἐξοπλισμούς ἦσαν συ­ναλ­λαγματοβόρες καί θά δημιουργοῦσαν διακυμάνσεις στήν εἰκόνα τοῦ συναλλαγματικοῦ ἰσοζυγίου ἐάν ἐμφανίζονταν στίς 15νθήμερες λογιστικές καταστάσεις τῆς Τραπέζης Ἑλλάδος -πράγ­μα πού δέν θά εὐνοοῦσε τό γενικότερο ψυχολογικό κλῖμα τῆς Οἰκονομίας- συμφωνήσαμε μέ τόν Διοικητή τῆς Κεντρικῆς Τρα­πέζης, γιά τήν δημιουργία “ἀφανοῦς” ἀποθεματικοῦ, ἀπό τό ὁποῖο θά ἀντλοῦσε τό Ἀρχηγεῖο Ἐνόπλων Δυνάμεων γιά τίς ἀγορές τοῦ πολεμικοῦ ὑλικοῦ»[4].

Στίς 9 Ἰανουαρίου 1973 συνεδρίασε καί πάλι τό Α.Σ.Ε.Α. Σέ αὐτό, ὁ Δ/ντής Γ΄ Κλάδου ΑΕΔ Ὑποναύαρχος Π. Κονιάλης προέβη στόν ἀπολογισμό τοῦ πρώτου καί στήν ἔκθεσι τοῦ δευτέρου 5ετοῦς Προγράμματος 1973 - 1977 πού προέβλεψε διπλασιασμό τους, φθάνοντας τά 9.000.000.000 δρχ.!. Ἐνῶ ἀπεφασίσθη καί ἡ σύνταξις τρίτου 5ετοῦς Προγράμματος στά πλαίσια τοῦ 15ετοῦς Προγράμματος Μακροχρονίου Ἀναπτύξεως [5] Στίς 15 Ἰανουαρίου 1973 μάλιστα, ὁ Γ. Παπαδόπουλος προχώρησε σέ μία ἀπροσδόκητη χειρονομία: Ἡ Ἑλλάς παραιτήθηκε ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια! Οἱ ἐξοπλισμοί ἐξ ἐθνικῶν πόρων εἶχαν ὁδηγήσει στήν ἀπεξάρτησι ἀπό τήν δωρεάν βοήθεια.          

Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἐπί 6 ἔτη μόχθησε γιά τήν αὐτόνομη γεωστρατηγική κάλυψι τοῦ “ἐνιαίου Ἑλλαδοκυπριακοῦ χώρου”. Καί πέτυχε:       

• Διάθεσι τοῦ τεραστίου ποσοῦ τῶν 3.000.000.000 δολλαρίων γιά ἀγορά πολεμικοῦ ὑλικοῦ ἐντός 6ετίας (1968 - 1973), ἐνῶ τήν προ­η­γούμενη 20ετία (1947 - 1967) δέν εἶχε διατεθῆ οὔτε μία δραχμή.
• Ὑπερτετραπλασιασμό τῶν δαπανῶν γιά τήν Ἐθνική Ἄμυνα γενικώτερα, οἱ ὁποῖες ἔφθασαν τά 130.900.000.000 δρχ.

Τά πρῶτα βήματα γιά τήν ἵδρυσι Πολεμικῆς Βιομηχανίας

Ἐπί Γεωργίου Παπαδοπούλου ἔγιναν τά πρῶτα βήματα γιά τήν ἵδρυσι Πολεμικῆς Βιομηχανίας στήν Ἑλλάδα:

• Μέ τό Ν.Δ. 373/1969 «περί οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως, ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου Βιομηχανιῶν παραγωγῆς πολεμικοῦ ὑλικοῦ», ἐνθαρρύνθηκαν ὅλες οἱ Βιομηχανίες πού ἦσαν διατεθειμένες νά παράγουν πολεμικό ὑλικό.
• Στίς 2 Ὀκτωβρίου 1971 ὑπεγράφη σύμβασις (κύρωσις μέ Ν.Δ. 1066/1971), μέ τήν ἑταιρεία «Ἑλληνικό Πυριτιδοποιεῖο καί Κα-λυ­κοποιεῖο Α.Ε.» γιά ἀνέγερσι Ἐργοστασίου Πυριτιδοποιείου στήν Λαυρεωτική, καί Ἐργοστασίου Νιτροκυτταρίνης στήν Ἐλευ­σίνα. Μέ αὐτά οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις ἀποκτοῦσαν πλήρη κά­λυ­ψι ἀναγκῶν σέ πυροσωλῆνες, κάλυκες Πυροβολικοῦ καί τρο­τύλη.
• Ἀπό τό 1972 ἄρχισε ἡ ἀνέγερσις τοῦ «304 Προκεχωρημένου Ἐργοστασίου Βάσεως», στό Βελεστίνο Μαγνησίας μέ σκοπό κυρί­ως τήν ἐπισκευή ἁρμάτων μάχης. Ἀποτελεῖ μέχρι σήμερα μία ἀ­πό τίς βασικότερες ἐργοστασιακές μονάδες τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρα­τοῦ.
• Τό 1972 ἄρχισε ἡ ἀνέγερσις τῆς «Ἑλληνικῆς Ἀεροπορικῆς Βιομηχανίας Α.Ε.» (Ε.Α.Β.) μέ ἐπισκευές ἀεροσκαφῶν παντός τύπου καί παραγωγή ἀεροπορικοῦ ὑλικοῦ. Ὁλοκληρώθηκε τό 1975.
• Στίς 13 Ἀπριλίου 1972, τό Ἑλληνικό Δημόσιο ὑπέγραψε σύμβασι μέ τήν αὐστριακή «Steyer - Daimler - Puch» καί τόν ἐπιχειρη­ματία Ι. Λαϊνόπουλο, ἀπό τήν ὁποία προέκυψε ἡ «Steyer - Hellas». Τό ἐργοστάσιό της θεμελιώθηκε στίς 28 Σεπτεμβρίου 1972 καί -πέραν τῶν ἄλλων- ἀνέλαβε τήν κατασκευή καί στρατιωτικῶν ὀ­χη­μάτων ὡς «Στάγιερ Ἑλλάς Α.Β.Ε.». Ἡ ἑταιρεία μετονομάσθηκε σέ ΕΛ.Β.Ο. Α.Β.Ε. (Ἑλληνική Βιο­μηχανία Ὀχημάτων) μετά τήν μεταβίβασι τῶν αὐστριακῶν μετο­χῶν στό Ἑλληνικό Δημόσιο, τό 1986...

Τό ἔμβλημα τοῦ Α.Ε.Δ. (σημερινοῦ Γ.Ε.ΕΘ.Α.) ποῦ καθιερώθηκε τό 1968 καί ἰσχύει μέχρι σήμερα

Ἡ περίοδος διακυβερνήσεως τοῦ Γ. Παπαδοπούλου κατέγραψε τόν μεγαλύτερο ἐξοπλιστικό ὀργασμό τῆς νεοελληνικῆς Ἱστορίας μέ κολοσσιαῖες παραγγελίες. Συγκεκριμένα κατά κλάδο:

ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ

Ἀμέσως μετά τήν 21η Ἀπριλίου 1967, ἡ θητεία στόν Στρατό Ξη­ρᾶς αὐξήθηκε ἀπό 21 σέ 24 μῆνες, γιά νά καλύψη τήν ἔλλειψι κατά 10.000 ἄνδρες ἀπό τήν προβλεπόμενη Ὀροφή Εἰρήνης... Ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 1969, τήν χειμερινή καί θερινή μπέζ στο­λή ἀντικατέστησαν νέες χακί στολές ἀπό φαιοπράσινο ὕφασμα.

