Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Ἡ Τουρκία προκαλεῖ στό Αἰγαίο. Ἀγνοεῖ τήν Ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα καί ἀνακηρύττει αὐθαίρετα ΑΟΖ. Γιατί ἡ Ἑλλάς ἀκόμη δέν ἔχει ἀνακηρύξει τήν δική της τόσα χρόνια; Ποιός ἦταν ὁ πρώτος ἡγέτης πού ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ὑφαλοκρηπίδα; Καί ποιός ὑπῆρξε ἑκείνος πού πρώτος ξεκίνησε ἔρευνες γιά πετρέλαιο;

Ἡ Σύμβασις τῆς Γενεύης τό 1958 καθιέρωσε στό Διεθνές Δίκαιο τήν ἔννοια τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” ὡς ἑξῆς:

- Ἡ “ὑφαλοκρηπίδα” ἑνός παρακτίου κράτους εἶναι ὁ βυθός καί τό ὑπέδαφος τῶν ὑποθαλασσίων περιοχῶν πού βρίσκονται πέραν τῆς «αἰγιαλίτιδος ζώνης» του καί φθάνουν σέ βάθος βυθοῦ μεχρι 200 μ. ἤ καί “πέραν αὐτοῦ”, ἐφ’ ὅσον τό βάθος ἐπιτρέπει τήν ἐκμετάλλευσι τῶν φυσικῶν πηγῶν.

- Τά κυριαρχικά δικαιώματα ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος εἶναι γιά κάθε παράκτιο κράτος «ἀποκλειστικά», μέ σκοπό τήν ἐξερεύνησι καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου της. Δηλαδή, ἡ ὑφαλοκρηπίδα ἀποτελεῖ τήν “φυσική προέκτασι” τοῦ παρακτίου κράτους “ὑποθαλασσίως”.

- Τό παράκτιο κράτος γιά νά ἀσκήση τά κυριαρχικά του δικαιώματα στήν ὑφαλοκρηπίδα, πρέπει νά τά ἀνακηρύξη ἐπισήμως στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἡ Ἑλλάς ὑπέγραψε τήν Σύμβασι τῆς Γενεύης ἀλλά δέν τόλμησε ν’ ἀνακηρύξη τά κυριαρχικά δικαιώματά της στήν “ὑφαλοκρηπίδα” της. Ἀντιθέτως τό ἐπόμενο ἔτος -1959- ἡ τότε Κυβέρνησις Κ. Καραμανλῆ δημοσίευσε τόν Νόμο 3948/59 (ΦΕΚ 68), ὁ ὁποῖος ἔδιδε περιορισμένο δικαίωμα ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως: «…ἐπί τῶν χωρικῶν ὑδάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, ὡς καί τοῦ ὑποθαλασσίου ἐδαφικοῦ ἀντερείσματος τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης τοῦ ἐξικνουμένου μέχρι τῆς κοίτης τῆς ἀνοικτῆς θαλάσσης».

Δηλαδή, παρότι τό Διεθνές Δίκαιο, μᾶς παραχωροῦσε κυριαρχικά δικαιώματα στήν “ὑφαλοκρηπίδα”, ὁ Νόμος 3948/59 τά περιόριζε μόνον στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”. Γιατί; Διότι φοβόταν ἡ Ἑλλάς τήν Τουρκία, ἡ ὁποία ἐπέμενε ὅτι στό Αἰγαῖο δέν ἰσχύουν οἱ κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου διότι ἐπικρατοῦν “εἰδικές συνθῆκες”, ἀφοῦ εἶναι “περίκλειστη θάλασσα” καί οἱ νῆσοι του στεροῦνται… ὑφαλοκρηπίδος!...

