Η ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ & Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: ΙΣΤΟΡΙΚΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ

 τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Ἀπό τόν 6ο αἰώνα ἡ ἀπεικόνισις τοῦ θείου καί ἡ λατρεία τῶν εἰ­κόνων εἶχε γίνει κάτι τό φυ­σιολογικό στόν πληθυ­σ­μό τῆς Αὐ­το­κρατο­ρίας. Οἱ Ἕλληνες εἶχαν ἀντικαταστήσει τούς θεούς μέ τούς ἁγί­­ους καί ἡ προσκύνησις “θαυματουργῶν” εἰκόνων καί λει­ψά­νων εἶχε κα­ταστῆ κοινός τόπος. Ὅπως γράφει ἡ Αἰκ. Χριστο­φι­λο­πού­­λου: «Εἰς τήν ἑλληνο-λατινικήν Δύσιν καί τάς μικρασιατικάς παραλίους περιοχάς μέ πληθυσμόν παλαιόθεν ἑλληνικόν ἤ ἀπο­λύτως ἐξελληνισμένον ἡ χριστιανική εἰκονογραφία διεδόθη καί ἐπε­βλήθη ἐνωρίς».[1]

Βέβαια στά λαϊκότερα στρώ­ματα καί σέ ἀπαίδευτους μονα­χούς ἀναπτύχθηκε μία ὑπερβο­λή καί «δει­­σι­δαίμονες προ­­λή­ψεις συν­εδέθησαν μέ τήν προ­σκύ­νη­σιν τῶν εἰκό­­νων», ὅπως π.χ. «κα­τά τήν βάπτισιν ἔλάμβανον τήν εἰ­­κό­να εἰς τήν θέσιν τοῦ ἀναδόχου, ἀ­πέ­ξεον χρῶμα καί τό ἀνε­μί­γ­νυον εἰς τήν θείαν μετά­ληψιν ἤ τό με­τεχει­ρίζοντο διά θε­­ρα­πευ­τι­κούς σκο­­πούς».[2]

Σέ πλήρη ἀντίθεσι μέ αὐτά, ἦσαν οἱ “μονοφυσιτικές” Συρία, Πα­λαι­στίνη καί Αἴγυ­πτος ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ ἀνεικο­νι­κή ἀντίλη­ψις περί θείου.[3] Καί ὁ Λέων Γ’ εἶχε γεννηθεῖ στήν Συρία καί πε­ρά­σει τά ἐφηβικά του χρό­­­νια στήν Ἰσαυρία, «ὅπου οἱ μο­νο­φυ­σίτες καί οἱ Παυ­λικιανοί, ἰδιαί­­τερα ἰσχυροί στήν περιοχή αὐ­τή, εἶχαν ἔνα­­ντι­ω­θεῖ στίς εἰ­κό­νες».[4]

Λέων Γ’: Ἡ ἀρχή τῆς Εἰκονομαχίας

Διαβάστε Περισσότερα

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ: O “ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

του Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ/Σ του Ε.ΠΟ.Κ.

Ἦταν 5 Ὀκτωβρίου τοῦ 610, ὅταν ὁ Ἡράκλειος θριαμβευτής ἔμπαινε στήν Κωνσταντινούπολι καί τήν ἀπολύτρωνε ἀπό τόν σφε­­τεριστή Φωκᾶ. Κατόπιν κοινῆς ἀπαιτήσεως λα­οῦ, στρατοῦ, συγ­­­κλήτου καί ἐκκλησίας, ἐστέφθη Αὐτοκράτωρ στό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καί ὁ λαός τόν «ἀνευφήμει ὡς νέον Ἡρακλέα καί νέον Περσέα»[1] στήν Ἁγία Σο­­φία. Ἦταν ἡ ἀρχή μία νέας ἐπο­χῆς. Ὅπως γράφει ὁ Steven Runci­man: «Μέ τή βασιλεία τοῦ Ἡρα­κλεί­­­ου ἡ ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία κάνει τή στροφή πρός τόν βυζα­ντι­­­νισμό».[2] Ὅπως εἶναι εὐνόητο, μέ τήν ἔκ­φρασι «βυζαντινισμό» ἐννοεῖ τήν στροφή πρός τόν ὁριστι­κό ἐξελληνισμό. Ἐνῶ ὁ Κων. Ἄμαντος συμπληρώνει «ἀπό τοῦ Ἡρακλείου ἀρχίζει ἰδιαίτερα πε­ρίοδος διά τό Βυζάντιον, ἡ καθ’ αὐτό Βυζαντινή ἤ Ἑλληνική».[3]

Ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος νέος

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΕΠΙ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1967-1973): ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

ΝΕΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ἀπό τήν ἐφαρμογή τοῦ “δόγματος Τρούμαν” τό 1948 καί ἰδίως ἀπό τήν ἔνταξί της στό ΝΑΤΟ τό 1952, ἡ Ἑλλάς ἐλάμβανε πολεμικό ὑλικό ἀποκλειστικά καί μόνον ἀπό τήν δωρεάν βοήθεια τῶν ΗΠΑ καί ἀργότερα τῆς Δυτικῆς Γερμανίας.

