Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ - (1903-2002), Η αλήθεια για τήν "αντίσταση" του "πρώτου" Προέδρου της "Μεταπολίτευσης"...

 Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
 
Ὁ Μιχαήλ Στασινόπουλος ήταν Πρόεδρός του Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας από το 1965. Καί καί ὁπως ὅλες οἱ ὁλομέλειες τῶν Ἀνωτάτων Δικαστηρίων τῆς Χώρας, ἔτσι καί τό ΣτΕ υπό την προεδρία του ἀναγνώρισει πλήρως τήν 21η Ἀπριλίου ὡς «Ἐπανάστασι πού δημιούργησε δίκαιον» καί μάλιστα μέ δύο ἀποφάσεις: Τήν 2468/1968 καί τήν 503/1969. Καί οἱ δύο ἔφεραν τήν ὑπογραφή τοῦ Μ. Στασινοπούλου ὡς Προέδρου τοῦ Σ.τ.Ε.
Συνεπῶς, ὁ ἴδιος ὁ Μιχ. Στασινόπουλος ἀνεγνώριζε πλήρως καί ἀνεπιφυλάκτως τό κῦρος καί τήν νομιμότητα τῶν Συντακτικῶν Πράξεων της την οποία επισήμως χαρακτήριζε ως «ἐπαναστατική μεταβολή τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967» (Απ. 2468/1968).
 

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ & Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41

 Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.

Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς ὑπῆρξε μία πολυσύνθετη προσωπικότης μέ μεγάλα ἡγετικά προσόντα.

       Κατά πρῶτο λόγο ὑπῆρξε μία ἐπιτελική ἰδιοφυΐα. Ὅπως ἀνα­φέρει χαρακτηριστικά ὁ Σπ. Μαρκεζίνης: «Ὁ πρῶτος Ἕλλην ἐπι­τελικός τοῦ αἰώνα μας».[1]

       Ὑπῆρξε ὁ μόνος πού προέβλεψε τήν ἀποτυχία τῆς ἐκστρα­τείας τῆς Καλλιπόλεως. Δέν προέβλεψε ὅμως τήν κατάληξι τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἐναντιώθηκε στήν Μικρασιατική ἐκ­στρατεία, γιά νά δικαιωθῆ καί πάλι κατά τρόπο τόσο τραγικό. Ἀπό νωρίς προέβλεψε τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διαβάστε Περισσότερα

“ΒΥΖΑΝΤΙΟ” Ή ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΣ; ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

 Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.

Ἡ λέξις “Eὐρώπη” εἶναι ἑλλη­νι­κή (εὐρύ – ὤψ) καί πρωτοαναφέρεται στήν ἑλλη­νι­κή μυθολογία. Κατά γενική παραδοχή ὁ πρῶτος μεγάλος εὐρωπαϊκός πολιτισμός, γεννήθηκε ἀπό τούς Ἕλληνες, μετά τήν ἀπόκρουσι τῆς ἀσιατικῆς εἰσβολῆς στήν Eὐρώπη (Ἑλληνοπερσικοί Πόλεμοι 490, 480-479 π.Χ.) καί μέ τήν ἀνάπτυξι τοῦ λεγομένου Κλασικοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ (5ου π.Χ. αἰ­­ώ­­νας).[1] Ἡ πρώτη ἐνοποίησις τοῦ Eὐρωπαϊκοῦ χώρου θεωρεῖται ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία (Pax Romana). Ἀπόρροιά της ὑπῆρξε αὐτό πού συνθετικά ἀποκαλεῖται “Ἑλληνορωμαϊκός Πολιτισμός” ὁ ὁποίος βέβαια προέκυψε ἀπό τήν ρωμαϊκή κατάκτησι – ἀφομοίωσι τοῦ Ἑλληνιστικοῦ Κόσμου.

Τό ἔτος 324 μ.Χ. μέ τήν μονοκρατορία τοῦ Με­γά­λου Κωνσταντίνου ἱδρύεται ἡ Κωνσταντινούπολις, στήν ἀρχαία ἑλλη­νι­κή ἀποικία τοῦ Βυζαντίου. Ὁ πρῶτος αὐτός σταθμός ἐξελληνισμοῦ τοῦ Κράτους, συμπίπτει χρονικά μέ τόν πρῶτο σταθμό ἐκχριστιανισμοῦ του, πού εἶναι ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Νικαίας τό 325. Αὐτή ἡ ξεκάθαρα ἑλληνική «Νέα Ρώ­­μη» ἔ­μελ­λε νά ἀντικαταστήση σταδιακά τήν λα­τι­νική Ρώμη. Καί νά ἐ­ξε­­λιχθῆ σέ ἕδρα μίας νέας Αὐτοκρατορίας γιά τό πρω­το­φανές διά­στημα τῶν 1129 ἐτῶν. Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Andre Pi­ga­niol «ὁ ἑλλη­νισμός ξαναβρῆκε σέ αὐτήν, τήν ἰσ­χυ­ρή του πρω­τεύ­­ου­σα, ἐ­νῶ πα­ράλληλα ἡ Ρώμη γινόταν καί πά­λι πρω­τεύουσα τοῦ ρω­­­μα­νι­σμοῦ».[2]