Ν.Δ. 142/1969: Ἡ πρώτη διακήρυξις κυριαρχίας στήν ὑφαλοκρηπίδα

Στίς 13 Μαρτίου 1969 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος τόλμησε ὅτι δέν εἶχε τολμήσει κανείς ἡγέτης ἀπό δεκαετίας: Στό ΦΕΚ 48 δημοσιεύτηκε τό Ν.Δ. 142/69 «Περί ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλούτου». Τό περιεχόμενό του ἦταν παραπάνω ἀπό σαφές:

Ἄρθρον 1

Εἰς τό ἄρθρον 1 τοῦ Μεταλλευτικοῦ Κώδικα καί μετά τήν παράγραφο 6 αὐτοῦ, προστίθεται παράγραφος 6α, ἔχουσα ὡς ἀκολούθως:

Τό Δημόσιον ἔχει ὡσαύτως τό ἀποκλειστικόν δικαίωμα ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως πάντων τῶν μεταλλευτικῶν ὀρυκτῶν, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν ὑδρογονανθράκων ἐν στερεᾷ, ὑγρᾷ καί ἀεριῶδει καταστάσει, ὡς καί τῶν λατομικῶν τοιούτων, τῶν ἀπαντωμένων:

α) Ἐπί τοῦ ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης κειμένου βυθοῦ τῆς θαλάσσης ἤ ὑπ’ αὐτόν.

β) Ἐπί τοῦ καί πέραν τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης βυθοῦ τῆς θαλάσσης ἤ ὑπ’ αὐτόν, τοῦ συνεχομένου ἤ παρακειμένου μετά τῆς ἠπειρωτικῆς ἀκτῆς ἤ νήσων καί εἰς βάθος 200 μέτρων ἀπό τῆς ἐπιφανείας τῆς θαλάσσης, ἔτι δέ καί πέραν τοῦ τελευταίου τούτου, ὅπου τά ὑπερκείμενα ὕδατα ἐπιτρέπουσι τήν ἄνω ἔρευναν καί ἐκμετάλλευσιν, τουτέστιν ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος, ὡς αὕτη νοεῖται καί προσδιορίζεται ὑπό τῶν κεκυρωμένων διά νόμου διεθνῶν συμβάσεων.

Εἰς περίπτωσιν καθ’ ἦν ἡ ἀνωτέρω ὑφαλοκρηπίς παράκειται τοῦ ἐδάφους τῆς Ἑλλάδος καί ἑτέρου τινός Κράτους, ὁμόρου ἤ οὕτινος αἱ ἀκταί κεῖνται ἔναντι τῶν Ἑλληνικῶν ἀκτῶν, διά τόν καθορισμόν τῶν ὁρίων τῆς ὑφαλοκρηπίδος ταύτης θά τυγχάνουν ἐφαρμογῆς οἱ κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

Αἱ διατάξεις τῆς προηγουμένης παραγράφου ἐφαρμόζονται καί διά τήν ἔρευναν καί ἐκμετάλλευσιν μεταλλευτικῶν καί λατομικῶν ὀρυκτῶν εἰς τόν πυθμένα λιμνῶν ἡ ὑπ’ αὐτόν.
Δικαιώματα ἐξ ἀδείας μεταλλευτικῶν ἐρευνῶν ἤ παραχωρήσεως μεταλλείου, κτηθέντα μέχρι τῆς δημοσιεύσεως παρόντος ἐπί ὑποθαλασσίων περιοχῶν ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης ὡς καί ἐπί ὑπολιμνίων τοιούτων δέν θίγονται ὑπό τῶν διατάξεων τοῦ παρόντος.
Τό κατά τάς ἀνωτέρω διατάξεις δικαίωμα τοῦ Δημοσίου ἀσκεῖται κατά τάς περί μεταλλείων καί λατομείων τοῦ Δημοσίου ἰσχύουσας διατάξεις.
Εἰς περίπτωσιν ἐκχωρήσεως τοῦ ὡς ἄνω δικαιώματος τοῦ Δημοσίου διά Συμβάσεως, ἐπιτρέπεται ἡ ἀναγκαστική ἀπαλλοτρίωσις παρακτίου ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας διά τήν ἐκτέλεσιν πάσης φύσεως ἔργων ἤ ἐγκαταστάσεων ἀναγκαιουσῶν διά τήν ἔρευναν καί ἐκμετάλλευσιν τηρουμένης τῆς ἐκάστοτε ὁριζομένης διαδικασίας ἐπί μεταλλείων περί ἀναγκαστικῆς ἀπαλλοτριώσεως ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας.

Ἄρθρον 2

Ἡ παράγραφος 3 τοῦ ἄρθρου 1 τοῦ Ν.Δ. 3948/59 «περί ἀναζητήσεως ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως ὑδρογονανθράκων ἐν ὑγρᾷ καί ἀεριώδει καταστάσει» καταργεῖται.

