Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 3 - ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΟΛΩΣΗ
Στις 13 Οκτ. 1904, ο Παύλος Μελάς βρίσκεται για ανάπαυση του τμήματός του, στο χωριό ΣΤΑΤΙΣΤΑ (νυν «Π. Μελάς») των Κορεστίων Καστοριάς.
Το γεγονός, προδόθηκε στις τουρκικές αρχές, από την βουλγαρική IMRO (= ΕΜΕΟ: Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) και ένα τούρκικο απόσπασμα, περικύκλωσε το σπίτι, που αναπαυόταν ο Μελάς. Μετά από μία σύντομη ανταλλαγή πυροβολισμών, ο Μελάς τραυματίσθηκε σοβαρά και σε λίγο ξεψύχησε.
Να πώς παρουσίασαν το θέμα οι εφημερίδες της εποχής
Ο Παύλος Μελάς, δεν ήταν βέβαια ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος νεκρός του Μακεδονικού Αγώνα.
Η αυτοθυσία του όμως ενήργησε ως καταλύτης εμπνέοντας και άλλους εθελοντές, που έσπευσαν από την Ελεύθερη Ελλάδα, για να σμίξουν με τους Μακεδόνες αντάρτες.
Στο γεγονός αυτό, συνετέλεσε και το ότι ο Παύλος Μελάς, καταγόμενος από μεγάλη και πλούσια αθηναϊκή οικογένεια, παντρεμένος με δύο μικρά παιδιά, τα εγκατέλειψε όλα για τον Αγώνα.
Ποιος ήταν όμως ο Παύλος Μελάς;
Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στην Μασσαλία. Το 1886 μπήκε στην ΣΣΕ και απεφοίτησε ως Ανθλγός (ΠΒ). Το 1892 παντρεύτηκε την κόρη του Μακεδόνα (Βογατσικό Καστοριάς) Στέφανου Δραγούμη (πατέρα του Ίωνα), Ναταλία και δύο παιδιά, τον Μίκη και την Ζέζα.
Ο Στεφ. Δραγούμης, διετέλεσε Πρωθυπουργός και Υπουργός.
Το Βασιλικό Διάταγμα αποφοιτήσεως του Παύλου Μελά από την Σχολή Ευελπίδων
Στην φωτογραφία του 1926 που ακολουθεί, φαίνεται ο Πρώτος τάφος του Παύλου Μελά στην Στάτιστα, με τις γυναίκες, που είχαν φροντίσει τον νεκρό ήρωα.
Ο δεύτερος τάφος του Παύλου Μελά, στην Καστοριά στον περίβολο του Ι.Ν. Παμμ. Ταξιαρχών, με τους Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη και τον Πρωτοσύγκελο Πλάτωνα, να ψέλνουν Τρισάγιο.
Ιδιαίτερη ένταση, είχε ο Αγώνας στην Δυτ. Μακεδονία και ιδιαίτερα στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου, το οποίο περιελάμβανε γενικώς την περιοχή Μοναστηρίου, Φλωρίνης, Καστοριάς και Κοζάνης.
Το Μοναστήρι ήταν:
α. Έδρα Τουρκικού ΣΣ.
β. Έδρα του Ελληνικού Προξενείου.
γ. Άτυπο αρχηγείο για τα μαχόμενα Ελληνικά Τμήματα στην περιοχή και
δ. Έδρα της Βουλγαρικής προπαγάνδας για ολόκληρη σχεδόν την Μακεδονία.
Συνεπώς το Βιλαέτι ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, δηλαδή στην ουσία η ευρύτερη Δυτική Μακεδονία, αποτελούσε σφοδρό πεδίο ανταγωνισμού, μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων.
Σκληρότατος ήταν επίσης ο αγώνας στην ελώδη, τότε, Λίμνη των ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ, σημείο Στρατηγικής σημασίας, για τον έλεγχο των συγκοινωνιών προς Θεσσαλονίκη και προς βορρά.
Εκεί αγωνίσθηκε ο Ανθλγός Τέλος Αγαπηνός (Καπετάν Άγρας)
Ο Τέλος Άγρας, συνελήφθη δολίως, ενώ είχε κληθεί για συζητήσεις για παύση εχθροπραξιών, τον Ιούνιο του 1907, και απαγχονίστηκε από τους Βουλγάρους έξω από την Έδεσσα
Τον αγώνα στην Λίμνη των Γιαννιτσών, περιγράφει θαυμάσια η Πηνελόπη Δέλτα στα «Μυστικά του Βάλτου».