Κατά τόν κλασικό ὁρισμό τοῦ Paul Valery, πού εἶναι καί ὁ εὐρύτερα ἀποδεκτός οἱ πυλῶνες τῆς σύγχρονης Eὐ­ρώπης (καί τοῦ λεγομένου δυτικοῦ πολιτισμοῦ) εἶναι τό ρχαίο λ­λη­νικό Πνεύμα,Χρι­­στιανισμός καί τό Ρω­μαϊκό Δίκαιο. Ποιός ὄμως ὑπῆρξε ἐκείνος πού διέσωσε, θεμελίωσε καί διαφύλαξε αὐτούς τούς τρεῖς πυλῶνες, πού ἀποτελούν (ἤ πρέπει νά ἀποτελούν) τό «ἀέτωμα» τῆς σύγχρονης Eὐρώπης; Τό κρατικό μόρφωμα τοῦ Καρλομάγνου πού κάποιοι δυτικοί ἱστορικοί βάπτισαν «πατέρα» της ἤ ὁ λεγόμενος “Βυζσντινός Πολιτισμός”;  

Ὁ Κωνσταντῖνος Α’, κρατώντας τήν Κωνσταντινούπολι

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΕΥΡΕΣΙΣ & ΑΝΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ: ΤΑ ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Κάθε 14 Σεπτεμβρίου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐορτάζει τήν διπλή ἀνύψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Στήν πραγματικότητα τιμοῦμε δύο ξεχωριστά ἱστορικά γεγονότα πού τό ἔνα ἔλαβε χώρα τό 327 μ.Χ. μέ τήν εὔρεσι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τήν Αγία Ἑλένη καί τό άλλο τό 630 μ.Χ. μέ τήν ἀναστήλωσί του ἐπί Αὐτοκράτορος Ἡρακλείου. Ἁς τά δοῦμε:

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΟΥΡΝΑΤΖΗΣ (1935-2022)

Διετέλεσε Ὑφυπουργός παρά τῷ Πρωθυπουργῷ τῆς Κυβερνήσεως Σπ. Μαρκεζίνη ἀπό 8 Ὀκτωβρίου 1973 μέχρι 25 Νοεμβρίου 1973.

Γεννήθηκε 7 Ὀκτωβρίου 1935 στούς Σο­φά­δες Θεσσαλίας. Σπούδασε Νο­μι­κές καί Πο­­­­λιτικές Ἐπιστῆμες στό Πα­νε­πι­στήμιο Ἀ­θη­νῶν καί ἐργάσθηκε ὡς δι­κη­γόρος. Ἀσ­χο­λή­­θηκε μέ τήν δημο­σιογρα­φία καί τήν πο­λι­­τική. Διετέ­λε­σε ἀρχηγός Νε­ολαίας τοῦ Κόμ­ματος Προο­δευ­τι­κῶν τοῦ Σπ. Μαρ­κε­­ζί­νη. Ὑπῆρξε Διευ­θυ­ντής τοῦ πο­λι­­τικοῦ πε­ριο­δικοῦ «Προο­πτι­­­κή» τήν πε­ρί­οδο 1960 - 1967.

Ὡς Ὑφυπουργός παρά τῷ Πρωθυπου­ργῷ ἐπί Κυβερνήσεως Μα­­ρκεζίνη, ἐκτε­λού­­σε χρέη Κυβερνητικοῦ Ἐκπροσώπου. Ἀπό τό 1974 μέχρι τό 1997 ἀρθρογραφοῦσε στήν κε­ντρική στήλη τῆς ἐφη­μερίδος «ΕΣΤΙΑ». Ὑπῆρξε ἱδρυτικό μέλος τοῦ κόμματος ΕΠΕΝ, μέ τό ὁποῖο καί ἐξε­λέγη Εὐρωβουλευτής τό 1989.

Συνέγραψε τά βιβλία:
-«Ἐναντίον τῆς Δημαγωγίας» (1977),
-«Ἡ Πολιτική τῶν Ἐπιμηθέων καί ἡ περίπτωσις Μαρκεζίνη» (1978),
-«21η Ἀπριλίου 1967. Μύθοι καί Ἀλήθεια» (1996, μαζύ μέ τόν Γρ. Μιχαλόπουλο),
-«Ἐναντίον τῆς Κομματοκρατίας» Τόμοι Α’ - Β’ (2006).
-«Εναντίον του Ρεύματος» (2010)