60 Νέα Ἅρματα Μάχης ΑΜΧ - 30

Μέχρι τό 1967 ὁ Ἑλληνικός Στρατός δέν εἶχε ἀγοράσει μέ ἐθνι­κούς πόρους οὔτε ἕνα ἅρμα μάχης! Μόνον ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια, ἡ Ἑλλάς εἶχε προ­μηθευθεῖ τό 1950 - 51 ἐλαφρά ἅρματα Μ24, τό 1957 μέσα ἅρ­ματα Μ47 καί ἀπό τό 1963 τό ἅρμα Μ48.

Ἀπό τό 1968, ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπουλου ἀπεφάσισε τήν ἀγορά συγχρόνων, πιό εὐκίνητων καί μεγαλύτερης ἰσχύος, ἁρμά­των μάχης. Μετά τήν ἐπίσκεψι τοῦ Ν. Μακαρέζου στήν Γαλλία τόν Ἰούνιο τοῦ 1969, ἀποφασίσθηκε ἡ ἀγορά τῶν ὑπερσυγχρόνων ΑΜΧ-30.

Τόν Ἰούλιο τοῦ 1969 ὑπεγράφη σύμβασις γιά τήν παραγγελία τῶν πρώτων 60 Ἁρμάτων ΑΜΧ-30 τά ὁποῖα παρελήφθησαν τό 1970! Διέθεταν θωράκισι 79 χιλιοστῶν. 12κίλυνδρο κινητήρα Hispa­no-Suiza HS -110, πολλαπλοῦ καυσίμου, 720 ἵππων στίς 2600 στρο­φές. Μέγιστη ταχύτητα 65 χλμ/ὥρα. Αὐτονομία 600 χλμ. Ὁ ὁπλισμός τους ἦταν ἕνα Πυροβόλο τῶν 105 χιλιοστῶν μέ 47 βλήματα 5 διαφορετικῶν τύπων, ἕνα ἀκόμη συζυγές πυροβόλο τῶν 20 χιλιοστῶν μέ 500 βλήματα , ἕνα πολυβόλο τῶν 12,7mm καί ἕνα πολυβόλο τῶν 7,62mm μέ 2050 φυσίγγια, στήν θυρίδα τοῦ ἀρχηγοῦ πληρώματος. Τό ΑΜΧ-30 ἐπίσης, μποροῦσε νά διέλθη ὑδάτινων κωλυμάτων μέχρι 2 μέτρα χωρίς προπαρασκευή.

Τό 1973, ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου παρήγγειλε ἀκόμη 130 AMX-30 τά ὁποῖα παρεδόθησαν στήν Ἑλλάδα τήν περίοδο 1974 - 1978. Τά ΑΜΧ-30 ἦσαν κατά πολύ καλλίτερα ἀπό τά τυπικά M24 - Μ47 καί Μ48 πού διέθετε ἡ Τουρκία. Καί ἔδωσαν γιά πρώτη φορά σα­φῆ ποιοτική ὑπεροχή στήν Ἑλλάδα, πού διήρκεσε γιά μία ὁλόκληρη δεκαετία.

Τό ΑΜΧ-30

Ὀχύρωσις Συνόρων & Νήσων

Μέχρι τό 1967, ἡ ὀχυρωματική γραμμή Μακεδονίας - Θράκης (γραμμή Μεταξά), εἶχε ἀφεθῆ ρημαγμένη καί ἐγκαταλελειμένη, στήν κατάστασι πού ἦταν ἐτά τήν μάχη τοῦ Ἀπριλίου 1941, πρός ἀπό­κρουσι τῆς γερμανικῆς εἰσβολῆς.

Τόν Ἰούνιο 1968, μέ βάσι τήν Στρατηγική “Προωθημένης Ἀ­μύνης”, ἀποφασίσθηκε ἡ πλήρης ἀξιοποίησις, συμπλήρωσις καί ἐπέκτασις τῆς γραμμῆς μέ ἐθνικούς πόρους. Γιά αὐτόν τόν σκοπό, ἱδρύθηκε ἡ 100 Σ.ΔΙ. (Στρατιωτική Διοί­κησις) ἡ ὁποία ἀποτελέσθηκε ἀπό τρεῖς Δ.Ε.Ο. (Διευθύνσεις Ἔρ­γων Ὀχυρώσεως).

Μέχρι τό 1973 ἔγινε πλήρης ἀνακατασκευή τῶν Ὀχυρῶν τῆς “γραμμῆς Μεταξᾶ”! Στό διάστημα αὐτό, ἡ ὀχυρωματική γραμμή ἐξοπλίστηκε μέ νέα ὁπλικά συστήματα. Καί ἐπεκτάθηκε τόσο ἀνατολικά ὥς τόν Ἕβρο, ὅσο καί δυτικά ὥς τό Κιρλί Δερβέν.

Μέχρι τό 1967 ἐπίσης, οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου ἦσαν ἀποστρατικοποιημένες καί ἀνοχύρωτες. Διέθεταν μόνο μερικά τμή­ματα Χωροφυλακῆς καί Τ.Ε.Α. (ἐθνοφύλακες - πολίτες) μέ ἐντε­λῶς ὑποτυπώδη ὁπλισμό. Ἀπό τό 1968, ἄρχισαν ἐκτενῆ ὀχυρωματικά ἔργα καί μυστικές ἀποστολές ὑλικοῦ καί στρατιωτικῶν τμημάτων. Ἀκόμη καί τά ὄρη τῶν νήσων ἀνασκάφθηκαν καί μέσα σέ αὐτά δημιουργήθηκαν καλυμμένες βάσεις ὁπλικῶν συστημάτων!

Τό 1973 πλέον, ὅλες οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, διέθεταν Τακτικά Συγκροτήματα μέ ἅρματα, ἀντιαεροπορικά συστήματα Bofors, Πυροβολικό, ἀντιαρματικά μέσα καί ἐπάκτιες ὀχυρώσεις μέ ὁπλισμένο σκυρόδεμα!...

Νέος Ἀτομικός Ὁπλισμός FN

Ἀπό τό 1969 ἡ Ἑλλάς παρήγγειλε τήν πρώτη δόσι τοῦ φορητοῦ ὁπλισμοῦ βελγικῆς κατασκευῆς FN, ὡς τυποποιημένου ὁπλισμοῦ ΝΑΤΟ γιά Μεραρχίες “Μ” Ἡμέρας καί γιά τίς Εἰδικές Δυνάμεις. Σκοπός ἦταν ἡ σταδιακή ἀντικατάστασις τῶν παλαιῶν M1 καί Thomson. Ἀρχικά, ἐξοπλίσθηκαν μέ αὐτά οἱ Εἰδικές Δυνάμεις (Καταδρομεῖς - Πεζοναῦτες καί Μ.Υ.Κ.)