Ἄρθρον 3

Ἡ ἰσχύς τοῦ παρόντος ἄρχεται ἀπό τῆς δημοσιεύσεώς του εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 6 Μαρτίου 1969»

Ὁ ἀνωτέρω Νόμος δηλαδή, ἀπετέλεσε ἐπισήμως τήν πρώτη διακήρυξι τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μας στήν Ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα:

* Κατοχύρωνε τό “ἀποκλειστικό δικαίωμα” ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως ἀπό τήν Ἑλλάδα.

* Ἔδιδε τόν ὁρισμό τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” καί ἀνακήρυττε τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος ἐπ’ αὐτῆς.

* Ἀπέρριπτε τίς ἀντιρρήσεις τῆς Τουρκίας μέ τήν ξεκάθαρη ἀπάντησι τῆς ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

* Καταργοῦσε τόν δειλό νόμο 3948/59 πού περιόριζε τά δικαιώματά μας μόνο στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”.

* Ἔθετε τό νομικό πλαίσιο γιά τήν ἔρευνα καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τοῦ Αἰγαίου μας καί κυρίως τοῦ πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου.

Ἔρευνες γιά πετρελαῖο 1967 - 1973

Γιά τήν ἄμεση ἐξασφάλισι τοῦ ἀδιάλειπτου ἐφοδιασμοῦ τῆς Χώρας μέ πετρέλαιο, ἀρχικά, στίς 2 Νοεμβρίου 1968 ὑπεγράφη σύμβασις μέ τίς ἑταιρεῖες Mobil Oil, Shell καί B.P. γιά προμήθεια 25.000.000 τόννων ἀργοῦ πετρελαίου. Μέ τήν συμφωνία αὐτή ἐπετεύχθη ἐξοικονόμησις 55.000.000 δολλαρίων, λόγω τῆς ἐπιτεύξεως πολύ χαμηλότερης τιμῆς ἀγορᾶς, ἀπό τίς τρέχουσες τιμές πετρελαίου.^[1]Παράλληλα ὅμως, ἄρχισαν ἐκτεταμένες ἔρευνες γιά ἐγχώριο πετρέλαιο καί φυσικό ἀέριο.

Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπεγράφησαν 19 συμβάσεις γιά τήν ἐξερεύνησι τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας:

Η ἀρχή ἔγινε μέ τήν TEXACO μέ σύμβασι πού ὑπεγράφη στίς 24 - 7 - 1968 καί κυρώθηκε μέ τόν Α.Ν. 512/68.
Γιά τήν περιοχή τῆς Λήμνου, ἡ σύμβασις πού εἶχε ὑπογραφῆ στίς 19 - 12 - 1969 μέ τήν ADA - OIL CORPORATION κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 461/70.
Γιά τό Θρακικό πέλαγος, ἡ σύμβασις τῆς 23 - 12 - 1969 μέ τήν OCEANIC κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 462/70.
Γιά τό Κεντρικό Αἰγαῖο ἡ σύμβασις τῆς 30 - 5 - 1970 καί γιά τό Βόρειο Αἰγαῖο ἡ σύμβασις τῆς 5 - 8 - 1970, καί οἱ δύο μέ τήν TEXACO, κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 592/70 καί 699/70.
Γιά τό Ἰόνιο πέλαγος ἡ σύμβασις τῆς 13 - 4 - 1970 μέ τήν ADA - OIL καί ἡ σύμβασις τῆς 12 - 6 - 1970 μέ τήν C & K PETROLEUM INC., κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 594/70 καί 595/70.
Επίσης ὑπεγράφη σύμβασις στίς 23 - 5 - 1970 μέ τήν AN - CAR OIL πού κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 594/70.
Στίς 23 Μαρτίου 1971 τρεῖς συμβάσεις μέ τήν CHEVRON OIL EXPLORATION, γιά τό Αἰγαῖο: Ν.Δ. 981/71 - 982/71.

Στίς 22 - 1 - 1972 οἱ συμβάσεις:

Μέ τήν AN CAR OIL γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔρευνα τῆς Βορειοανατολικῆς καί Βορειοδυτικῆς Πελοποννήσου (κύρωσις μέ Ν.Δ. 1363/73).
Μέ τήν ANSCHUTZ OVERSEAS CORP. γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔρευνα τῆς Λεκάνης Θεσσαλονίκης καί Συγγιτικοῦ Κόλπου. (κύρωσις μέ Ν.Δ. 1364/73 καί 47/73).

