ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ & ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
Ἡ Ἀλβανία ἱδρύθηκε ὡς Κράτος τό 1912. Καί συμπεριέλαβε στήν ἐπικράτειά της τό ἑλληνικότατο βόρειο τμῆμα τῆς Ἠπείρου. Καί παρ’ ὅτι τά δικαιώματα τῆς Ἑλλάδος στήν Βόρειο Ἤπειρο ἀναγνωρίσθηκαν διεθνῶς,[1] ἡ Ἑλλάς τέσσαρες φορές ἀπελευθέρωσε τήν Βόρειο Ἤπειρο καί ὅλες ἀναγκάσθηκε νά ἀποσυρθῆ.[2]
Μετά τόν πόλεμο, οἱ σχέσεις ἦσαν ἀνύπαρκτες. Ἡ Ἑλλάς διατήρησε τυπικά τήν “ἐμπόλεμη κατάσταση” μέ τήν Ἀλβανία, ἐνῶ ἡ τελευταία, στήριξε τόν Δ.Σ.Ε. κατά τήν περίοδο τοῦ 1946 - 49 καί φυγάδευσε τά ὑπολείμματά του μετά τήν ἥττα του στόν Γράμμο. Τό κομμουνιστικό καθεστώς τοῦ Enver Hoxha μεθοδευμένα προχωροῦσε στόν συστηματικό ἀφανισμό τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἐνῶ στίς ἀρχές τοῦ 1967 ἀπαγόρευσε κάθε δημόσια θρησκευτική ἐκδήλωση στό κράτος καί ἔκλεισε ὅλες τίς ἐκκλησίες. Ἡ πλήρης ἀπουσία τῆς Ἑλλάδος μέχρι τότε, δέν ἔδινε ἀπολύτως καμμία δυνατότητα ἑλληνικῆς ἀντιδράσεως γιά τήν προάσπιση τῆς Βορείου Ἠπείρου…