Μέ τό νέο τυφέκιο FN FAL, αὐξανόταν ἡ ἰσχύς πυρός τοῦ κα­ταδρομέως καί πεζοναύτου, καθώς διέθετε πλέον 20 φυσίγγια ἀντί τῶν 8 πού παρεῖχε τό παρωχημένο M1, ἐνῶ ἡ δυνατότητα αὐ­τό­ματης βολῆς αὔξησε κατά πολύ τήν εὐελιξία πυρός. Ἡ εἰσαγωγή τῆς ἐκδόσεως FN Para μέ πτυσσόμενο κοντάκιo εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν κατάργησι τῶν ὑποπολυβόλων. Οἱ ἀξιωματικοί μάλιστα ἐφοδιάσθηκαν καί αὐτοί μέ FAL Para, ἐνῶ μέχρι τότε ἔφεραν μόνο πιστόλι.

Λ.Ο.Κ. παρελαύνουν μέ τά ὁλοκαίνουργα FN μπροστά ἀπό τόν Γ. Παπαδόπουλο

Ἵδρυσις “Σώματος Πεζοναυτῶν”

Ἡ ἵδρυσις μονάδων ἀναλόγων τῶν Πεζοναυτῶν, ἐπιχειρήθηκε κάποιες φορές μετά τό 1945 μέ δοκιμαστικά τμήματα. Ἀλλά οἱ προσπάθειες δέν καρποφόρησαν, μέχρι τό 1967.

Ἐπισήμως οἱ Ἕλληνες Πεζοναῦτες ἱδρύθηκαν τόν Φεβρουάριο τοῦ 1968 μέ διαταγή τοῦ Γ.Ε.Σ. Δημιουργός τους ὑπῆρξε ὁ ἀδελφός τοῦ Γ. Παπαδοπούλου, Συνταγματάρχης Κων/νος Παπαδόπουλος, ὁ ὁποῖος μετά τήν 21η Ἀπριλίου 1967, μετονόμασε τό 32ο Σύνταγμα Πεζικοῦ σέ 32ο Σύνταγμα Πεζοναυτῶν. Καί ἐνέταξε σέ αὐτό τό 505 Τάγμα, τό 521 Τάγμα καί τό 575 Τάγμα Πεζοναυτῶν, πού μέχρι τότε ἀνῆ­καν στό 139 Ἐλαφρό Σύνταγμα Πεζικοῦ.[7]

Τό Σῶμα τῶν Ἑλλήνων Πεζοναυτῶν ἐντάχθηκε στίς Εἰδικές Δυνάμεις καί σταδιακά προβλεπόταν νά ἀναπτυχθῆ σέ 4^ο Ἐπιχει­ρησιακό Κλάδο, κατά τό πρότυπο τῶν US Marines! Ἦταν σῶμα πού εἰδικευόταν σέ ἀποβατικές ἐνέργειες καί ἀμφίβιες ἐπιχειρήσεις μέ πλοῖα τοῦ Στόλου καί πλωτά μέσα τῶν Εἰδικῶν Δυνάμεων. Ὡς ἔμβλημα τοῦ Σώματος, ἐπελέγη τό πλοῖο «ΑΡΓΩ» τῆς Ἀρ­γο­ναυτικῆς Ἐκστρατείας μέ τό ρητό «ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ».[8]

Μέ τήν ἵδρυσι τῶν Πεζοναυτῶν, ἡ Ἑλλάς ἀπέκτησε τήν σύγ­χρο­νη μονάδα πού τῆς ἔλειπε. Διότι ὡς θαλάσσια χώρα, δέν ἐπιτρεπόταν νά μή διαθέτη σῶμα πολεμικῆς δράσεως, σέ συν­δυασμό μέ τό Ναυτικό. Οἱ Ἕλληνες Πεζοναῦτες τήν περίοδο 1968 - 1973, ἀπέσπασαν συχνά τά συγχαρητήρια καί ἐντυπωσίασαν τοῦ συμμάχους μέ τήν ἄριστη ἐκπαίδευσί τους.

Τό ἔμβλημα τοῦ Σώματος Πεζοναυτῶν καθιερώθηκε τό 1971

Ἄλλες προμήθειες

Β’ Μοῖρα Α/Τ πυραύλων “Χώκ” :

Ἔγινε ἐκσυγχρονισμός τῆς Α΄ Μοίρας καί ἀγοράσθηκε ἡ Β΄ Μοί­ρα βελτιωμένου τύπου ἐνῶ εἰσήλθαμε στήν κοινοπραξία “Χώκ” τοῦ ΝΑΤΟ. Ἡ Τουρκία δέν διέθετε οὔτε μία.

Τηλεκατευθυνόμενα Α/Τ SΑCLOS:

Τήν περίοδο 1971 - 1973 ὁ Στρατός Ξηρᾶς προχώρησε σέ ἕνα μεγάλο ἅλμα ἀγοράζοντας κατευθυνόμενα ἀντιαρματικά ὅπλα δευ­τέρας γενεάς τύπου SACLOS (Semi-Αὐtomatic Command to Line of Sight). Γιά πρώτη φορά ἡ κατεύθυνσις τοῦ πυραύλου ἐπιτυγχανόταν αὐτόματα ἀπό τήν μονάδα κατευθύνσεως μέσω σύρματος, πού ξετυλιγόταν πίσω ἀπό τό βλῆμα.

Ἀντιαεροπορικό Πυροβολικό:

Ἔγινε προμήθεια Α/Α Πυροβόλων Ἔρλικον καί 8 συστημάτων Μ-55 τῶν 12,7 χιλιοστῶν γιά τίς ΜΕ/ΑΠ (Μοῖρες Ἐλαφροῦ Ἀντι­αεροπορικοῦ Πυροβολικοῦ).

Ὑλικό Ἐπιστρατεύσεως:

Την περίοδο 1945 - 1967 ἡ Ἑλλάς δέν εἶχε δαπανήσει οὔτε μία δραχ­μή γιά ὑλικό Ἐπιστρατεύσεως.

Την περίοδο 1968 - 1973 δαπανήθηκαν 450.000.000 δρχ. γιά Ὑλικό Ἐπιστρατεύσεως, γιά πρώτη φορά. Δημιουργήθηκε ὑπερεπάρκεια ἀποθεμάτων πρωτοφανής γιά τά δεδομένα τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος!

Τό Α.Ε.Δ. συνέταξε ἕνα ἐξαιρετικό Σχέδιο Ἐπιστρατεύσεως ἀπό τά τελειότερα συστήματα Ἐπιστρατεύσεως στόν κόσμο. Τό σχέδιο ἀναθεωρεῖτο καί ὑφίστατο τελειοποιήσεις σέ τακτά χρονικά διαστήματα. Προέβλεπε συμπλήρωσι τῶν ἐπιστρατευομένων Μονάδων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους σέ χρόνο ρεκόρ! Καί κάθε χρόνο γινόταν ἄσκησις ἐπιστρατεύσεως μίας Μεγά­λης Μονάδος γιά νά ἐλέγχεται ἡ ταχύτητα καί ἡ ἀπόδοσις![9]

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Ἀπό τό 1940 μέχρι τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν ἀγόρασε ἀπό ἐθνικούς πόρους οὔτε μία ναυτική μονάδα. Ὅσες ναυτικές μονάδες ἀπέ­κτησε παραχωρήθηκαν ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια, κυρίως ἀπό τό 1951 καί ἔπειτα.[10]

4 (+4) Ὑποβρύχια τύπου “209”

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς διέθετε μόλις δυό Ὑποβρύχια. Τό ΠΟΣΕΙΔΩΝ, ναυπηγημένο τό 1942 καί τό ΤΡΙΑΙΝΑ, ναυπηγημένο τό 1944!...