Καί στίς 2 - 2 - 1972 ἡ σύμβασις:

Μέ τήν SERES SHIPPING ING γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔρευνα τῆς περιοχῆς Κυπαρισσίας (κύρωσις μέ Ν.Δ. 25/73).

Τό Ν.Δ. 462/70 μέ τήν κύρωσι τῆς πρώτης Συμβάσεως μέ τήν OCEANIC γιά τήν ἐξερεύνησι τοῦ Θρακικοῦ Πελάγους

Τό 1971, ἡ OCEANIC -μέ συνεργασία τῆς COLORADO- ἀνακάλυψε τόν πρῶτο ὁρίζοντα πετρελαίου, ἀνατολικά τῆς Θάσου.

Τό 1972, ἡ Ἑταιρία AN CAR OIL Co, διέκοψε τήν γεώτρησί της στήν Ζάκυνθο, σέ βάθος 1.300 μ., λόγω «θραύσεως τῆς γεωτρητικῆς τῆς στήλης τοῦ γεωτρύπανου»!

Τό ἔτος 1973, οἱ Ἐταιρίες OCEANIC - COLORADO, ADA OIL Cο καί AN CAR OIL Co, πραγματοποίησαν δυό γεωτρήσεις στήν θαλάσσια περιοχή τῆς Θάσου, μία στή θαλάσσια περιοχή τῆς Λήμνου καί μία στή χερσαία περιοχή τῆς Ζακύνθου.

Μέ τήν πρώτη γεώτρησι τῆς Θάσου (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 1), σέ βάθος 2.200 μ., ἀνακαλύφθηκε ἡ ὕπαρξις φυσικῶν ἀερίων (10 ἐκατομ. κυβικά πόδια ἡμερησίως) καί φυσικῆς βενζίνης. Ἡ ἀνακάλυψις ἀπέδειξε τήν ὕπαρξι κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος.

Ἡ δεύτερη γεώτρησις (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 2), ἀνεκάλυψε καλῆς ποιότητος πετρέλαιο (29 Α.Ρ.Ι.), σέ βάθος 3.200 μ. Ἡ χερσαία γεώτρησις στήν Ζάκυνθο διεκόπη λόγω ἐνσφηνώσεως τῆς διατρητικῆς στήλης σέ βάθος 430 μ.

Ὁ Νικόλαος Μακαρέζος γράφει χαρακτηριστικά: «…Mέ τήν πολιτική πού εἶχε ἐφαρμόσει ἡ Κυβέρνησή μας, τῆς ἀναθέσεως δηλαδή τῆς ἔρευνας γιά τήν ἀνεύρεση πετρελαίων σέ ὁλόκληρο, σχεδόν, τόν ἑλληνικό ὑποθαλάσσιο χῶρο καί τήν ἐν συνέχειᾳ συνεκμετάλλευση, μέ τούς καλύτερους δυνατούς ὅρους γιά τήν ἑλληνική πλευρά, μέ τίς 18 ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀμερικανικές κυρίως ἐταιρίες, εἶχε πετύχει νά ἀντιπαρατάξει τά συμφέροντα τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα πρός τίς τουρκικές ἐπεκτατικές βουλιμίες καί διεκδικήσεις γιά τόν ὑποθαλάσσιο χῶρο τοῦ Αἰγαίου καί νά ἰσχυροποιήσει ἔτσι ἀκόμα περισσότερο τήν ἀμυντική θωράκιση τοῦ ἑλληνικοῦ θαλασσίου χώρου τοῦ Αἰγαίου».^[2]

Ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1968 μέχρι τόν Νοέμβριο 1973 ὑπεγράφησαν 19 Συμβάσεις γιά τήν ἐξαντλητική ἐξερεύνησι τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας

Σχέδιο Παπαδοπούλου γιά ἐπέκτασι στά 12 ναυτικά μίλια

Ἔπειτα ἀπό τήν ἀνακάλυψι πιθανῶν κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε καί ἄλλο:

Ἀμέσως μετά τήν παραλαβή τῶν PHANTOMS F4E πού εἶχε παραγγείλει τό 1972 καί ἡ Ἑλλάς θά παρελάμβανε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, θά ἐκφωνούσε Διάγγελμά πρός τόν Ἑλληνικό λαό με τήν ἀναγγελία τής συμφωνίας ἐξορύξεως καί παράλληλα τήν ἐπέκτασι τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπό τά 6 στά 12 ναυτικά μίλια.

