ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1944: Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Συμπληρώνονται 78 χρόνια ἀπό τά Δεκεμβριανά τοῦ 1944. Ποιοί εὐθύνονται γι’ αὐτά; Τί ἐπεδίωκε τό ΚΚΕ μέ ἐκείνο τό κίνημα; Πῶς αἰματοκυλίσθηκε καί σώθηκε ἡ Ἀθήνα; Στό παρόν ἄρθρο θά ἀναλύσουμε συνοπτικά τά γεγονότα γιά νά ρίξουμε φῶς σέ μία ἀπό τίς πιό τραγικές, αἰματηρές ἀλλά καί ἡρωϊκές στιγμές τῆς νεότερης ἱστορίας μας…
Κατοχικός Ἐμφύλιος: Ὁ πρῶτος “γύρος”
Στίς 28 Ἰουνίου 1941 μέ τήν παρέμβασι τῆς Βουλγαρικῆς πρεσβείας, οἱ Γερμανοί ἀποφυλάκισαν 27 ἡγετικά στελέχη τοῦ ΚΚΕ ἀπό τίς φυλακές Ἀκροναυπλίας τά ὁποία δήλωσαν... ”βούλγαροι ὑπήκοοι”(!) Ἔκτοτε, χωρίς χρονοτριβή, τό ΚΚΕ ἁπλώθηκε παντοῦ:
Στίς 27 Σεπτεμβρίου 1941 συγκρότησε μέ περίτεχνο “ἐθνικό κάλυμμα” τό Ε.Α.Μ. (Ἐθνικό Ἀπελευθερωτικό Μέτωπο) ὥστε νά ἐκμεταλλευθῆ τόν λαϊκό πόθο γιά ἀντίστασι κατά τοῦ κατακτητοῦ.
Στίς 16 Φεβρουαρίου 1942 ἱδρύθηκε ὁ Ε.Λ.Α.Σ. μέ Στρατιωτικό Ἀρχηγό τόν Στέφανο Σαράφη καί Γενικό Καπετάνιο τόν Ἄρη Βελουχιώτη.
Ὁ Στ. Σαράφης ἦταν ἀπότακτος τοῦ κινήματος τοῦ 1935 καί τόν Φεβρουάριο τοῦ 1943 εἶχε ἔλθει σέ ἐπάφη μέ τόν ΕΔΕΣ καί τήν ΕΚΚΑ γιά συνεργασία. Τήν 1η Μαρτίου 1943 μέ ὕπουλο τρόπο ὁ ΕΛΑΣ ἀφόπλισε τήν ὁμάδα του καί τόν συνέλαβε. Τόν ἀπείλησε μέ ἐκτέλεσι ἤ ταπεινωτική προσχώρησι στόν ΕΛΑΣ (!) Ὁ Γεώργιος Καρτάλης, κατά τήν διάρκεια τοῦ συνεδρίου τοῦ Λιβάνου, τοῦ εἶπε: "Ἀνηγορεύθης ἀρχιστράτηγος τοῦ ΕΛΑΣ δί΄ ἐμπτυσμοῦ".
Για τον Ἀθανάσιο Κλάρα ἤ Ἄρη Βελουχιώτη, ὁ Γ.Γ. τοῦ ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης στήν 3η Συνδιάσκεψι ἔλεγε: «Ὁ Βελουχιώτης (Κλάρας) ἐκτός ἀπό τά ἄλλα, ἦταν καί ”δηλωσίας”. Ὁ Κλάρας, πού εἶχε στρατιωτικές ἱκανότητες κατσαπλιαδισμοῦ... καθόταν κι ἔτρεφε ψεῖρες, μεθοῦσε, ἔκανε ὄργια, δούλευε διαλυτικά καί χαντάκωνε τό κίνημα καί τόν ΕΛΑΣ... Ἦταν ἕνας μικροαστός τυχοδιώκτης. Ὅταν σφίχτηκε λιγάκι στήν Κέρκυρα, οὔτε ἕνα μπάτσο δέν ἔφαγε καί λύγισε. Καί ἔπειτα εἶχε ἀξιώσεις ἡγέτη καί καθοδηγητή...».[1]
Τό καλοκαίρι τοῦ 1943 ἀκολούθησε καί ἡ ἵδρυσις τῆς δολοφονικῆς Ο.Π.Λ.Α.
Στίς 10 Μαρτίου 1944 ἱδρύθηκε ἡ Π.Ε.Ε.Α. (Πολιτική Ἐπιτροπή Ἐθνικῆς Ἀπελευθέρωσης) στά Φουρνά Εὐρυτανίας. Ἡ λεγομένη κομμουνιστική “Κυβέρνηση τοῦ βουνού”.
