του Αλέξανδρου Ζώρη, Μέλους του ΕΠΟΚ
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΄80
Η δεκαετία του '80 μας παρέχει λιγότερο όγκο βιβλιογραφίας σχετικά με την 21η Απριλίου απ' ότι η προηγούμενη δεκαετία, αλλά έχει κάποια διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Παρατηρούμε ότι φαίνεται να επέρχεται μία περίπου αριθμητική ισορροπία μεταξύ των βιβλίων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υπερασπίζονται την 21η Απριλίου και των βιβλίων που την αντιπολιτεύονται.
Διαβάστε Περισσότερα
του Αλεξάνδρου Ζώρη, Μέλους του ΕΠΟΚ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η βιβλιογραφία για την νεοελληνική ιστορία είναι ιδιαιτέρως πλούσια, με την περίοδο 1941-49 να κατέχει την πρωτιά σε όγκο δημοσιεύσεων. Έλληνες και ξένοι, όλων των ιδεολογιών και όλων των ιδιοτήτων(επαγγελματίες ιστορικοί, όπως και πολιτικοί, δημοσιογράφοι, στρατιωτικοί, διπλωμάτες, αλλά και απλοί ιδιώτες-ερασιτέχνες ιστοριοδίφες) έχουν καταθέσει είτε την προσωπική τους μαρτυρία μέσω απομνημονευμάτων, είτε το αποτέλεσμα της έρευνάς τους μέσω ιστορικών μελετών. Οπωσδήποτε, τόσο λόγω όγκου, όσο και λόγω ιδεολογικής φόρτισης-απόρροια των κοσμογονικών και εν πολλοίς διχαστικών γεγονότων της πρόσφατης ιστοριάς μας- είναι δύσκολο για τον μέσο αναγνώστη να ξεχωρίσει τα χρήσιμα και αντικειμενικά έργα ώστε να έχει υπεύθυνη πληροφόρηση για τα γεγονότα που τον ενδιαφέρουν.
Ιδιαίτερη ιδεολογική φόρτιση παρουσιάζει η εξέταση της περιόδου της 21ης Απριλίου. Σκοπός της έρευνάς μας δεν είναι να κάνουμε μία εξαντλητική παρουσίαση της σχετικής με την 21η Απριλίου βιβλιογραφίας, αλλά να παρουσιάσουμε χρονολογικά τα σημαντικότερα από αυτά τα βιβλία. Να αναφέρουμε το περιεχόμενο τους και τι αυτά προσέφεραν στην έρευνα, έτσι ώστε να έχουμε μία σαφή εικόνα του πως διαμορφώθηκαν οι διάφορες οπτικές σχετικά με την εξεταζόμενη περίοδο, καθώς και ποιό είναι το τρέχον επίπεδο γνώσεων που έχουμε για το καθεστώς της 21ης Απριλίου και εκείνη την εποχή.
Διαβάστε Περισσότερα
του Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου του Δ.Σ. του ΕΠΟΚ
Ἡ 21η Ἀπριλίου, εὑρίσκεται σαφῶς στόν ἀντίποδα τῶν μεσοπολεμικῶν κινημάτων τῆς περιόδου 1924 - 35 τά ὁποῖα, ἄκρως παραταξιακά, παραγοντικά καί αἱματηρά, ὑπῆρξαν θλιβερές ἀπόρροιες τοῦ Ἐθνικοῦ ∆ιχασμοῦ καί κατεξευτέλισαν τόν Στρατό καί τό Ἔθνος.
Ἔλεγε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος: «Αἱ Ἐπαναστάσεις δέν γίνονται κάθε ἡμέραν. Τάς ἐπαναστάσεις οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι, ὡς μέλη μιᾶς κοινωνίας, τάς πραγματοποιοῦν κατά τοῦ ἑαυτοῦ των, προκειμένου, ἀπολυτρωμένοι ἀπό τά δεσμά τοῦ ὑποκειμενισμοῦ, νά ἐπιτύχουν αὐτό τό ὁποῖον ἔστω καί ὡς διαίσθησιν αἰσθάνονται ὡς κοινωνικῶς ἀναγκαῖον, ὡς ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, ὡς ἀνάγκην διά τήν ζωήν των, ἔστω καί ἄν εἶναι εἰς βάρος τῶν ἀτομικῶν των συμφερόντων, τά ὁποῖα ἄλλως, καίτοι τό παραδέχονται ὡς ὀρθόν, δέν δύνανται νά τά προσφέρουν εἰς ἀπαλλοτρίωσιν ἤ εἰς ὑποταγήν εἰς τό σύνολον».[1]
Εἶναι λοιπόν ἀναγκαῖο νά ἐρευνηθῆ ποιός ἦταν ὁ πραγματικός χαρακτῆρας τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς:
Διαβάστε Περισσότερα
του Μιχάλη Γεωργιτσογιαννάκου, Μέλους του ΕΠΟΚ
«Εγενήθημεν δια να μεταφέρωμεν την δάδαν που παραλάβαμε από τους προγόνους μας, την δάδαν του πνεύματος προς τα εμπρός, προς τους επιγόνους». Γεώργιος Παπαδόπουλος
Διαβάστε Περισσότερα