Τήν παραμονή τοῦ Διαγγέλματός του, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις θά ἐτίθεντο σέ μερική ἐπιφυλακή:

Ἔνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί μία Πυραυλάκατος θά ἔπλεαν στό Αἰγαῖο, σέ πλήρη ἐτοιμότητα.

Παράλληλα, μία μοίρα PHANTOMS, ἔμφορτη ὁπλισμοῦ στήν Κρήτη θά ἦταν ἔτοιμη νά ἀπογειωθῆ.

Τό Σχέδιο αὐτό ἔγινε γιά νά ἀποτρέψη ὁποιαδήποτε πιθανή ἀντίδρασι τῆς Τουρκίας μετά τό Διάγγελμα τοῦ Προέδρου!^[3]

Ἡ συμφωνία μέ τίς ἑταιρεῖες πού εἶχε συνάψει Συμβάσεις ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προέβλεπαν ὅτι τό 60% τῶν ἐσόδων ἀπό τά κοιτάσματα πετρελαίου θά πήγαιναν στό Ἑλληνικό Δημόσιο καί μάλιστα σέ ἑλληνική δραχμή. Ἡ πρόβλεψις ἦταν ὅτι ἀπό τό 1975 καί ἔπειτα ὁ μέσος ρυθμός αὐξήσεως ἀνά ἔτος τοῦ ΑΕΠ θά ἔφθανε τό 12%!

Πράγματι, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε προβλέψει σωστά τόν χρόνο. Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, ἡ OCEANIC πραγματοποίησε 4η βαθιά θαλάσσια γεώτρησι στή θαλάσσια περιοχή τῆς Θάσου. (ΠΡΙΝΟΣ 1) Καί σέ βάθος 8.500 ποδῶν ἀνακαλύφθηκαν διαδοχικοί πετρελαιοφόροι ὁρίζοντες. Ἡ δοκιμή ἀπέδωσε καλῆς ποιότητος πετρέλαιο (27,8 Α.Ρ.Ι.) καί ἱκανοποιητική μέση παροχή ἡμερησίως. Παράλληλα ἄρχιζε γεωτρήσεις στίς χερσαῖες περιοχές Καλλικράτειας Χαλκιδικής καί ΑΙΓΙΝΙΟΥ Κατερίνης.

Μεταξύ Μαρτίου - Ἀπριλίου 1974 ἡ OCEANIC , πραγματοποίησε 1.000 μέτρα βορειότερα, τήν θαλάσσια γεώτρησι “ΠΡΙΝΟΣ 2” καί συνάντησε πετρελαιοφόρο πεδίο στό βάθος τῶν 8.500 ποδῶν. Τρεῖς ὁρίζοντες τοῦ πεδίου αὐτοῦ, πού δοκιμάσθηκαν γιά τόν προσδιορισμό τοῦ ποσοῦ τῆς παραγωγῆς τῶν, ἔδωσαν 8.500 - 9.000 βαρέλια ἡμερησίως. Τό Ὑπουργεῖο Βιομηχανίας ὑπελόγισε ὅτι μέ τήν κατασκευή ἐξέδρας στή θαλάσσια περιοχή τοῦ ἀνακαλυφθέντος πετρελαιοφόρου πεδίου καί τήν πραγματοποίησι 10 περίπου παραγωγικῶν γεωτρήσεων πρός διάφορες κατευθύνσεις τοῦ κοιτάσματος, ἡ συνολική παραγωγή πετρελαίου, ἀπό αὐτό καί μόνο τό κοίτασμα, θά ἀνερχόταν σέ 30.000 ἕως 45.000 βαρέλια ἡμερησίως, ποσότητα πού κάλυπτε τό ¼ τῶν τότε ἀναγκῶν τῆς χώρας σέ πετρέλαιο.^[4]

Ὅμως, δυστυχῶς, ἀπό τόν Νοέμβριο τοῦ 1973 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος δέν βρισκόταν πλέον στήν ἐξουσία καί τό σχέδιό του δέν ἐφαρμόσθηκε...

