τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Ἡ ἡμιμάθεια εἶναι χειροτέρα τῆς ἀμαθείας, λένε. Αὐτό ἰσχύει καί γιά ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι «ὁ Παπαδόπουλος ἤθελε Ἑλληνοτουρκική Ὁμοσπονδία» χωρίς νά ἔχουν τήν παραμικρά ἰδέα γιά τήν πολιτική πού ἀκολούθησε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔναντι τῆς Τουρκίας. Ὁ ἰσχυρισμός στηρίζεται σέ μία συνέντευξη τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου στήν τουρκική ἐφημερίδα «Μιλλιέτ» στίς 30 Μαΐου 1971.
του Βασιλείου Στ. Πορπόρη, φοιτητού ΔΙ.ΠΑ.Ε
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται στα μέσα μαζικής ενημερώσεως (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, internet κτλ) μία απίστευτη κινητικότητα σχετικά με το θέμα της νέας προέδρου της δημοκρατίας που πρόκειται να εκλεγεί από τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου την Τετάρτη. Πολλά ακούγονται, τόσο για το όνομα αυτής που αποτέλεσε την “εκλεκτή της καρδιάς” του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και για τις ευρύτερες λεπτομέρειες γύρω απ’ την εκλογή του νέου προέδρου.
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Ἡ Γιουγκοσλαυία ὑπῆρξε ἕνα κράτος - μωσαϊκό λαῶν, πού δημιουργήθηκε τό 1929. Τό 1945 ἐπεβλήθη στήν Γιουγκοσλαυία τό κομμουνιστικό καθεστῶς τοῦ Τίτο. Καί ἔκτοτε τό τιτοϊκό κάθεστως προέβαλε ἀτελείωτες ἐπεκτατικές διεκδικήσεις ἐναντίον ὄλων σχεδόν τῶν γειτόνων του (Ἀλβανία, Ἰταλία, Αὐστρία, Οὐγγαρία, Ρουμανία καί φυσικά Ἑλλάδα…).
Ὁ Τίτο ἀναβίωσε ἐντέχνως τόν κομμουνιστικό μύθο τοῦ μεσοπολέμου περί ὑπάρξεως ξεχωριστῆς “μακεδονικής” ἐθνότητος καί γλώσσης.[1] Καί περιέλαβε στήν Γιουγκοσλαυία ὡς ἕνα ἀπό τά ὁμόσπονδα κράτη της, τήν “Ὁμόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας” μέ πρωτεύουσα τά Σκόπια.[2] Τό 1950 ἀποκαταστάθηκαν οἱ σχέσεις τῆς Γιουγκοσλαυίας μέ τήν Ἑλλάδα. Παρά ταῦτα, ὁ Τίτο κατά καιρούς προκαλοῦσε, ἐμφανιζόμενος ὡς… “προστάτης” τῶν δῆθεν “ἀλυτρώτων μακεδόνων” τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας (πού ἀποκαλοῦσε “Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου”).
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Ἡ Τουρκία προκαλεῖ στό Αἰγαίο. Ἀγνοεῖ τήν Ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα καί ἀνακηρύττει αὐθαίρετα ΑΟΖ. Γιατί ἡ Ἑλλάς ἀκόμη δέν ἔχει ἀνακηρύξει τήν δική της τόσα χρόνια; Ποιός ἦταν ὁ πρώτος ἡγέτης πού ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ὑφαλοκρηπίδα; Καί ποιός ὑπῆρξε ἑκείνος πού πρώτος ξεκίνησε ἔρευνες γιά πετρέλαιο;
του Νικολάου Παυλίδη, Πρακτική Σκέψη
Σχεδόν αμέσως μετά την δημιουργία του πρώτου ενωμένου Ελληνικού κράτους το 1830, δημιουργείται το πρόβλημα πως μεγάλο μέρος του Ελληνισμού βρίσκεται εκτός των Αιγαίου, της Κύπρου και του Πόντου δεν είδανε τις ιδιαίτερες πατρίδες τους να συμπεριλαμβάνονται στο νέο ελληνικό βασίλειο του 19ου αιώνα. Επιπλέον, η δεινή οικονομική και κοινωνική κατάσταση της τότε Ελλάδος, σε αντίθεση με τις επιτυχίες των Ελλήνων του εξωτερικού κάνουν ακόμα πιο έντονη την ανάγκη να συμπεριληφθούν οι μη απελευθερωθείσες περιοχές στον Εθνικό κορμό. Με αυτόν τον τρόπο αρχίζει να δημιουργείται η εντύπωση πως το παρών ελληνικό βασίλειο αποτελεί απλώς μια βάση, τα θεμέλια για κάτι μεγαλύτερο και λαμπρότερο.
