Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
Τό ἱστορικό τοῦ Τάματος
Ἡ ἱστορία τοῦ λεγομένου “Τάματος τοῦ Ἔθνους” ἀρχίζει οὐσιαστικά τό 1824. Ἦταν τότε πού οἱ ὀρδές τῆς Στρατιᾶς τοῦ Ἰμπραήμ εἰσέβαλαν στήν Πελοπόννησο γιά νά καταπνίξουν τήν Ἑλληνική Ἐθνεγερσία καί οἱ Ἕλληνες περιῆλθαν σέ δεινή θέσι. Ὁ Ἀρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ὑπῆρξε ὁ ἐμπνευστής τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Κάλεσε ὅλους τούς Ὁπλαρχηγούς καί ὁρκίσθηκαν ὅλοι μαζί, ἔταζαν στόν Μεγαλοδύναμο, ὅτι ἐάν τό Ἔθνος καί ὁ Ἀγῶνας σωθοῦν ἀπό τόν κίνδυνο, τότε ἡ Νέα Ἑλλάς θά οἰκοδομήση ἕναν μεγαλειώδη Ναό ἀφιερωμένο στόν Σωτῆρα Χριστό. Ἕναν Ναό ἰσάξιο ἄν ὄχι καί καλλίτερο ἀπό τήν Ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινουπόλεως!...
Διαβάστε Περισσότερα
Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
Γεννήθηκε στίς 12 Φεβρουαρίου 1912 στήν Στενή Δίρφυος Εὐβοίας. Τόν πατέρα του τόν ἔλεγαν Μιλτιάδη καί τήν μητέρα του Μαρία. Εἶχε 9 ἀδέλφια. Τά 5 ἀπεβίωσαν σέ πολύ μικρή ἡλικία. Τά ὑπόλοιπα 4 ἦσαν: Ὁ Κωνσταντῖνος, ἡ Στυλιανή, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Σπυρίδων.
Εἰσῆλθε στήν Στρατιωτική Σχολή Εὐελπίδων χωρίς φροντιστήριο τό 1930, 2ος μεταξύ 887 ὑποψηφίων. Στίς 2 Αὐγούστου 1934 ἀποφοίτησε 7ος μεταξύ 78 Εὐέλπιδων καί ὀνομάσθηκε Ἀνθυπολοχαγός Πυροβολικοῦ (Ἐγκ. Διαταγή 243/34), μέ Ἀρ. Μητρώου 19386. Τοποθετήθηκε στό Α’ Σύνταγμα Πυροβολικοῦ. Ἀνέλαβε καθήκοντα Οὐλαμαγοῦ στήν Πυροβολαρχία τοῦ τότε Λοχαγοῦ Γεωργίου Κουρούκλη, ὅπου καί πολέμησε μέ τά κυβερνητικά στρατεύματα κατά τήν καταστολή τοῦ κινήματος τῆς 1ης Μαρτίου 1935.
Πολεμική Δράση (1940-1949)
Διαβάστε Περισσότερα
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Ἀπό τόν 6ο αἰώνα ἡ ἀπεικόνισις τοῦ θείου καί ἡ λατρεία τῶν εἰκόνων εἶχε γίνει κάτι τό φυσιολογικό στόν πληθυσμό τῆς Αὐτοκρατορίας. Οἱ Ἕλληνες εἶχαν ἀντικαταστήσει τούς θεούς μέ τούς ἁγίους καί ἡ προσκύνησις “θαυματουργῶν” εἰκόνων καί λειψάνων εἶχε καταστῆ κοινός τόπος. Ὅπως γράφει ἡ Αἰκ. Χριστοφιλοπούλου: «Εἰς τήν ἑλληνο-λατινικήν Δύσιν καί τάς μικρασιατικάς παραλίους περιοχάς μέ πληθυσμόν παλαιόθεν ἑλληνικόν ἤ ἀπολύτως ἐξελληνισμένον ἡ χριστιανική εἰκονογραφία διεδόθη καί ἐπεβλήθη ἐνωρίς».[1]
Βέβαια στά λαϊκότερα στρώματα καί σέ ἀπαίδευτους μοναχούς ἀναπτύχθηκε μία ὑπερβολή καί «δεισιδαίμονες προλήψεις συνεδέθησαν μέ τήν προσκύνησιν τῶν εἰκόνων», ὅπως π.χ. «κατά τήν βάπτισιν ἔλάμβανον τήν εἰκόνα εἰς τήν θέσιν τοῦ ἀναδόχου, ἀπέξεον χρῶμα καί τό ἀνεμίγνυον εἰς τήν θείαν μετάληψιν ἤ τό μετεχειρίζοντο διά θεραπευτικούς σκοπούς».[2]
Σέ πλήρη ἀντίθεσι μέ αὐτά, ἦσαν οἱ “μονοφυσιτικές” Συρία, Παλαιστίνη καί Αἴγυπτος ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ ἀνεικονική ἀντίληψις περί θείου.[3] Καί ὁ Λέων Γ’ εἶχε γεννηθεῖ στήν Συρία καί περάσει τά ἐφηβικά του χρόνια στήν Ἰσαυρία, «ὅπου οἱ μονοφυσίτες καί οἱ Παυλικιανοί, ἰδιαίτερα ἰσχυροί στήν περιοχή αὐτή, εἶχαν ἔναντιωθεῖ στίς εἰκόνες».[4]
Λέων Γ’: Ἡ ἀρχή τῆς Εἰκονομαχίας
Διαβάστε Περισσότερα
του Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ/Σ του Ε.ΠΟ.Κ.
Ἦταν 5 Ὀκτωβρίου τοῦ 610, ὅταν ὁ Ἡράκλειος θριαμβευτής ἔμπαινε στήν Κωνσταντινούπολι καί τήν ἀπολύτρωνε ἀπό τόν σφετεριστή Φωκᾶ. Κατόπιν κοινῆς ἀπαιτήσεως λαοῦ, στρατοῦ, συγκλήτου καί ἐκκλησίας, ἐστέφθη Αὐτοκράτωρ στό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καί ὁ λαός τόν «ἀνευφήμει ὡς νέον Ἡρακλέα καί νέον Περσέα»[1] στήν Ἁγία Σοφία. Ἦταν ἡ ἀρχή μία νέας ἐποχῆς. Ὅπως γράφει ὁ Steven Runciman: «Μέ τή βασιλεία τοῦ Ἡρακλείου ἡ ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία κάνει τή στροφή πρός τόν βυζαντινισμό».[2] Ὅπως εἶναι εὐνόητο, μέ τήν ἔκφρασι «βυζαντινισμό» ἐννοεῖ τήν στροφή πρός τόν ὁριστικό ἐξελληνισμό. Ἐνῶ ὁ Κων. Ἄμαντος συμπληρώνει «ἀπό τοῦ Ἡρακλείου ἀρχίζει ἰδιαίτερα περίοδος διά τό Βυζάντιον, ἡ καθ’ αὐτό Βυζαντινή ἤ Ἑλληνική».[3]
Ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος νέος
Διαβάστε Περισσότερα