Οἱ “γκάφες” τοῦ Ἰωαννίδη & τοῦ Καραμανλῆ

Τό καθεστώς Ἰωαννίδη ἀνέτρεψε ἐντελῶς αὐτόν τόν σχεδιασμό: Στίς 14 Φεβρουαρίου 1974 ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος προχώρησε σέ Συνέντευξι Τύπου στήν ὁποία ἀνήγγειλε τήν ὕπαρξι τοῦ κοιτάσματος![5] Τήν ἑπομένη, οἱ ἐφημερίδες εἶχαν τό νέο σέ πρωτοσέλιδα: «Πετρελαιοπαραγωγός χώρα ἡ Ἑλλάς»! Τό μοιραῖο λάθος εἶχε γίνει. Τό σχέδιο τοῦ Γ. Παπαδοπούλου παρακάμφθηκε:

- Ἔπρεπε νά τηρηθῆ ἀπόλυτη ἐχεμύθεια μέχρι νά παραλάβουμε τά Phantoms τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, πού προσέδιδαν στήν Ἑλλάδα ἀεροπορική κυριαρχία στό Αἰγαῖο! Δέν ἔγινε…

- Ἔπρεπε κατόπιν, ἡ ἀναγγελία νά γίνη αἰφνιδιαστικά, μέ παράλληλη διακήρυξι τῆς ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια! Δέν τηρήθηκε…

- Ἔπρεπε νά εἶχαν ληφθῆ τά μέτρα ἐπιφυλακῆς γιά τήν ἐξάλειψι τουρκικῆς ἀντιδράσεως. Δέν ἐφαρμόσθηκε…

Ἡ βεβιασμένη ἀναγγελία, χωρίς τήν ἐφαρμογή τοῦ “σχεδίου Παπαδοπούλου”, εἶχε ὡς συνέπεια τήν ἄμεση ἀντίδρασι τῆς Τουρκίας: Ἀρχές Μαρτίου 1974, ἡ Τουρκία ἄρχισε νά ἀμφισβητῆ τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος στήν “ὑφαλοκρηπίδα” της καί νά ἐξαγγέλη καί ἐκείνη ἔρευνες στό Αἰγαῖο γιά πετρέλαιο! Στίς 20 Μαρτίου 1974, τό τουρκικό σεισμογραφικό “Τσάνταρλι” ἐξῆλθε στό Αἰγαῖο γιά ἔρευνες, συνοδευόμενο ἀπό τουρκικά πολεμικά σκάφη! Καί ἐπέστρεψε μετά ἀπό ἔξοδο μερους τοῦ ἑλληνικοῦ Στόλου.[6]

Ὁ ἴδιος ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος παραδέχεται: «Ἀπό τῆς ὑπογραφῆς τῆς πρώτης συμβάσεως μεταξύ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου καί τῆς ἑταιρείας Texaco, κατά Μάϊον 1968, μέχρι τοῦ Φεβρουαρίου 1974, ὑπεγράφησαν δέκα ἐννέα συμβάσεις. Κάθ΄ὅλον τό μῆκος καί τό πλάτος τῆς Ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος τοῦ Αἰγαίου, ἐπί 6 ὁλόκληρα ἔτη διεξήγοντο ὑπό τῶν ξένων ἑταιρειῶν ἔρευναι, διά τῆς χρησιμοποιήσεως εἰδικῶν σκαφῶν καί ἐξειδικευμένου προσωπικοῦ, χωρίς νά ἐκδηλωθῆ ἡ ἐλαχίστη τουρκική ἀντίδρασις ἤ οἱουδήποτε εἴδους ἐνδιαφέρον».[7]

Παραδέχεται δηλαδή ὁ Ἀνδρουτσόπουλος, ὅτι καθ’ ὅλη τήν 6ετία Γ. Παπαδοπούλου οἱ Τοῦρκοι οὐδέποτε τόλμησαν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἑλληνική “ὑφαλοκρηπίδα” ἤ νά προκαλέσουν στό Αἰγαῖο! Πότε ἄρχισαν λοιπόν οἱ τουρκικές προκλήσεις στό Αἰγαῖο; Ἀμέσως μετά τήν ἄκαιρη ἀναγγελία Ἀνδρουτσοπούλου τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, χωρίς τήν ἐφαρμογή τοῦ “σχεδίου Παπαδοπούλου”, πού προαναφέραμε!