Τόν Νοέμβριο τοῦ 1967 ὅμως πράγματα ἄλλαξαν. Ἄρχισαν δια­πραγματεύσεις γιά ἀγορά νέων Ὑποβρυχίων. Καί κατέληξαν στίς παραγγελία 4 ὑπερσυγχρόνων ἀπό τήν Γερμανία μέ συμβάσεις πού ὑπεγράφησαν στίς 23 Αὐγούστου 1968. Ἦσαν τά:

• ΓΛΑΥΚΟΣ S-110
• ΝΗΡΕΥΣ S-111
• ΠΡΩΤΕΥΣ S-112
• ΤΡΙΤΩΝ S-113

Τό Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ S-110 εἶναι τό πρῶτο παγκοσμίως Υ/Β type 209, ὁμώνυμο στή σειρά τῶν Ὑποβρυχίων τύπου "ΓΛΑΥΚΟΣ" πού διαθέτει ἔκτοτε τό Πολεμικό μας Ναυτικό. Κατασκευάσθηκε στά Ναυπηγεῖα HDW στό Κίελο Γερμανίας. Καθελκύσθηκε στίς 19 Σεπτεμβρίου 1970. Καί στίς 6 Νοεμ­βρίου 1971 κατέπλευσε στo Ναύσταθμο Σαλαμίνος. Τόν Μάρτιο τοῦ 1972 παρελήφθησαν καί τά ὑπόλοιπα τρία.

Τά ὑποβρύχια αὐτά ἐθεωροῦντο τά πιό σύγχρονά του κόσμου. Διέθεταν: Ἐκτόπισμα 1100 τόννων σέ ἀνάδυσι καί 1230 σέ κατά­δυσι. Ἦσαν ἐξοπλισμένα μέ 8 τορπιλλοσωλῆνες τῶν 21 ἰντσῶν καί τηλεκατευθυνόμενες τορπίλλες - πυραύλους. Εἶχαν ταχύτητα 22/12 κόμβων, αὐτονομία 50 ἡμερῶν καί δυνατό­τητα βάθους πού καθιστοῦσε ἀδύνατο τόν ἐντοπισμό τους!

Τό 1973 παραγγέλθηκαν ἀκόμη 4 Ὑποβρύχια (ἐλαφρῶς ἐξε­λιγ­μέ­να), τύπου 209/1200. Τά ὑποβρύχια αὐτά -πού παραγγέλθηκαν ἐπίσης ἀπό τήν Κυ­βέρνησι Γ. Παπαδοπούλου- παρελήφθησαν τήν περίοδο 1978 - 1980 καί ἔλαβαν τά ὀνόματα ΠΟΣΕΙΔΩΝ, ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ, ΩΚΕΑ­ΝΟΣ καί ΠΟΝΤΟΣ.

Ὁ στόλος τῶν 8 αὐτῶν Ὑποβρυχίων ἀπετέλεσε ἐπί δεκαετίες τό σύνολο τῆς ὑποβρύχιας δυνάμεως τοῦ Στόλου μας.

4 (+4) Πυραυλάκατοι τύπου “COMBATTANTE II”

Οἱ συμβάσεις ἀγορᾶς τούς ὑπεγράφησαν τόν Δεκέμβριο τοῦ 1968 στά ναυπηγεῖα CMN τοῦ Cherbourg τῆς Γαλλίας. Ἦσαν τά:

• ΚΥΜOΘΟΗ P-53. Κατέπλευσε στίς 2 Φεβρουαρίου 1972.
• ΚΑΛΥΨΩ P-54. Κατέπλευσε στίς 25 Μαΐου 1972.
• ΕΥΝΙΚΗ P-55. Κατέπλευσε στίς 9 Ἰουλίου 1972.
• ΝΑΥΣΙΘΟΗ P-56. Κατέπλευσε στίς 1 Αὐγούστου 1972.

Ὑπερσύγχρονες, διέθεταν κινητῆρες 12.000 bhp, ἐκτόπισμα 234/255 τόννων καί ταχύτητα 36,5 κόμβων! Εἶχαν ὡς ὁπλισμό 2 δίδυμα πυροβόλα τῶν 35χιλ., 2 Τ/Σ γιά κα­τευθυνόμενες τορπίλες, 4 τηλεκατευθυνόμενα βλήματα ἐπιφανείας - ἐπιφανείας Exocet.[11] Ἦσαν ἰδιαίτερα κατάλληλες γιά τίς κλειστές ἑλληνικές θά­λασσες καί τό νησιωτικό σύμπλεγμα τοῦ Αἰγαίου. Οἱ Τοῦρκοι δέν διέθεταν οὔτε μία!...

Τό 1973 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος παρήγγειλε ἀκόμη 4 Πυ­ραυλακάτους λίγο πιό ἐξελιγμένες τύπου COMBATTANTE III. Αὐτές τελικά παρελήφθησαν τήν περίοδο 1976 - 1977 καί ὀνο­μάσθηκαν ΛΑΣΚΟΣ, ΜΠΛΕΣΣΑΣ, ΤΡΟΥΠΑΚΗΣ καί ΜΥΚΟ­ΝΙΟΣ.[12]

“Οι ἐπιτυχέστερες παραγγελίες μετά τό ΑΒΕΡΩΦ”

Τόσο γιά τά 4 Ὑποβρύχια τύπου 209, ὅσο καί γιά τίς 4 Πυραυ­λακάτους τύπου Combattante II, ἡ Κυβέρνησις Γεωργίου Παπαδο­πούλου προέβη σέ ἕνα ἐπαναστατικό καί ριψοκίνδυνο βῆμα: Καί οἱ δυό τύποι σκαφῶν ὑπῆρχαν μόνον στά σχέδια μέ ἀδο­κίμαστα ἀκόμη ὑπερπροηγμένα συστήματα. Καί ἡ Ἑλλάς ἦταν ἡ πρώτη στόν κόσμο πού τά ἀγόραζε!

Ἀξίζει νά σημειωθῆ ὅτι ἡ σχέσις κόστους/ἀποδόσεως τῶν πα­ραγ­γελθέντων ἦταν ἰδιαιτέρως συμφέρουσα ἀκριβῶς διότι κατά τόν χρόνο παραγγελίας τους, δέν εἶχαν ἀκόμη δοκιμασθῆ στήν διε­­θνῆ ἀγορά! Ὁ Ἀδάμ Γ. Στεφανάδης γράφει τά ἑξῆς σημαντικά:

«Τελικά καί οἱ δυό παραπάνω ἐπιλογές (σ.σ. ὑποβρύχια - πυ­ραυ­λάκατοι), στέφθηκαν ἀπό ἀπόλυτη ἐπιτυχία... ἰδιαίτερα δέ ἡ ἀπόκτηση τῶν τεσσάρων ὑποβρυχίων τύπου 209, ἀποτέλεσε ἴ­σως τήν ἐπιτυχέστερη παραγγελία -μετά τήν ἀγορά τοῦ θω­ρη­κτοῦ ΑΒΕΡΩΦ- ἀπό τήν ἐποχή τῆς συστάσεως τοῦ σύγχρο­νου ἑλληνικοῦ κράτους καί, ἀκολουθούμενη ἀπό τήν παραγγε­λία ἄλλων τεσσάρων ὁμοιοτύπων ὑποβρυχίων, προσέδωσε στό Ἑλληνικό Ναυτικό σημαντικό τεχνολογικό πλεονέκτημα στόν χῶρο τοῦ Αἰγαίου γιά σειρά ἐτῶν»![13]

Ἐπίσης ἀγοράσθηκαν καί 2 Ὑποβρύχια τύπου “GUPPY III” ἀπό τίς ΗΠΑ, παλαιοτέρας ναυπηγήσεως, πού ὀνομάσθηκαν ΠΑ­ΠΑ­ΝΙΚΟΛΗΣ καί ΚΑΤΣΩΝΗΣ.