Παράλληλα, τό Κ.Κ.Ε. ἀρχίζει νά ἐνισχύεται σκανδαλωδῶς ἀπό πράκτορες τῆς Ἀγγλίας. Ἀπό τά 3 ἑκατομμύρια χρυσές λίρες, ὁ ΕΛΑΣ ἔλαβε τά δυό τρίτα! Ἔτσι ἀποκτᾶ ἀφθονία σέ πολεμοφόδια, ἱματισμό κ.λπ. Οἱ Ρ/Φ Σταθμοί Λονδίνου καί Καΐρου τόν ὑποστηρίζουν.[2]
Παρ’ ὅλα αὐτά, ἡ προτεραιότητα τοῦ ΕΛΑΣ δέν ἦταν ἡ ἀντιστασιακή δράσις, ἀλλά ἡ ἐπιβολή του, μετά τήν ἀπελευθέρωσι. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε ὅτι στήν ἐπιχείρησι γιά τήν ἀνατίναξι τῆς γέφυρας τοῦ Γοργοποτάμου (25/11/1942), ἀπέφευγε ἐπί ἕνα μήνα τήν ἐπαφή μέ τούς βρεταννούς σαμποτέρ. Ὁ Βελουχιώτης τελικά παράκουσε τίς ἐντολές τοῦ ΚΚΕ καί συμμετεῖχε τήν τελευταία στιγμή, γιά νά μή πάρη ὅλη τήν δόξα ὁ ΕΔΕΣ τοῦ Ν. Ζέρβα, πού εἶχε καί τό γενικό πρόσταγμα τῆς ἐπιχειρήσεως.[3] Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τήν μάχη τοῦ Φαρδυκάμπου, κατά τήν ὁποία τόν κύριο λόγο εἶχε ἡ Π.Α.Ο. καί ἡ ἄμυνά της στόν Ἁλιάκμονα καί στήν διάβασι Βογατσικού.[4]
Ὁ ΕΛΑΣ, ἀντί νά πολεμᾶ τόν κατακτητή, διέλυε ὅλες τίς μή κομμουνιστικές ὀργανώσεις, ἤ τίς συγχώνευε:
Ἔστρεψε τά ὄπλα ἐναντίον τῶν Ε.Ο.Ε.Α. - Ε.Δ.Ε.Σ. τοῦ Ναπ. Ζέρβα στήν Ἤπειρο.[5]
Συγκρότησε κοινά ἑλληνοαλβανικά στρατηγεῖα καί πρόδωσε στούς Ἀλβανούς τό Μ.Α.Β.Η. (Μέτωπο Ἀπελευθερώσεως Βορείου Ἠπείρου) πού ἀπέβλεπε στήν ἀπελευθέρωσι τῆς Βορείου Ἠπείρου.[6]
Συγκρούστηκε στήν Μακεδονία μέ τήν Π.Α.Ο. (Πανελλήνιος Ἀπελευθερωτική Ὀργάνωσις) καί τίς Ε.Α.Ο. - Ε.Σ.Ε.Α. τοῦ Ἀντωνίου Φωστερίδη. (Τσαούς Ἀντων)
Ἀφάνισε στό Κλίμα Δωρίδος τό 5/42 Σ.Ε. τοῦ Δημ. Ψαρροῦ σφαγιάζοντας τόν ἴδιο καί 152 ἀντάρτες του στήν Στερεά Ἑλλάδα.
Διασκόρπισε ὅλες τίς ἀνταρτικές ὀργανώσεις στήν Θεσσαλία, δολοφονώντας τόν Ταγματάρχη Κωστόπουλο, ἐκβιάζοντας τήν προσχώρησι τοῦ Σαράφη κ.λπ.
Διέλυσε στήν Πελοπόννησο τίς ὁμάδες τοῦ Ε.Σ. καί δολοφόνησε τούς ἀρχηγούς τῶν ἀνταρτικῶν σωμάτων Βρεττάκο, Γιαννακόπουλο, Καραχάλιο κ.λπ.
Ἔτσι, κατά τήν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, ὅλη σχεδόν ἡ κατεχομένη Ἑλλάδα βρέθηκε ὑπό τόν ἔλεγχο τοῦ Κ.Κ.Ε! Πέραν αὐτῶν, συνεργαζόταν ἀνοικτά μέ τόν ἐχθρό:
Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1943, ΕΑΜ καί SNOF ὑπέγραψαν στίς Καρυδιές Ἐδέσσης σύμφωνο: «Περί δημιουργίας Αὐτόνομου Μακεδονικοῦ Κράτους».
Στίς 12 Ἰουλίου 1943 τό ΚΚΕ μέ ἐκπρόσωπο τόν Γ. Ἰωαννίδη καί τό Κ. Κ. Βουλγαρίας μέ ἐκπρόσωπο τόν Δασκάλωφ ὑπέγραψαν τό “Σύμφωνο τοῦ Πετριτσίου”: «Περί Ἀνεξάρτητης Μακεδονίας καί διεξόδου Βουλγαρίας στό Αἰγαῖο». [7]
Στίς 30 Ἀπριλίου 1944 ὁ Δ/τής τῆς 8ης “Μεραρχίας” τοῦ ΕΛΑΣ Τσάκωνας, ὑπέγραψε στήν Ἄνω Κολλίνα Λακωνίας σύμφωνο μέ τίς Γερμανικές ὑπηρεσίες ἀσφαλείας «γιά μή παρενόχλησή τους κατά τήν ἀποχώρησή τους ἀπό τήν Ἑλλάδα».