Γράφει μάλιστα ὁ Ἀνδρουτσόπουλος, ὅτι ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1974 ἡ Turkish Petroleum CRP. Co σέ συνεργασία μέ τήν Calvin Exploration, ἄρχισε καί πάλι τουρκικές ἔρευνες στό Αἰγαῖο μέ τό εἰδικό σκάφος M/S Seismic Explorer.[8] Πράγματα ἀδιανόητα ὅσο κυβερνοῦσε ὁ Γ. Παπαδόπουλος! Τότε λοιπόν, γιά πρώτη φορά ἡ Τουρκία ἐπεδίωξε συγκυριαρχία στό Αἰγαῖο!

Ἐάν ὁ Γ. Παπαδόπουλος δέν εἶχε ἀνατραπεῖ ἤ ἔστω ἐάν εἶχε ἐφαρμοσθῆ τό “σχέδιό” του: Οὐδέποτε ἡ Τουρκία θά ἀποτολμοῦσε νά ἀμφισβητήση τήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα. Οὐδέποτε θά τολμοῦσε νά προκαλέση στό Αἰγαῖο. Καί ἡ Ἑλλάς θά εἶχε ἐπεκτείνη τήν κυριαρχία της στά 12 ναυτικά μίλια καί θά προσωροῦσε ἀνεμπόδιστα στήν ἐξόρυξι τοῦ πετρελαίου της…

Τήν “γκάφα” τοῦ καθεστώτος Ἰωαννίδη, διαδέχθηκε ἡ ἀκόμη πιό ἀπίστευτη “γκάφα” τῆς “μεταπολίτευσης”: Στίς 27/1/1975, ὁ Καραμανλῆς προτείνη τήν παραπομπή τοῦ ζητήματος “ὑφαλοκρηπίδος” στήν Χάγη. Ἔτσι στήν οὐσία ἀναγνώρισε ὅτι ὑπῆρχαν καί τουρκικά δικαιώματα σέ αὐτήν!...

Στίς 19/5/1975, ὁ πρωθυπουργός τῆς Τουρκίας Σ. Ντεμιρέλ, ἔθετε στήν γαλλική ἐφημερίδα “Le Monde” θέματα Ὑφαλοκρηπίδος, νήσων Αἰγαίου, Ἐναερίου Χώρου, Θράκης, Πατριαρχείου κ.λπ. Ὅμως γιά τόν Καραμανλῆ δέν ἦταν μόνο ἡ Κύπρος “μακρυά”. Ἀλλά καί αὐτό τό Αἰγαῖο: Τόν Νοέμβριο τοῦ 1976, ἔσπευσε νά ὑπογράψη τό διαβόητο “Πρωτόκολλο τῆς Βέρνης”. Μέ αὐτό ἡ Ἑλλάς ἔχανε κάθε δικαίωμα στήν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου καί στήν ἔρευνα γιά ἐκμετάλλευσι τοῦ ὑποθαλασσίου πλούτου του!...

[1] Ὑπ. Συντονισμοῦ «Οἰκονομικαί Εἰδήσεις» τεῦχος 7, Νοέμβριος 1968

[2] Ν. Μακαρέζου «Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 476 - 478.

[3] Γιά τό σχέδιο αὐτό βλπ. Στ. Καραμπέρη «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς 21^ης Ἀπριλίου καί τά κινήματα Βασιλέως καί Ἰωαννίδη» σελ. 141, καθώς καί προφορικές μαρτυρίες τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, τοῦ Κων/νου Παπαδοπούλου καί τοῦ Ὑπ. Ἐθνικῆς Ἀμύνης Νικ. Ἐφεσίου πρός τόν γράφοντα.

[4] Πηγές: Ὑπουργεῖο Βιομηχανίας, «Πηγαί Ἐνεργείας - Πετρέλαιον καί Ἑλλάς» τ. Γεν. Δ/ντοῦ Μεταλλείων, Ἰωάνν. Ν. Εὐαγγέλου, Ἰούνιος 1974, Περιοδικό «FLASH» - Ὀκτώβρ. 1992, σελ. 32.

[5] Ἄδ. Ἀνδρουτσοπούλου «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 99 - 101

[6] Γρ. Μπονάνου «Ἡ Ἀλήθεια» σελ. 185.

[7] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 110.

[8] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 110.