1950 - 1967: Πλήρης ἀμυντική ἀνεπάρκεια

Τό ΝΑΤΟ κάλυπτε τήν Ἑλλάδα σέ περίπτωσι ἀπειλῆς ἀπό βορρά καί ὄχι ἀπό ἀνατολάς. Ἀλλά καί ἀπό βορρά ἡ κάλυψις ἦταν ἐλλιπής.[1] Ὅμως ἀπό τό 1955 ἡ τουρκική ἀπειλή ἄρχισε νά ἐμφανίζεται καί πάλι: Τό κατέδειξαν τά γεγονότα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1955. Ἡ μεθοδική ἐξόντωσις τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχεί­ου στήν Ἴμβρο καί τήν Τένεδο. Οἱ συγκρούσεις στήν Κύπρο τό 1963 - 1964, ὅπου ἡ Τουρκία τήν βομβάρδισε μέ βόμβες Ναπάλμ καί ἀπείλησε μέ εἰσβολή 4 ἀλλεπάλληλες φορές καί ἀκόμη μία τόν Νοέμβριο τοῦ 1967. Παρά ταῦτα, καθ’ ὅλη τήν μεταπολεμική περίοδο, μέχρι τό ἔτος 1967, δέν διετέθη οὔτε μία δραχμή γιά ἐξοπλισμούς ἀπό ἐθνι­κούς πόρους! Οὔτε μία δραχμή γιά ὀχύρωσι τῶν συνόρων μας. Οὔτε μία δραχμή γιά συγκρότησι Μονάδων ὑπό ἐθνική διοίκησι! Τήν περίοδο 1947 - 1967 ἡ Ἑλλάς δέν ἀγόρασε οὔτε ἕνα ἅρμα μάχης, οὔτε ἕνα ἀεροσκάφος, οὔτε μία ναυτική μονάδα… Οἱ δαπάνες τοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά τήν Ἐθνική Ἄμυνα ἀφο­ροῦσαν μόνο λειτουργικά ἔξοδα (μισθοί, λειτουργία σχολῶν κ.­λπ.), συντήρησι τοῦ δωρεάν παρεχομένου ὑλικοῦ, κατασκευή ἀε­ρο­δρομίων κ.λπ. Ἀλλά καί αὐτές ὑφίσταντο συνεχῆ μείωσι![2] Ἡ ἀναλογία τῆς δωρεάν βοηθείας μέ τήν “σύμμαχο” Τουρκία ἦταν: 1 πρός 2,5!... Συχνά ὅμως, ἀκόμη καί ἡ δωρεάν γερμανική βοή­θεια, ξοδευόταν σέ καταναλωτικά ἀγαθά (βαγόνια, ψυγεῖα κ.λπ.) καί ὄχι σέ πολεμικό ὑλικό![3] Χαρακτηριστική γιά τήν δραματική κατάστασι τῶν Ε.Δ. εἶναι ἡ Ἔκθεσις τοῦ Α/ΓΕΕΘΑ Ι. Πιπιλή στίς 13/4/1964: «... Ἑλλάς μειονεκτεῖ σοβαρῶς ἔναντι ἀπειλῆς ἐκ Βουλγα­ρίας καί Ἀλβανίας, κυρίως λόγω τύπου καί ἐξοπλισμοῦ τῶν Μο­νάδων, ἔναντι δέ τῆς Τουρκίας, λόγω ἀριθμοῦ... Ἡ κρισιμότης τῆς στάθμης τῶν ἀποθεμάτων εἰς βασικά πυρο­μα­χικά... δέν θά μάς ἐπέτρεπε νά διεξαγάγομεν οὔτε συμβα­τικάς πολεμικάς ἐπιχειρήσεις, πέραν τῶν 7 - 10 ἡμερῶν»!...