Στίς 13 Αὐγούστου 1944 τό ΚΚΕ ἔδιδε ἐντολή πρός τόν ΕΛΑΣ νά ἀποφεύγη τήν σύγκρουσι μέ τούς Γερμανούς.
Στίς 1 Σεπτεμβρίου 1944 ὁ καπετάν Κίτσος τοῦ ΕΛΑΣ καί ὁ Γερμανός Ταγματάρχης Ἔρικ Φένσκε ὑπέγραψαν στό Λειβάδι Θεσσαλονίκης σύμφωνο «γιά ἐλεύθερη διέλευση τῶν ὑποχωρούντων Γερμανῶν, μέ τόν ὄρο παράδοσης τοῦ βαρέως ὁπλισμοῦ τους στόν ΕΛΑΣ»!
Στίς 20 Σεπτεμβρίου 1944 ὁ ΕΛΑΣ καί ἡ ΠΕΕΑ (Αὐγερινός καί Στασινόπουλος), ὑπέγραψαν στό Μελισσοχώρι Μακεδονίας σύμφωνο μέ τό Κ. Κ. Βουλγαρίας (Φιλίπποβιτς καί Γιούνωφ) γιά ἀνεφοδιασμό, βοήθεια καί ἔνταξι μονάδων τοῦ Βουλγαρικοῦ Στρατοῦ στόν ΕΛΑΣ μέ ἀντάλλαγμα δημιουργία “αὐτόνομης” Μακεδονίας!
Τά κινήματα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς
Τό ΕΑΜ δέν παρέλειψε νά ἱδρύση καί παραρτήματά του στήν Μέση Ἀνατολή (τήν Α.Σ.Ο. τήν Α.Ο.Ν. καί τήν Α.Ο.Α.). Ἐξέδωσε καί τήν ἐφημερίδα “Ἀντιφασίστας”. Ἀρχικά πέτυχε νά μυήση σημαντικό ἀριθμό ἀποτάκτων ἀξιωματικῶν του κινήματος τοῦ 1935, πού εἶχαν κίνητρο τόν ἀντιβασιλισμό καί τόν ρεβανσισμό. Κατόπιν προσυλήτισε καί στρατιῶτες καί ὑπαξιωματικούς. Ἔτσι ἐξαπέλυσε τρία κινήματα:
- Τό κίνημα τοῦ Μαρτίου 1943 στήν Ι καί ΙΙ Ταξιαρχία μέ προμετωπίδα τούς ἀντιβασιλικούς ἀξιωματικούς. Μέ αὐτό πέτυχε τήν ἀπομάκρυνσι τῶν βασιλοφρόνων καί τήν ἐπαναφορά καί κυριαρχία τῶν “ἐλεγχόμενων” ἀποτάκτων τοῦ ’35.
- Τό κίνημα τοῦ Ἰουλίου 1943 στήν ΙΙ Ταξιαρχία καί σέ δύο πολεμικά πλοῖα. Ἀποτέλεσμά του ἡ διάλυσις τῆς Ταξιαρχίας!
- Τό κίνημα τοῦ Ἀπριλίου 1944 στίς Ι καί ΙΙ Ταξιαρχίες καί σέ ὁλόκληρο τόν Ἑλληνικό Στόλο! Αἰτιολογία του ἡ ἀπαίτησις ἀναγνωρίσεως τῆς ΠΕΕΑ καί τοῦ ΕΑΜ ὡς τῆς ἐπίσημης ἑλληνικῆς κυβερνήσεως!
Ὁ τελικός ἀπολογισμός τῶν κομμουνιστικῶν κινημάτων ἦταν ἡ διάλυσις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ στήν Μ.Α. καί ἡ ἀκύρωσις τοῦ σχεδίου τοῦ Στρατηγείου Μέσης Ἀνατολῆς γιά δημιουργία δύο ἑλληνικῶν Μεραρχιῶν πού θά βάδιζαν στήν Ρώμη μέ τούς συμμάχους. Ἡ κυβέρνησις Τσουδεροῦ παραιτήθηκε καί ἀντί 2 Μεραρχιῶν ἴσα - ἴσα πού ἐπετεύχθη ἡ συγκρότησις τῆς ΙΙΙ Ὀρεινῆς Ταξιαρχίας πού πολέμησε στό Ρίμινι...