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς διέθετε μόλις 2 παλαιά ὑποβρύχια ἐκ τῶν ὁποί­ων τό ἕνα μονίμως “δεμένο” λόγῳ βλαβῶν. Τό 1973 πλέον διέθετε 7 ὑποβρύχια ἐκ τῶν ὁποίων τά 4 ὑπερ­σύγχρονα!...

Ἄλλα σκάφη

Παραλήφθηκαν 7 Τορπιλλάκατοι ὑψηλῶν προδιαγραφῶν ἀπό τήν Γερμανία τό 1968. Ἦσαν οἱ: ● ΑΙΟΛΟΣ ● ΑΣΤΡΑΠΗ ● ΔΕΛ­ΦΙΝ ● ΔΡΑΚΩΝ ● ΠΟΛΙΚΟΣ ● ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ ● ΦΟΙΝΙΞ.

Ἀγοράσθηκαν ἀπό τίς Η.Π.Α. 5 Ἀντιτορπιλλικά ναυπηγήσεως 1945 τύπου Allen Sumner Fram IΙ & Gearing Fram I:

• ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ D-210 τό ὁποῖο κατέπλευσε στήν Ἑλλάδα στίς 13 Ἰουλίου 1971
• ΜΙΑΟΥΛΗΣ D-211 τό ὁποῖο κατέπλευσε στήν Ἑλλάδα στίς 13 Ἰουλίου 1971
• ΚΑΝΑΡΗΣ D-212 τό ὁποῖο ἀγοράσθηκε τό 1972. Παρελήφθη τήν 1η Ἰουλίου 1972 στό Norfolk τῆς Virginia,. Κατέπλευσε στήν Ἑλ­λάδα στίς 29 Μαρτίου 1973
• ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ D-213 τό ὁποῖο παρελήφθη στίς 10 Ἰου­λίου 1973.
• ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ D-214 τό ὁποῖο παρελήφθη στίς 10 Ἰουλίου 1973.

Γιά τήν βελτίωσι τῆς Α/Α προστασίας τούς, τοποθετήθηκαν στήν πλώρη, πυροβόλα Bofors 40/L70 καί ἄλλα συστήματα.

Ἀκόμη, ἐξαγοράσθηκαν τά ἄλλα 4 πού ἡ Ἑλλάς εἶχε «ἐπί δανεισμώ»: ΒΕΛΟΣ, ΑΣΠΙΣ, ΣΦΕΝΔΟΝΗ καί ΛΟΓΧΗ.

Ἐπίσης τό Π.Ν. ἀπέκτησε τά ἑξῆς βοηθητικά σκάφη:

Δεξαμενόπλοιο ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ L-153:

Κατέπλευσε στήν Ἑλλάδα στίς 30 Μαρτίου 1971. Διέθετε Ἑλι­κοδρόμιο καί ἀντικατέστησε τό ὁμώνυμό του παλαιότερο. Ἀπετέ­λεσε τήν ἕδρα τῆς Διοικήσεως Πλοίων Ἀποβάσεων.

Ἁρματαγωγό ΚΡΗΤΗ L-171: Κατέπλευσε στήν Ἑλλάδα στίς 25 Ἰου­λίου 1971.

Πετρελαιοφόρο ΑΡΙΑΔΝΗ Α-414: Ἡ παραλαβή τοῦ ἔγινε στίς 7 Ἰουλίου 1972.

4 Ναρκαλιευτικά: Τύπου Bluebird καί “MSC - ADJUDANT” ἀπό τό Βέλγιο: - Ἀργῶ M-213 στίς 21 Νοεμβρίου 1968 - Αὔρα M214 στίς 21 Νοεμβρίου 1968 - Θάλεια M-210 στίς 26 Σεπτεμβρίου 1969 - Ἀλκυών M-211. Κατέπλευσε στίς 22 Μαΐου 1971.

Ἑλικόπτερα ALOUETTE ΙΙΙ: Ὑπῆρξαν τά πρῶτα ἑλικόπτερα τοῦ Π.Ν. Ἐξοπλισμένα μέ τηλε­κατευθυνόμενα βλήματα ἀέρος - ἐδάφους καί ἠλεκτρονικές αὐτοκατευθυνόμενες ἀνθυποβρυχιακές τορπίλλες.

Ἵδρυσις τῆς Μ.Υ.Κ.

Τό ἔτος 1953, δημιουργήθηκε ἡ πρώτη ὁμάδα ἀμφιβίων ἀναγνω­ρίσεων μέ ἀποστολές στελεχῶν στίς Η.Π.Α. γιά δημιουργία ἑνός πρώτου πυρῆνος Ἑλλήνων ἐκπαιδευτῶν. Τό 1957, λειτούργησε πράγματι μία Σχολή Υ/ΚΤ (Ὑποβρυχίων Καταστροφῶν) στό ΚΕΚΑΝ. Ὅμως αὐτή, γιά τά ἑπόμενα 11 χρόνια, τροφοδοτοῦσε μόνο ὑπαξιωματικούς καί ναυτοδιόπους. Δηλαδή κατώ­τερο προσωπικό.

Τό 1968 ἦλθε ἡ μεγάλη ἀλλαγή! Τότε ἔγινε τό πρῶτο βῆμα μέ τήν ἵδρυσι τῆς Διοικήσεως Ὁμάδων Ὑποβρυχίων Καταστροφῶν - Δ/ΟΥΚ, στόν Σκαραμαγκά, ἡ ὁποία γιά πρώτη φορά ἐντάχθηκε στήν Διοίκησι Ναυτικῆς Ἐκπαιδεύσεως. Τό 1969 ἡ Δ/ΟΥΚ μετονομάσθηκε σέ Μ.Υ.Κ. (Μονάδες Ὑποβρυ­χίων Καταστροφῶν). Ἔκτοτε καί μέχρι τό 1973 ὁ ἀριθμός τῶν ἐπιχει­ρη­σιακῶν ὁμάδων αὐξήθηκε στό σημερινό περίπου ἐπίπε­δο.

Τά Ο.Υ.Κ. λοιπόν, ὅπως τά γνωρίζουμε, δημιουργήθηκαν καί ὁλοκληρώθηκαν τήν 6ετία τοῦ Γ. Παπαδοπούλου...

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ

Τήν περίοδο 1945 - 1967 ἡ Ἑλλάς δέν ἀγόρασε ἀπό ἐθνικούς πό­ρους οὔτε ἕνα ἀεροσκάφος. Ὅτι παρελήφθη, εἶχε παραχωρηθῆ ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια...