1968 - 1973: Ἐξοπλισμοί ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων

Ὁ Γ. Παπαδόπουλος ὑπῆρξε ὁ πρῶτος πού ἀναθεώρησε πλήρως αὐτήν τήν κατάστασι: Ἡ Ἑλλάς ἔπρεπε ν’ ἀποκτήση ὅτι τῆς ἔλει­πε τό 1955, τό 1963 - 64 καί τόν Νοέμβριο τοῦ 1967! Τόν Ἰούνιο τοῦ 1968 ὁ Πρωθυπουργός συνεκάλεσε τό Α.Σ.Ε.Α. τό ὁποῖο καθώρισε τίς ἀρχές τῆς νέας ἀμυντικῆς πολιτικῆςα) Στροφή καί πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο καί προετοιμασία τῆς Χώρας γιά τό ἐνδεχόμενο πολέμου καί μέ χώρα τοῦ ΝΑΤΟ (δηλαδή τήν Τουρκία), β) Ἀνατροπή τοῦ δυσμενοῦς γιά τήν Ἑλλάδα συσχετισμοῦ δυνά­μεων πρός τήν Τουρκία, στόν συντομότερο δυνατό χρόνο καί κυρί­ως σέ ἀέρα καί θάλασσα, γ) Ἐξοπλισμούς τῶν Ε.Δ. ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί πέραν ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια μέ κριτήριο τίς ἐθνικές καί ὄχι μό­νον τίς συμμαχικές ἀνάγκες, δ) Πλήρη ἀνοικοδόμησι καί ἐπέκτασι καθώς καί σύγχρονη ὀχύ­ρωσι τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης (“γραμμή Μεταξᾶ”) γιά πλήρη κάλυψι ἔναντι τῶν βορείων γειτόνων μας, ε) Αὔξησι στά προβλεπόμενα, τῶν ἀποθεμάτων θεάτρου Ἐπι­χειρήσεων, στ) Πίεσι πρός τήν Κυπριακή ἡγεσία γιά τήν συμπλήρωσι τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς σέ ἐμπόλεμη δύναμι 4 Μεραρχιῶν (55 - 60.000 ἀνδρῶν) μέ τήν ἀμέριστη βοήθεια τῆς Ἑλλάδος.

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ: Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ 9ου ΑΙΩΝΟΣ

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Γεν­νήθηκε τό 820 ἀπό ἀριστοκρατική ἑλληνική οἰκο­γέ­νεια τῆς Κων­στα­ν­τι­νου­πόλεως. Ὁ πατέρας του Σέργιος ἦταν ἀδελφός τοῦ Πατριάρχου Ταρασίου καί εἶχε διωχθεῖ ἀπό τούς εἰκονομάχους. Διέθετε τεράστια ἑλληνική παιδεία: «Γραμματικῆς μέν γάρ καί ποιή­σεως, ρητορικῆς τέ καί φιλοσοφίας, ναί δή καί ἰα­τ­ρι­κῆς καί πά­σης ὀλί­γου δείν ἐπιστήμης τῶν θύραθεν».[1] Διετέλεσε δύο φο­ρές Πατριά­ρχης (858 - 867 καί 877 - 886) καί ὑπῆρξε ὁ πρω­τερ­γάτης τοῦ ἐκχρι­στια­νι­σμοῦ - ἐκπολιτι­σμοῦ Σλα­­ύ­­ων καί Βουλγάρων, κα­θῶς καί τῆς νίκης κατά τοῦ παπισμοῦ («Φώ­τει­ον Σχί­σμα» 867). Κατά τόν P. Lemerle ὑπῆρξε «ὁ θεμελιωτής ἑνός βυ­ζα­ντινοῦ κλασικισμοῦ»[2] καί κατά τόν Karl Krumbacher «μεταξύ τῶν μεγάλων τῆς παγκοσμίου ἱστο­ρίας… γέννημα τῆς ἑλληνικῆς αὐταρεσκείας».[3] Θε­ωρεῖται ἡ μεγαλύτερη πνευ­μα­τι­κή μορφή τοῦ 9ου αἰῶνος.

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ-"ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΣΗΛΙΟΥ ΘΕΟΤΗΤΟΣ"

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες -Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Ναζια­ν­ζη­νός καί Ἰωάννης Χρυσόστομος- θεωρούνται οἱ μεγάλοι Θεολόγοι καί Πατέρες τῆς ἘκκλησίαςἍγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας, προστάτες ἐπίσης τῶν γραμμάτων καί τῶν σπουδαστῶν.

Ἡ ἑορτή τους καθιερώθηκε κάθε 30 Ἰανουαρίου ἐπί Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου[1]  ἀπό τόν ωάννη Μαυρόποδα.[2]

Ἕλληνες ὅλοι τους, μι­λοῦσαν καί ἔγραφαν στήν ἑλλ­η­νι­κή γλῶσσα, διέθεταν ἑλληνι­κή παιδεία καί χρησιμοποιού­σαν τήν ἑλληνι­κή δια­λεκτική ὁρο­λο­­γία γιά τήν διατύπωσι τῶν θεο­λογικῶν δο­γμά­των τοῦ Χριστια­νι­σμοῦ. Τό τροπάριό τους, τούς ἀποκαλεῖ «Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος...».

Διαβάστε Περισσότερα