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1944 ὁρκίσθηκε στό Κάϊρο ἡ Κυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου. Καί στίς 17 Μαΐου 1944 ἄρχιζε τό Συνέδριο τοῦ Λιβάνου τό ὁποῖο ὁδήγησε στήν ὁρκωμοσία νέας Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Ἑνώσεως ἐξ’ ὅλων τῶν κομμάτων καί ὀργανώσεων καί πάλι μέ πρωθυπουργό τόν Γ. Παπανδρέου. Τό ΕΑΜ - ΚΚΕ ἀρχικά τήρησε παρελκυστική τακτική, ἀλλά τελικά εἰσῆλθε στήν Κυβέρνησι στίς 2 Σεπτεμβρίου 1944.
Οἱ Γερμανοί φεύγουν, οἱ ἐρυθροί ἔρχονται…
Ἡ κατοχή ἔβαινε πρός τό τέλος της. Καί πλέον ὁ ΕΛΑΣ ἀπέβλεπε στήν κατάληψι ὅλων τῶν πόλεων πού ἐκκένωναν οἱ Γερμανοί ὡς δῆθεν “ἐλευθερωτής” καί στήν οὐσία ὡς νέος κατακτητής, μέ “ἀνταρτοδικεία” καί φρικαλέα ἐγκλήματα:
Στίς 4 Σεπτεμβρίου οἱ Γερμανοί ἀπεχώρησαν ἀπό τόν Πύργο. Καί στίς 8 Σεπτεμβρίου τόν κατέλαβε ὁ ΕΛΑΣ, ἐκτελώντας 525 ἰδιῶτες καί στρατιωτικούς. Στίς 6 Σεπτεμβρίου οἱ Γερμανοί ἐκκένωσαν τήν Καλαμάτα. Καί στίς 9 Σεπτεμβρίου τήν κατέλαβε ὁ ΕΛΑΣ ὁ ὁποῖος προχώρησε σέ ἐγκλήματα, 450 ἐκτελέσεις καί φρικιαστικές βαρβαρότητες κατά τοῦ πληθυσμοῦ.
Ἀκολούθησε στίς 14 Σεπτεμβρίου 1944 ἡ κομμουνιστική ἐπίθεσις κατά τοῦ ἐκκενωθέντος Μελιγαλᾶ. Ἐκεῖ ἔσφαξαν 3500 κατοίκους (!) ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 2000 ρίφθηκαν στήν διαβόητη “πηγάδα”!...
Τά ἴδια συνέβησαν στούς Γαργαλιάνους (700 σφαγιασθέντες), στήν Πύλο, στόν Ἀχλαδόκαμπο κ.ἀ. Στήν Βόρειο Ἑλλάδα, ὁ ΕΛΑΣ διεξήγαγε κοινές ἐπιχειρήσεις μέ τούς Βουλγάρους στήν Δράμα (24 Σεπτεμβρίου) καί κατόπιν τά βουλγαρικά στρατεύματα κατοχῆς παρέδωσαν στόν ΕΛΑΣ τήν Καβάλα (30 Σεπτεμβρίου)!
Ἡ Ἑλληνική ἐπικράτεια ἐλεγχόταν σχεδόν ἐξ’ ὁλοκλήρου ἀπό τόν ΕΛΑΣ. Ἡ αἱματοχυσία τοῦ “Κόκκινου Δεκέμβρη” πλησίαζε…
Στίς 10 Ἰουλίου 1944 τό Στρατηγεῖο Μέσης Ἀνατολῆς μέ τήν ὑπ΄ἀριθμ. 35/08.09.1944 διαταγή, διόρισε Στρατιωτικό Διοικητή Ἀθηνῶν (Σ.Δ.Α.) τόν Ὑποστράτηγο Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο καί Ἐπιτελάρχη του, τόν Ταξίαρχο Π. Κατσώτα. Στίς 3 Αὐγούστου 1944 ἔλαβε τήν ἐντολή “Προπαρασκευάσατε μέτρα διά τήν ἀπελευθέρωσιν καί παράδοσιν τῆς ἐξουσίας εἰς τήν νόμιμον Κυβέρνησιν”.
Ὁ Σπηλιωτόπουλος ἔφτασε ἀπό τό Κάϊρο μαζί μέ τόν Βρεταννό Στρατηγό Σκόμπυ. Ὁ ΣΔΑ ἀπεφάσισε τήν δημιουργία τῶν πρώτων τριῶν Συνταγμάτων Στρατοῦ: Τό 1ο Σύνταγμα, τό ἀνέλαβε ἡ “X” , ἡ “Ἐθνική Δράσις” καί ἄλλες μικρές ὀργανώσεις μέ διοικητή τόν Γρίβα. Τό 34ο Σύνταγμα, ὁ ΕΔΕΣ καί ἡ ΠΕΑΝ. Καί τό 30ο Σύνταγμα, ἡ Ρ.Α.Ν., τό Ἐθνικό Κομιτάτο, ἡ Ἀγωνιζομένη Ἑλλάς, ἡ ΕΣΑΣ, ἡ Ἱερά Ταξιαρχία κ.ἅ.