36 ἀεροσκάφη F - 4E Phantom ΙΙ

Τόν Μάρτιο τοῦ 1972, ἡ Κυβέρνησις Γεωργίου Παπαδοπούλου ὑπέγραψε συμβάσεις γιά τήν παραγγελία 36 ἀεροσκαφῶν F - 4E Phantom II μέ τό Πρόγραμμα Peace Icarus I, γιά τόν ἐξοπλισμό δυό πολεμικῶν μοιρῶν: Τῆς 338 Μοίρας Διώξεως/Βομβαρδισμοῦ καί τῆς 339 Μοίρας Παντός Καιροῦ.

Τά πρῶτα ἕξι F-4E Phantom ΙΙ προσγειώθηκαν στήν 117 Π.Μ. στίς 5 Ἀπριλίου 1974. Καί τό πρῶτο πού προσγειώθηκε ἦταν αὐτό μέ αὔξοντα ἀριθμό τῆς USAF 72-01500. Ἐπρόκειτο γιά τά πιό σύγ­χρονα μαχητικά ἀεροσκάφη “δευτέρας γενεάς” πού ἀγόρασε ἡ Ἑλλάς. Ἡ Τουρκία διέθετε ἀκόμη μόνο “πρώτης γενεάς”…

Διέθεταν 2 κινητῆρες General Electric J-79 turbojet μέ after­burners, ὦσι 17.900 λίβρες, μέγιστη ταχύτητα 2,370 km/h ἤ 2.2 Mach καί μέγιστο ὕψος ἄνω τῶν 15.240μ. ἤ 50.000 πόδια! Ἀκόμη καί σήμερα, ἀναβαθμισμένα, ὑπηρετοῦν τήν Π.Α. τῆς Ἑλλάδος!...

F4E Phantom ΙΙ

40 ἀεροσκάφη Dassault - Breguet Mirage F.1CG

Ἐπί Γεωργίου Παπαδοπούλου, τό ἔτος 1973, ἄρχισαν οἱ δια­πραγματεύσεις γιά τήν παραγγελία 40 Mirage ἀπό τήν Γαλλία, ἡ ἀγορά τῶν ὁποίων τελικά ὑπεγράφη τόν Ἰούνιο τοῦ 1974 καί ἡ παραλαβή τούς ἔγινε σταδιακά. Μέ ὁπλισμό 2 πυροβόλων τῶν 30mm DEFA 553 καί 4 βλημμάτων ΑΙΜ-9 Sidewinder ἐξόπλισαν τίς 334 καί 342 Μοῖρες Παντός Καιροῦ μέχρι τήν ἀπόσυρσί τους τό 2003.

60 ἀεροσκάφη Α - 7E/Η Corsair

Ἐπρόκειτο γιά μαχητικά – βομβαρδιστικά, ἐξελιγμένα καί ἐξαι­ρετικῶν δυνατοτήτων. Διέθεταν κινητήρα Allison/Rolls Royce TF41-A-400 (14,450 lbf ὦσις). Ὁπλισμό ἕνα πυροβόλο M61 Vulcan τῶν 20mm καί 2 βλή­ματα ΑΙΜ-9 Sidewinder καθώς καί φορτίο ὅπλων 15.000 lb.

Ἡ Κυβέρνησις Γεωργίου Παπαδοπούλου παρήγγειλε 60 μονο­θέσια τό 1973, τά ὁποία ἄρχισαν νά παραλαμβάνονται ἀπό τό 1975...

Α - 7E/Η Corsair

18 μεταγωγικά C130H Hercules

Ἦσαν τά πιό ἐξελιγμένα μεταγωγικά ἀεροσκάφη τῆς ἐποχῆς καί συνεχίζουν νά ὑπηρετοῦν τήν Π.Α. μας. Μέ 4 κινητῆρες ἰσχύος 4.058 hp Μέγιστη ταχύτητα: 621χλμ. τήν ὥρα καί μέγιστο ἔμφορτο ὕψος 7.000μ ἤ 23.000 πόδια, ἐκτελοῦν μεγά­λο εὖρος ἀποστολῶν ὡς μεταγωγικά καί ὀχηματαγωγά γιά ἀε­ρομεταφερόμενες Μονάδες.

Τά πρῶτα 18 ἀεροσκάφη C130H Hercules, παραγγέλθηκαν ἀπό τήν Κυβέρνησι Γεωργίου Παπαδοπούλου τό 1972. Ὑπηρετοῦν ἀκόμη...

C130H Hercules

160 Καταφύγια Ἀεροσκαφῶν (Shelters)

Στέγαζαν καί προστάτευαν τά πολεμικά ἀεροσκάφη ἀπό ἐχθρι­κή ἐπίθεσι ἀπό ἀέρος, καθώς καί ἀπό πυρηνικό, χημικό ἤ βιολο­γικό κτύπημα. Ἄντεχαν ἄμεσο κτύπημα ἀπό βόμβα 500lb (226kg). Ἔκαναν ἀπρόσβλητες ἀπό τόν ἐχθρό τίς βάσεις τῆς Ἀεροπορίας μας. Ἀνύπαρκτα στούς Τούρκους…

Ἑλικόπτερα

AB205 HUEY: Τά πρῶτα στά ὁποῖα χρησιμοποιήθηκε κινητήρας turboshaft, μέ ἀποτέλεσμα τήν κατακόρυφη αὔξησι τῶν δυνατοτή­των του σέ ἰσχύ, ταχύτητα καί ἐμβέλεια σέ συνδυασμό μέ μειωμέ­νη κατανάλωσι καυσίμου. Τό HUEY θεωρεῖται τό Νο 1 Ἑλικόπτε­ρο στόν κόσμο γιά τόν 20ο αἰώνα.

Ἑλικόπτερο AB205 HUEY

4 Agusta-Bell 206A Jetranger:

Ἡ Πολεμική Ἀεροπορία προμηθεύτηκε τό πρῶτο τό 1967 καί τά ὑπόλοιπα 4 ἀγοράσθηκαν τό 1971. 

6 Agusta-Bell ΑΒ.47G5 & OH-13H:

Παρελήφθησαν τήν περίοδο 1970 - 1972.

3 Canadair CL-215 GR

Ὁ διαγωνισμός γιά τήν προμήθεια τῶν πρώτων 2 καί τήν πα­ραγ­γελία τρίτου, διεξήχθη στίς 22 Ἀπριλίου 1972. Ἡ συμφωνία ὑπεγράφη στίς 25 Ἰουλίου 1973 καί κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 141/73. Κύρια ἀποστολή τους ἡ ἀεροπυρόσβεσις μέ δυνατότητες λή­ψεως 5000 λίτρων νεροῦ σέ δώδεκα δευτερόλεπτα. Ἔχουν ἱκανότητα προσθαλασσώσεως σέ λίμνες ἤ θάλασσα μέ σκοπό τήν πλήρωσι τῶν δεξαμενῶν τους μέ νερό. Παράλληλα εἶναι καί ἀεροσκάφη ἐρεύνης καί διασώσεως. Μπο­ροῦν νά περισυλλέξουν ναυαγούς μέ τή βοήθεια λέμβου πού μεταφέρεται στήν ἄτρακτο. Ὑπηρετοῦν ἀκόμη...

Canadair CL-215 GR

Παρελήφθησαν ἀκόμη...

1 Grumman HU-16B Albatross Ναυτικῆς Συνεργασίας τό 1969, τό ὁποῖο ἐντάχθηκε στήν 353 Μοίρα Ναυτικῆς Συνεργασίας (353 ΜΝΑΣ)

9 Lockheed F104G Starfighters τό ἔτος 1972.

17 Northrop RF-5A Freedom Fighter τό ἔτος 1970.

50 μεταγωγικά Nord 2501D Noratlas τό ἔτος 1969, τά ὁποία ἐντάχθηκαν στήν 354 Μοίρα Τακτικῶν Μεταφορῶν (354 ΜΤΜ).