Άλλες ηρωικές μορφές του Μ.Α. υπήρξαν ο Υπομοίραρχος Σπηρομήλιος, ο Υπλγός Μαζαράκης και ο Λγός Μωραϊτης. Επίσης οι Γεώργιος Κατεχάκης, υπαρχηγός των Σωμάτων Δυτ. Μακεδονίας και ο Ανθλγός Σουλιώτης Νικολαϊδης, που οργάνωσε τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης και μια πληθώρα άλλων.
Από το 1906, ο Τουρκικός Στρατός ανέλαβε συντονισμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και περιόρισε αισθητά την δράση, των ενόπλων ομάδων Ελληνικών και Βουλγαρικών.
Στις 11 Ιουλίου 1908, εκδηλώνεται το Κίνημα των Νεότουρκων
Έτσι το 1909 λήγει θεωρητικώς ο Μακεδονικός Αγώνας, (διότι Ουσιαστικώς, συνεχίζεται μέχρι σήμερα), ο οποίος παρά τις θυσίες και το αίμα, αποδείχθηκε πολύτιμος για τον Ελληνισμό.
Διότι τα στελέχη του Ελληνικού Στρατού, απέκτησαν:
– Εμπειρίες
– Οργανωτικές ικανότητες και
– Γνώση του χώρου της Μακεδονίας
Οι γνώσεις αυτές, θα εξαργυρωθούν αργότερα, στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους.
Παραλλήλως, ανέκτησαν τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού, ανυψώνοντας το πολεμικό φρόνημα, που είχε καταρρακώσει ο προηγηθείς ατυχής Ελληνοτουρκικός πόλεμος του1897.
Ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, είχε χαρακτηρίσει τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 «ευτυχή» και όχι «ατυχή», διότι χάρη σ’ αυτόν αφυπνίσθει η μονίμως και μακαρίως υπνώτουσα πολιτική ηγεσία της εποχής (και κάθε εποχής…) και αντελήφθει ότι χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, δεν είναι δυνατόν να επιζήσει το νεόδμητο Ελληνικό Κράτος.
Φέτος, 116 χρόνια, από της ενάρξεως του Μακεδονικού Αγώνα, βρίσκει την Πατρίδα μας μπλεγμένη σε πολύ δύσβατα μονοπάτια. Με μια οικονομία εντελώς ξεχαρβαλωμένη και μία ηγεσία να αυτοσχεδιάζει ακόμη και στα Εθνικά Θέματα Τελευταία θεαματική πατάτα η ανακοίνωση για την σύρραξη Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν: «Καλούμε όλα τα μέρη να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, να προβούν σε άμεση παύση των εχθροπραξιών και να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Έβαλαν λοιπόν τα σαΐνια του ΥΠΕΞ στην ίδια μοίρα τους φανατικούς τουρκόφιλους Αζέρους με τους φανατικούς (μέχρι πότε) φιλέλληνες Αρμενίους, προκαλώντας την δικαιολογημένη οργή του Κασπάρ Καραμπετιάν, (Πρόεδρος της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ευρώπης), που τόνισε: «Αν αυτή είναι η πολιτική σας (σ.σ. η ποια;;;), μην έχετε το θράσος να ζητάτε τους άλλους ν’ αποφεύγουν τις ίσες αποστάσεις, όταν μας προκαλεί η Τουρκία».
Παραζαλισμένη η κυβέρνηση, έχει χάσει τη μπάλα και πλέον δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι μας και ποιοι μας δουλεύουν και δεν βλέπω και κανένα Παύλο Μελά στον ορίζοντα.
Όμως ας τελειώσουμε ανάλαφρα, με μία γελοιογραφία του Γιάννη Δερμεντζόγλου, που τα λέει όλα.
ΥΓ: Κλείνοντας θα ήθελα να υποβάλω μια θερμή παράκληση σε όλους τους Έλληνες. Αρνηθείτε αυτό το τερατούργημα που Κύριος οίδε ποια σκοτεινά συμφέροντα το επέβαλαν. Μη περιμένετε ούτε από την νυν κυβέρνηση ούτε από την νυν αντιπολίτευση, κάποια πατριωτική στάση. Αντισταθείτε σεις. Δεν υπάρχει «Βόρεια Μακεδονία». Υπάρχουν μόνο «Σκόπια» κι’ έτσι και μόνον έτσι θα πρέπει να τα αποκαλούμε.