Τίς προθέσεις τοῦ ΚΚΕ ἐκείνη τήν ἐποχή, ὁμολογεῖ ὁ τότε ἀρχηγός τῆς “Κομμουνιστικῆς Ὀργανώσεως Ἀθήνας” (KOA) Βασίλειος Μπαρτζώκας:
«…τό Α’ Σῶμα Στρατοῦ τοῦ ΕΛΑΣ εἶχε ἐπεξεργασθῆ δύο φορές τό σχέδιο γιά τήν κατάληψι τῆς ἐξουσίας, τό φθινόπωρο τοῦ 1943 καί τήν ἄνοιξι τοῦ 1944. Στήν ΚΟΑ μπῆκε ἀπό τίς ἀρχές Αὐγούστου 1944 πραχτικά τό ζήτημα τῆς ἐξουσίας καί δώσαμε ὅλα τά στελέχη τοῦ Κόμματος στόν ΕΛΑΣ. Ἡ ἐπιτροπή πόλης ΚΟΑ ἀπεφάσισε στίς ἀρχές τοῦ Σεπτέμβρη 1944, τήν ἔνοπλη ἐξέγερση».[8]
Πράγματι, στίς 4/9/1944 διετάσσετο ἐπιφυλακή τοῦ ΕΛΑΣ στήν Ἀθήνα καί προετοιμασία λαϊκῶν δικαστηρίων, πίνακες καταλήψεως οἰκιῶν καί δολοφονίες πολιτῶν καί στρατιωτικῶν κατά συνοικίες ἀπό τήν ΟΠΛΑ.[9]
Οἱ προθέσεις τοῦ ΚΚΕ ἔγιναν ἀκόμη πιό ἁπτές ὅταν ἡ “Ὁμάδα Μεραρχιῶν Στερεάς” τοῦ ΕΛΑΣ ἄρχισε νά περικυκλώνη τήν Ἀττική![10] Ἡ τρομοκρατία τοῦ ΕΑΜ εἶχε τήν πλήρη ἀνοχή τῶν Γερμανῶν. Οἱ κομμουνιστές ἀσκοῦσαν ἀναγκαστική ἐπιστράτευσι στούς συνοικισμούς καί κάθε ἡμέρα ἐξύβριζαν τόν Σ.Δ.Α. μέ τά διαβόητα “χωνιά”. Διενεργοῦσαν ἐπιδεικτικές περιπολίες, ἐπέβαλαν ὑποχρεωτικές “εἰσφορές” στά καταστήματα καί διατιμήσεις στά τρόφιμα, ἐνῶ εἶχαν καταλάβει τίς εἰσόδους καί ἐξόδους τῆς πόλεως καί φορολογοῦσαν μέ 20% τίς εἰσαγωγές καί ἐξαγωγές![11]
Στίς 26 Σεπτεμβρίου 1944, ὑπεγράφη ἡ συμφωνία τῆς Καζέρτας σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ὅλα τά ἀνταρτικά σώματα τῆς Ἑλλάδος, ἔπρεπε νά τεθοῦν ὑπό τίς διαταγές τῆς Κυβερνήσεως καί νά ἀπόσχουν ἀπό κάθε ἀπόπειρα καταλήψεως τῆς ἐξουσίας. Ὁ ΕΛΑΣ τήν ὑπέγραψε γιά νά τήν παραβιάση…
Τόν Ὀκτώβριο 1944, ὁ Στρατιωτικός Διοικητής Ἀττικῆς ἀνέθεσε στήν “Χ” τήν παραλαβή ἀποστολῆς ὁπλισμοῦ ἀπό τόν λιμένα τοῦ Πόρτο Ράφτη. Κατά τήν διάρκεια τῆς παραλαβῆς προσβλήθηκαν ἀπό δυνάμεις τοῦ ΕΛΑΣ, ἀλλά ἡ ἀποστολή πέτυχε.
Στίς 12 Ὀκτωβρίου 1944, οἱ Γερμανοί ἀποχωροῦσαν ἀπό τήν Ἀθήνα. Ἡ κατοχική κυβέρνησις Ἰ. Ράλλη παραιτήθηκε καί ἐτέθη στήν διάθεσι τοῦ Σ.Δ.Α. Καί στίς 18 Ὀκτωβρίου 1944 ἡ ἐπίσημη Ἑλληνική Κυβέρνησις καί ὁ Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ἔφθασαν στήν Ἀθήνα μέ τό θωρηκτό “Ἀβέρωφ”.