10 πυροσβεστικά/ψεκαστικά Grumman Scweitzer G.164G τά ὁποῖα ἀπό τό 1974 ἐξόπλισαν τήν 359 Μοίρα Ἀεροπορικῆς Ἐξυ­πηρετήσεως Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν (359 ΜΑΕΔΥ).

21 ἐκπαιδευτικά ἀεροσκάφη τό Τ-41 τό 1969.

ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ

Ὁ -πρωτοφανής στά χρονικά- ἐξοπλισμός τῶν Ε.Δ. ἐξ ἐθνικῶν πό­ρων, ὑπῆρξε ὁ μεγαλύτερος πού ἔγινε στήν νεωτέρα Ἱστορία μας. Ἀποτέλεσμά του ὑπῆρξε: α) Ἡ ἀριθμητική ἀνατροπή τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων μέ τήν Τουρκία ἀπό 4 πρός 10, σέ 7 πρός 10! β) Ἡ ἐπίτευξις ἰσορροπί­ας χερσαίων δυνάμεων! γ) Ἡ πλήρης ποιοτική ἀεροναυτική ὑπερο­πλία τῆς Ἑλλάδος σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο! δ) Ἡ αὐτόνομη γεωστρα­τηγική κάλυψι τοῦ ἐνιαίου Ἑλλαδοκυπριακοῦ χώρου!

Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε φροντίσει γιά τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά μέτωπα:

Ἕβρος

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς διέθετε μόνο 3 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων ἔναντι 10 τουρκικῶν! Τό 1973 διέθετε πλέον  9  Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων (μέ δυ­να­τότητα ἐνισχύσεως μέ ἀκόμη 4 ἀπό τήν Κεντρική Μακεδονία) ἔ­ναντι 14 τουρκικῶν. Διέθετε ἐπιπλέον τό συγκριτικό πλεονέκτη­μα τῶν συγχρόνων ἁρμάτων ΑΜΧ - 30, ἔναντι τῶν πεπαλαιωμένων τουρκικῶν.

Βόρεια Σύνορα

Τό 1967 ἦσαν ἐκτεθειμένα σέ ἐπίθεσι τῆς Βουλγαρίας καί κίν­δυ­νο παράλληλης ἐπιθέσεως ἀπό τό ἀριστερό μέτωπο τοῦ Ἕβρου, σέ περίπτωσι συρράξεως μέ τήν Τουρκία. Τό 1973 ἡ πλήρης ἀνακατασκευή τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης ἐκμηδένισε τόν κίνδυνο  “πλευροκοπήσεως” τῶν δυνά­με­ῶν μας.

Αἰγαῖο

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε καμμία ἀεροναυτική ἰσορροπία ἔναντι τῶν Τούρκων. Τό 1973 καί ἔπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία ἔναντι τῶν Τούρκων: Τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Πυραυλάκατοι ἐξασφάλιζαν ὑπεροχή στήν θάλασσα. Καί τά F4E Phantoms II διασφάλιζαν τήν κυριαρχία στόν ἀέ­ρα. Ἡ Ἑλλάς εἶχε τήν δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σέ ἀέρα καί θάλασσα ἐντός 48 ἤ 72 ὡρῶν!...

Τό 1967 οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου διέθεταν μερικά τμή­μα­τα Χωροφυλακῆς καί ΤΕΑ μέ ὑποτυπώδη ὁπλισμό. Τό 1973 πλέον, διέθεταν Τακτικά Συγκροτήματα μέ Ἅρματα Μάχης, Πυροβολικό καί Ἀντιαρματικά μέσα, καθώς καί Ἐπάκτιες Ὀχυρώσεις μέ ὁπλισμένο σκυρόδεμα!...

Κύπρος

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε δυνατότητα ἀποστολῆς ἀε­ρο­ναυ­τικῶν δυνάμεων. Ἀρχικά διέθετε μόνο τήν δυνατότητα ἀπο­στο­λῆς ἑνός Συντάγματος ΠΖ καί 100 ἀλεξιπτωτιστῶν (σχέδιο “Πυρσός”) καί κατόπιν ἀπέστειλε τήν ΕΛΔΥΚ/Μ, χωρίς ἀε­ρο­ναυτική κάλυψι. Καί τά δύο ἦσαν σχέδια οὐτοπικά...

Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν ὁ μόνος πού κατανόησε ὅτι τό “κλειδί” γιά τήν ἄμυνα τῆς Κύπρου ἦταν ἡ ἀεροναυτική κυριαρ­χία ἐπί τῆς νήσου! Τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε γιά πρώ­­τη φορά τήν ἀποστολή ἀεροναυτικῶν δυνάμεων στήν Κύπρο:

- Ἕνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί δύο Πυραυλάκατοι θά ἔπ­λητ­ταν ἀπό θαλάσσης τόν τουρκικό ἀποβατικό στόλο.

- Μία μοῖρα F4E Phantom ἐφορμοῦσα ἀπό τήν Κρήτη, θά τόν ἔπ­ληττε ἀπό ἀέρος.

Συνεπῶς, τουρκική ἀποβατική ἐνέργεια θά ἦταν ἐκ προοιμίου  κα­ταδικασμένη, πρίν κάν προσεγγίσει τίς ἀκτές τῆς Κύπρου! Παράλληλα ἡ Ε.Φ. θά ἐξουδετέρωνε ὅλους τούς τουρκικούς “θύ­λακες” τῆς νήσου. Καί ἡ ΕΛΔΥΚ θά διετηρεῖτο ὡς ἐφεδρεία μέ ἀπο­στολή ἐπίθεσι γιά ἐξάλειψι “προγεφυρώματος” στήν ἀπί­θανη περίπτωσι πού οἱ Τοῦρκοι ἔφταναν στήν ἀκτή!

Δυστυχῶς, τόν Ιούλιο τοῦ 1974, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος δέν βρισκό­ταν πλέον στήν ἐξουσία καί τό Σ.Α.Κ. «ΑΦΡΟΔΙΤΗ 1973», δέν ἐφαρμό­σθη­κε ἀπό ἐκείνους πού τόν διαδέχθηκαν...