Ἡ κατοχή εἶχε λήξει! Καί ὅμως μία νέα ἐρυθρά Κατοχή κρεμόταν ὡς πέλεκυς γιά τήν Ἀθήνα καί ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα. Στήν ὁμιλία τοῦ Πρωθυπουργοῦ πρός τόν Ἀθηναϊκό λαό, ἡ πλατεία Συντάγματος εἶχε κατακλυσθῆ ἀπό ἐρυθρές σημαῖες καί συνθήματα ὑπέρ τοῦ ΕΑΜ, τοῦ ΕΛΑΣ καί τοῦ ΚΚΕ. Καί ἀντί γιά τόν Ἐθνικό Ὕμνο ἄκουγε κανείς μόνο κραυγές γιά “λαοκρατία”!...
Ὁ νέος Σ.Δ.Α. Παυσανίας Κατσώτας προχώρησε ἀμέσως στό σχέδιο γιά διάλυσι ὅλων τῶν ἀνταρτικῶν ὀργανώσεων καί συγκρότησι Ἐθνικοῦ Στρατοῦ. Ἐπισκέφθηκε τήν Κερατέα, τό Κορωπί, τό Μαρκόπουλο, τό Λαύριο, τήν Ἐλευσίνα, τά Μέγαρα, τήν Κόρινθο, τήν Μάνδρα, τά Βίλια καί τήν Θήβα. Ἡ “Πολιτοφυλακή” τοῦ ΚΚΕ ἐξουσίαζε τά πάντα! Ἡ Σ.Δ.Α. εἰσηγήθηκε ἀμέσως, νά κληθῆ ἡ κλάσις τοῦ 1936 καί νά ἀρχίσουν νά σχηματίζονται τά πρῶτα Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς. Στίς 9 Νοεμβρίου κατέφθασε καί ἀπό τήν Ἰταλία ἡ ἔνδοξη ΙΙΙ Ὀρεινή Ταξιαρχία, οἱ “Ριμινίτες” (ἀλλά χωρίς τόν βαρύ ὁπλισμό τους). Ὡς ἡμέρα ἀποστρατεύσεως τῶν ἀνταρτικῶν δυνάμεων ὁρίσθηκε ἡ 10η Δεκεμβρίου 1944.
Ἡ ἀντίδρασις τοῦ ΚΚΕ ἦταν ἄμεση. Ζητοῦσε νά ἀποστρατευθῆ ἡ ΙΙΙ Ε.Ο.Τ. καί νά μή συγκροτηθῆ ἡ Ἐθνοφυλακή. Προχωροῦσε σέ ἔνοπλες συγκεντρώσεις, συλλήψεις καί καθημερινές σκοτεινές ἐκτελέσεις. “Πολιτοφύλακες” καί γενειοφόροι Ἐλασίτες τρομοκρατοῦσαν συνεχῶς τήν Ἀθήνα καί προκαλοῦσαν μέ τηλεβόες (τά διαβόητα “χωνιά”).
Στίς 29 Νοεμβρίου 1944, τό ΚΚΕ ἀποχωροῦσε ἐπιδεικτικά ἀπό τήν Κυβέρνησι καί ἐξέδιδε πρός τόν ΕΛΑΣ τίς πρῶτες διαταγές γιά τήν ἔνοπλη ἐξέγερσί του. Σέ σύσκεψι τῆς Κ.Ε. τοῦ ΕΑΜ τήν 1 Δεκεμβρίου ἐλήφθη καί ἐπισήμως ἡ ἀπόφασις καταλήψεως τῶν Ἀθηνῶν! Ὡς πρόφασις γιά τήν ἔναρξί της, ἀποφασίσθηκε ἡ διοργάνωσις Συλλαλητηρίου στίς 3 Δεκεμβρίου καί γενικῆς ἀπεργίας γιά τήν ἑπομένη…
Ἡ ΙΙΙ Ε.Ο.Τ. “Ρίμινι”
Ἡ Μάχη τῶν Ἀθηνῶν
Στίς 3 Δεκεμβρίου 1944, τό Κ.Κ.Ε. ἐξαπέλυσε τήν γενική ἕφοδό του γιά τήν κατάληψι τῆς ἐξουσίας. Τό ἔνοπλο συλλαλητήριο ἐξελίχθηκε σέ αἱματηρή σύγκρουσι. Τά “Δεκεμβριανά” ἄρχιζαν.
Μόλις 3 ἡμέρες μετά εἶχε καταλάβει τό μεγαλύτερο τμῆμα τῆς πρωτευούσης. Εἶχε ἐξουδετερώση τά 18 ἀπό τά 23 Ἀστυνομικά Τμήματα, καί πολλές ἀστυνομικές ὑπηρεσίες καθώς καί τίς περισσότερες ὑπηρεσίες Χωροφυλακῆς. Ἡρωική μάχη ἔδινε τό Σύνταγμα Χωροφυλακῆς Μακρυγιάννη καί ἡ Σχολή Εὐελπίδων.
Ἀπό τίς 6 Δεκεμβρίου ἐνεπλάκη στόν ἀγώνα ἡ ΙΙΙ Ε.Ο.Τ. καθώς καί τά βρεταννικά τμήματα, πρός ἐνίσχυσι τῆς νόμιμης Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Ἡ κρισιμότης τῆς καταστάσεως ὁδήγησε πρός στιγμήν τούς Ἄγγλους στίς 11 Δεκεμβρίου, νά προτείνουν… ἐκκένωσι τῶν Ἀθηνῶν καί ὑποχώρησι στό Φάληρο. Προσέκρουσαν ὅμως στήν ἄρνησι τῶν Ἑλλήνων.
Ἀπό τίς 28 Δεκεμβρίου τά πράγματα ἄρχισαν νά ἀναστρέφονται. Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ ἰδίου τοῦ Τσώρτσιλ ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων μετέβαλε τήν βρεταννική στάσι καί ὑποστήριξι. Σέ αὐτό συνέβαλε πολύ ὁ Βασιλεύς Γεώργιος Β’ ὁ ὁποῖος τοῦ εἶχε γράψει χαρακτηριστικά: «Ἐάν σήμερον φονεύονται καί Ἄγγλοι διά τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, ἐφονεύθησαν ἀπείρως περισσότεροι Ἕλληνες τό 1940 - 41, ὅταν ἡ Ἑλλάς ἐτάχθη ἄνευ ὑπολογισμῶν καί συζητήσεων παρά τό πλευρόν τῆς Μ. Βρεταννίας». (Ἐπιστολή 12/12/1944)
Ἦλθαν ἐνισχύσεις καί ἄρχισε ἡ ἐκκαθάρισις τῶν Ἀθηνῶν μέ γρήγορο ρυθμό. Ἡ μάχη τῶν Ἀθηνῶν δόθηκε σέ ἐλάχιστα οἰκοδομικά τετράγωνα καί σταδιακά ὁ ἕνας συνοικισμός μετά τόν ἄλλον περιήρχετο στόν ἔλεγχο τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων. Σωτήρια ὑπῆρξε ἡ ἀπασχόλησις δυνάμεων τοῦ ΕΛΑΣ στήν Ἤπειρο ἀπό τόν ΕΔΕΣ καί στήν Μακεδονία ἀπό τήν Ε.Σ.Ε.Α. τοῦ Φωστερίδη.
Ἀπό 2 ἕως 5 Ἰανουαρίου 1945 πλέον, ἄρχισαν ἐκκαθαρίσεις στίς βορειοδυτικές συνοικίες τῶν Ἀθηνῶν. Παράλληλα ὁ ΕΛΑΣ ἐκκένωσε τήν Ἀθήνα καί ἄρχισε ἡ καταδίωξίς του. Στίς 11 Ἰανουαρίου ὁ ΕΛΑΣ συνθηκολόγησε. Καί στίς 12 Φεβρουαρίου 1945 ὑπέγραψε τήν συμφωνία τῆς Βάρκιζας γιά παράδοσι τοῦ ὁπλισμοῦ του. Ὁ Βελουχιώτης διαφώνησε μέ τήν συμφωνία τῆς Βάρκιζας. Τότε τό ΚΚΕ τόν ἀποκήρυξε ὡς “τυχοδιωκτικό καί ὕποπτο στοιχεῖο” βγάζοντας ἀπόφαση μέ σύνθημα “οὔτε φαϊ, οὔτε νερό στόν Ἄρη”. Ἡ διαγραφή τοῦ Βελουχιώτη ἀνακοινώθηκε τήν ἴδια μέρα μέ τήν αὐτοκτονία του στή Μεσούντα, δηλαδή στίς 15 Ἰουνίου 1945.
Κατά τήν διάρκεια τῶν “Δεκεμβριανῶν”, οἱ κομμουνιστές προέβησαν σέ κτηνώδεις ἀγριότητες μέ ἐξορύξεις ὀφθαλμῶν, θραῦσι ὀστῶν, ἀποκοπές μαστῶν, βιασμούς καί ἐκτελέσεις.
Σφαγιάσθηκαν 15.685 Ἀθηναῖοι. Ὁδηγήθηκαν σέ ὁμηρία περίπου 10.000 ἄνθρωποι ὑπό ἄθλιες συνθῆκες. Τά θύματα πανελλαδικά ἀνῆλθαν σέ 107.733, ἐκ τῶν ὁποίων 275 κληρικοί, 239 διδάσκαλοι, 120 ἰατροί, 248 συνδικαλιστές, 474 ἀξιωματικοί, 33 ταχυδρομικοί καί 4000 ὅμηροι! Ὁμαδικές σφαγές ἔγιναν στό Περιστέρι, στά Διϋλιστήρια τῆς Οὖλεν, στήν Καισαριανή κ.ἀ. Τό ἴδιο συνέβη καί στόν Φενεό Κορινθίας στόν Παρνασσό κ.λπ.