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο του Μάνου Ν. Χατζηδάκη "Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 21.4.1967 ΕΩΣ 24.11.1973: ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ & ΑΜΥΝΑ ΕΠΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ" (Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Χαρ.Τρικούπη 14 Αθήνα. Τηλ. 2106440021)

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 

[1] Τό ἀρχικό Σχέδιο Ἀμύνης Ἀνάγκης (Σ.Α.Α.) τῆς Ἑλλάδος, μετά τήν εἴσοδο στό ΝΑΤΟ προέβλεπε μόνο ἐπίθεσι ἀπό Βουλγαρία καί σύμπτυξι τῶν δυνάμεών μας ἀνατολικῶς τοῦ Στρυμῶνος, δηλαδή προσωρινή ἐγκατάλειψι τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης. Τοῦτο στηριζόταν στό δόγμα τοῦ ΝΑΤΟ περί «μαζικῆς ἀνταποδόσεως» (massive retaliation), βάσει τοῦ ὁποίου τό ΝΑΤΟ θά ἐπενέβαινε γιά τήν ἐπανακατάληψί τους. Ἀπό τό 1957 ὅμως ἀπεκαλύφθη ὅτι καί ἡ Σοβιετική Ἕνωσις διέθετε πυ­ρηνικά. Καί τότε τό δόγμα ἀμύνης τοῦ ΝΑΤΟ ἄλλαξε σέ ἐκεῖνο τῆς «προοδευτικῆς ἀντιδράσεως» (gradual response). Τό νέο αὐτό δόγμα ἄφηνε περιθώρια γιά τοπικούς πολέμους. Συνεπῶς ἡ Ἑλλάς ἔπρεπε νά υἱοθετήση νέα στρατηγική «Προωθημένης Ἀμύνης», μέ ἄμυνα πλέον στά ἐθνικά της σύνορα. Γί΄αὐτό καί τό ΓΕΕΘΑ συνέταξε τότε τό Σχέδιο «ΑΘΗΝΑ» πού πρότεινε ἀνακατασκευή τῆς ὀχυρωμένης τοποθεσίας Μακεδονίας - Θράκης καί αὔξησι τῶν ἀμυντικῶν δυνάμεών μας καί τῆς στρατιωτικῆς βοηθείας. Καί ὅμως! Ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς ἐποχῆς δέν ἔλαβε κανένα μέτρο γιά τήν υἱοθέτησί του...

[2] 1957: 23,90%, 1958: 20,50%, 1959: 18,00%, 1960: 19,20%, 1961: 17,40%, 1962: 15,00%, 1963: 14,30%, 1964: 12,77%. Λόγω τῶν μειώσεων, τό 1965 & 1966 τό ΝΑΤΟ δέν ἔδωσε καμμία ἀμυντική βοήθεια πρός τήν Ἑλλάδα (Πηγή: Στατιστικές Ἐπετηρίδες τῆς Ἑλλάδος).

[3] Τόν Ἰούνιο τοῦ 1962 τό Γερμανικό ΓΕΕΘΑ ἀπεφάσισε νά ἀποσύρη τόν ὑπάρχοντα ὁπλισμό Πεζικοῦ 12 Μεραρχιῶν (τυφέκια M1, ὑποπολυβόλα Thomson, πολυβόλα Browning), μέ τυποποιημένο ὁπλισμό ΝΑΤΟ (FN). Καί πρότεινε τά μισά νά τά παραχωρήση στήν Ἑλλάδα καί τά ἄλλα μι­σά στήν Τουρκία, μέ ἐντελῶς συμβολικές τιμές (0,50 Μάρκο τό τυφέκιο, 1 μάρκο τό ὑποπολυβόλο καί 2 μάρκα τό πολυβόλο). Ἐπρόκειτο γιά και­νουρ­γή ὁπλισμό 6 Μεραρχιῶν σέ ἀρίστη κατάστασι. Ἡ τότε Κυβέρνησις ἀρνήθηκε νά τά προμηθευθῆ, ἀφήνοντας νά πάρη ὅλον τόν ὁπλισμό (!) ἡ Τουρκία. (μαρτυρία τοῦ τότε Στρατιωτικοῦ Ἀκολούθου στήν Βόννη Ν. Μακαρέζου)

[4] Μαρτυρία Ν. Μακαρέζου στό ἀρχεῖο τοῦ συγγραφέως.

[5]  Α.Π. 801/8 - 1 - 1973 Α.Ε.Δ./Γ΄ Κλ.

[6] Ὁμήρου Ἰλιάς, Ζ 208-209. Σημαίνει: «Πάντοτε νά ἀριστεύης, νά ὑπερέχης τῶν ἄλλων καί νά μήν ντροπιάσεις τό γένος τῶν προγόνων».

[7] Καί τά τρία Τάγματα, εἶχαν δράσει ὡς μονάδες πεζικοῦ κατά τήν 21η Ἀπριλίου 1967. Καί σήμερα, οἱ Δυνάμεις Πεζοναυτῶν παραμένουν μέ αὐτά τά Τάγματα. Καί τό 32ο Σύνταγμα ΠΝ, ἔχει ἁπλῶς ἐξελιχθῆ σέ 32η Ταξιαρχία ΠΝ “Μοράβας” μέ ἕδρα τόν Βόλο.

[8] Σημαίνει: «Χρειάζεται Θάρρος». Κατά τόν Ὅμηρο, φράσις τοῦ Ὀδυσ-σέως ὅταν οἱ Ἀχαιοί ἦσαν ἕτοιμοι νά ἐγκαταλείψουν τήν Τροία, πρίν τήν ἅλωσί της.

[9] Τόν Ἰούλιο τοῦ 1974 δυστυχῶς τό Σχέδιο Ἐπιστρατεύσεως δέν τη­ρήθηκε ἀπό τό καθεστώς Ἰωαννίδη! Ἔγινε ἁπλά μία ἀσύντακτη μαζική κλῆσις ὅλων τῶν ἡλικιῶν χωρίς ἐφαρμογή τῶν προβλεπομένων σχεδίων καί χωρίς τήν τήρησι τῶν διαδοχικῶν σταδίων. Ἡ κήρυξις Γενικῆς Ἐπι­στρατεύσεως σήμαινε πρόσκλησι δυνάμεως 6 φορές μεγαλύτερης ἀπό αὐτήν πού χρειαζόταν γιά τήν ἐπάνδρωσι τῶν ἐπιστρατευομένων Μο­νά­δων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους! Γι΄αὐτό καί παρά τήν ὑπερεπά­ρκεια ἀποθεμάτων, ἐπικράτησε χάος...

[10] Τελευταῖα ἀγορά πού εἶχε γίνει ἦταν ἐκείνη τῶν ἀντιτορπιλλικῶν «Βασιλεύς Γεώργιος» καί «Βασίλισσα Ὄλγα» τό 1938! Μοναδική ἐξαίρεσις καθ’ ὅλη αὐτή τήν περίοδο ὑπῆρξε ἡ πληρωμή 6 τορπιλλακάτων τύπου NASTY τό 1966 ἀπό τήν Νορβηγία.

[11] Ἡ “μεταπολίτευση” ἀπό καθαρό συμπλεγματισμό τούς ἄλλαξε τό 1976 τίς ὀνομασίες σέ ΑΡΛΙΩΤΗΣ, ΜΠΑΤΣΗΣ, ΚΟΝΙΔΗΣ καί ΑΝΝΙΝΟΣ. Ἴσως γιά νά μή θυμᾶται κανείς ποιός τίς ἀγόρασε...

[12] Οἱ παραγγελίες τῶν 8 Πυραυλακάτων ἀπό τόν Γ. Παπαδόπουλο θεωρήθηκαν τόσο ἐπιτυχημένες πού οἱ “μεταπολιτευτικές” κυβερνήσεις υἱοθέτησαν πλήρως τήν ἐγκαινιασθεῖσα πολιτική του, παραγγέλνοντας ἀκόμη 6 τύπου COMBATTANTE IIIb, πού παραλάβαμε τήν περίοδο 1980 - 1981...

[13] «Τό Ἑλληνικό Κράτος τῆς Θάλασσας - Ἱστορία τοῦ σύγχρονου Πολεμικοῦ Ναυ­τικοῦ» Β’ Τόμος, σελ. 613 - 614.

• Προηγούμενο
• Επόμενο