Ὅπως εἶπε ὁ Γεώργιος Παπανδρέου: «Τό ἔτος 1944 ἐκινδύνευσε νά γίνη κρισιμώτερον ἀπό τό ἔτος 1453».[12]
Ἑξορύξεις ὀφθαλμῶν, θραῦσεις ὀστῶν, ἀποκοπές μαστῶν, βιασμοί καί ὀμαδικές σφαγές. Τό ἔργο τοῦ ΚΚΕ κατά τά Δεκεμβριανά...
Μετά τήν “Συμφωνία τῆς Βάρκιζας” στίς 12/2/1945, τό Κ.Κ.Ε. δέν παρέδωσε ὅλον τόν ὁπλισμό του. Παρέδωσε τόν πλέον ἄχρηστο, ἰταλικῆς προελεύσεως καί ἀπέκρυξε τόν πλέον ἀξιόμαχο ὁπλισμό σέ κρύπτες.
Ἡ προετοιμασία γιά τόν τρίτο “γύρο” ξεκινούσε…
[1] «Νέος Κόσμος», Ὀκτώβριος 1950 σελ. 818.
[2] Ἀθ. Παυλόπουλου «Ἱστορία τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος ἐν Ἑλλάδι» σελ. 58
[3] Βλπ. Κρίς Γουντχάουζ «Ὁ ἱστορικός ρόλος τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης» σελ. 12 - 13, Θέμη Μαρίνου «Ὁ ἐφιάλτης τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης» τόμος Α’ σέλ. 205 - 207, Κομνηνού Πυρομάγλου «Ὁ Δούρειος Ἵππος» σελ. 42 - 43, Ἔντυ Μάγιερς «Ἑλληνική Περιπλοκή» σελ. 69 - 70, Ἰ. Ἀθανασόπουλου «Ναπολέων Ζέρβας καί τό ἔπος τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως τοῦ ΕΟΕΑ - ΕΔΕΣ» σέλ. 52 - 54 & 490 - 492
[4] Στεφ. Καραμπέρη «Αἱ ἀναμνήσεις μου ἀπό τήν δράσιν μου εἰς τά τμήματα τῆς Π.Α.Ο.» σελ. 27 - 30
[5] Στίς 31/10/1943 στά Τζουμέρκα γίνεται κοινή ἐπίθεσις τοῦ ΕΛΑΣ καί Γερμανῶν ἐναντίον τοῦ ΕΔΕΣ!
[6] Μέ τήν ὑπ. Ἀριθμ. 138/108/22 - 8 - 43 διαταγή τῆς 8ης Μεραρχίας τοῦ ΕΛΑΣ ἐπισημοποιεῖται ἡ συνεργασία Ἀλβανῶν - ΕΛΑΣ γιά τόν σκοπό αὐτόν.
[7] Από τό 1924 τό ΚΚΕ ἀγωνιζόταν γιά τήν δημιουργία “Μακεδονικοῦ” ζητήματος στήν Ἑλλάδα. Ἀκολουθῶντας τίς ὁδηγίες τοῦ 5ου Συνεδρίου τῆς Γ΄ Διεθνοῦς, τό ΚΚΕ στό 3ο ἔκτακτο Συνέδριό του διεκήρυξε: «Ἀνεξαρτησία στή Μακεδονία καί στή Θράκη. Ἄν δέν συντρίψουμε τόν ἐθνικό ζυγό τῆς ντόπιας μπουρζουαζίας πού βαρύνει πάνω σ' ἐμᾶς, δέν μποροῦμε ἀλλοιώτικα νά γλυτώσουμε ἀπό τούς κατακτητικούς καί ἱμπεριαλιστικούς πολέμους... Νά γιατί ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἕνωση τῶν τριῶν τμημάτων τῆς Μακεδονίας καί Θράκης καί γιά μιά ἑνιαία καί ἀνεξάρτητη κρατική τους ὕπαρξη. Ζἠτω τό εἰρηνικό προλεταριάτο. Ζήτω ἡ ἀνεξάρτητη Μακεδονία καί Θράκη»! («Ριζοσπάστης» 14 - 12 - 1924).
[8] «Ἡ πολιτική στελεχῶν τοῦ ΚΚΕ», Ἀρχεῖο ΔΙΣ Φ. 805/Ε/35.
[9] Βλπ. ΔΙΣ/ΓΕΣ «Ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν Ἀθηνῶν καί τά μετά ταύτην γεγονότα» σελ. 35
[10] Βλπ. ΔΙΣ/ΓΕΣ «Ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν Ἀθηνῶν καί τά μετά ταύτην γεγονότα» σελ. 37
[11] Βλπ. ΔΙΣ/ΓΕΣ «Ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν Ἀθηνῶν καί τά μετά ταύτην γεγονότα» σελ. 38
[12] Ἐπιστολή στόν Εὐάγγελο Καλαντζῆ 24/12/1953